گفتمان و جوش و خروش غدیر، افزون بر پاسبانی دینی و بازدارندگی از آلوده شدن به خرده‌فرهنگ‌های تازه به دنیا آمده، نسخه و درمانی است برای دردهایی که جامعه از آن در تب‌وتاب بوده و تشنه دارویی التیام‌بخش همچون غدیراست. براستی این شورآفرینی ویژه با مشارکت متنوع و گسترده مردم، چیزی نیست که تنها برآمده از اوراق تاریخ کهن باشد بلکه بالاتر از آن بیانگر خاستگاه تمدنی و انسانی غدیر است که این‌همه جلوه و ظهور عالم‌گیر دارد
امروز در کشور همسایه ما که آیین هندوئیسم کهن با فرهنگ مردم آن به‌شدت آمیخته و ترکیب شده است شاهد هستیم که هنوز تاب‌آوری و پایداری ملی آن بسیاری قوی می‌باشد و علیرغم استعمار چند صدساله آن‌هم از نوع انگلیسی، این سرزمین پهناور، توانست با همان مختصات اجتماعی خود را به عصر مدرن برساند، در تحلیل چرایی ماندگاری فرهنگ هندویی، وجود بیش از دویست مناسبت ملی و آیینی و پشتکار هر ساله مردم در بزرگداشت آنها، یکی از عوامل اصلی قلمداد شده است.
در ایران عزیز ما نیز که تازش مغولان هر روزگار، هستی و ماندگاری آن را مورد تاخت‌وتاز قرار داده است، وجود دهها مناسبت دینی و میهنی، مرهمی است بر زخم کهنه وطن و سراپا نگه‌داشتن قامت این مرز پرگهر تا نشکند و کمر در برابر بیگانه خم نکند.
یکی از این مناسبت‌ها، عید بزرگ غدیر است که همان‌گونه که در روز هجدهم ذی‌الحجه سال پایانی حیات پیامبر(صل الله علیه و آله و سلّم) تاج اکمال و جامعیت دین را بر سرنهاده، اکنون نیز مکمل نیازهای امروزی انسان معاصر است و در عصر بحران هویت و فراموشی عهد انسانیت، با کارکردهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی غدیر می‌شود دست انسانیت و اخلاق را بالا برد.
غدیری که هرسال به دست مردم تکرار و بدان پرداخته می‌شود را نباید در جلوه تاریخی یا اعتقادی آن منحصر و محدود کرد، غدیر چشمه فیوضان و رونده‌ای است که بسیاری از خصائص یک الگوی تمام و شایسته برای بشر سرگشته از آن جوشش می گیرد ازاین‌روی افزون بر مورخین و متکلمین، اندیشمندان جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی نیز می‌توانند از آن بهره فراوان علمی ببرند.
نورافشانی‌ها، آذین‌بندی‌ها، برپایی جشن‌های مردمی و مدیحه‌سرایی‌ها، گرد هم آمدن همسایگان و خویشاوندان و تبریک گویی‌ها، پیمان برادری و عقد اخوت بستن‌ها ، دیدوبازدیدها و ابراز مهرورزی و ارادت به سادات علوی، دادن هدیه از سوی بزرگان اقوام و شاد نمودن کودکان، پخت‌وپز و اطعام فراگیر در هر کوی و برزن، توزیع بسته‌های معیشتی و احسان و … مجموعه‌ای از کردارهای اجتماعی است که مردم جامعه‌ی ما در ایام دهه ولایت و به‌ویژه شب و روز جشن غدیر انجام می‌دهند، گرچه سلسله جنبان و پایه‌گذار این همه کنش گری، شخص پیامبر خاتم(صلی الله علیه و آله و سلم) بود که در روز تاریخی غدیر، پیمانه اعتقادی آن را از آیات وحی و خطبه خویش، لبریز کرد ولی رفتارها و آداب این روز تاریخی نیستند چرا که تاریخ در گذشته می ماند و از گذشت زمانی حکایت می کند اما این رفتارها و مناسک هر سال تاریخ جدیدی را رقم می زنند و خود تاریخ ساز هستند نه تاریخی، پس نباید تنها به جنبه‌های تاریخی آن بسنده کرد و به همین مقدار راضی شد، غدیر امروز بخشی از هویت مردم است که مایه پیوند اجتماعی و ایجاد همبستگی بیشتر آنان شده است و از گسست و شکست اجتماعی جلوگیری می‌کند و باعث تحکیم میثاق ملی، شهری، محلی و قومی ایرانیان می‌شود.
این هماوایی گروهی و انضباط اجتماعی و فراگیری شور شعور مدارانه، در برگزاری جشن غدیر یک نه بزرگ به هضم شدن در فرهنگ‌های وارداتی و غیر بومی ماست که تاکنون در کنار دیگر مناسبت‌های ملی و دینی، مرزهای اجتماعی و شناسنامه ملی مردم را به خوبی حفظ کرده است.