بسیاری از ما در کوران حوادث به‌راحتی به خدا پشت کرده و زبان به اعتراض می‌گشاییم. همین امر موجب بر هم خوردن تعادل و خارج شدن زندگی از ریل طبیعی می‌شود. اما امام کاظم علیه السلام در بحرانی‌ترین شرایط نیز وظایف خود را به‌عنوان بنده خدا و انسان دغدغه مند نسبت به جامعه از یاد نبرد.
دوران ۳۵ ساله امامت ایشان با خلافت منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی همزمان بود. سختگیری حکام عباسی نسبت به امام بسیار زیاد بود. به دلیل چنین شرایطی از موسی‌بن‌جعفر(علیهما‌السلام) هیچ مخالفت علنی در برابر حکومت وقت گزارش نشده است. امام مجبور به مراعات تقیه بسیار شدید بود. به عنوان مثال، در نامه‌ای به خیزران، مادر هادی عباسی، مرگ او را تسلیت گفت.
امام کاظم(علیه السلام)، در طول دوران امامتش چندین بار از سوی خلفای عباسی احضار و زندانی شد. نخستین‌بار در زمان خلافت مهدی بود که امام را از مدینه به بغداد منتقل کردند. هارون نیز دو مرتبه امام را زندانی کرد. مرتبه اول بعد از مدتی آزاد شد اما مرتبه دوم به مدت چهار سال به طول انجامید که در نهایت به شهادت امام منجر شد.
اما حتی وجود چنین شرایطی و ضرورت رعایت تقیه و احتیاط تام در برابر دشمن سفاک و تا بن دندان مسلح نیز مانع از تلاش و برنامه ریزی و حرکت امام کاظم علیه السلام برای پیشبرد اهدافش نشد.
__________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/176974