نگاه داریم تا نگاه

(موضوع: توجه به نعمت‌های خدا)

(استناد: روایت پیامبر: من نظر الی ما فی ایدی الناس طال حزنه و دام نفسه/اعلام الدین-294)
(هر که چشمش به دست مردم باشد، اندوهش دراز و افسوسش پایدار باشد)

شرح مختصر: با توجه به منعی که در روایت نسبت به توجه به دارایی دیگران شده و آثار آن و از طرف دیگر با توجه به قدرت تخیل بالا نوجوان و احساس کمبودهایی در زندگی در این موارد دنبال این هستیم که ذهنیت او را سوق دهیم به نعمت‌هایی که خدا در زندگی او قرار داده-

متن اولیه :

بعضی‌ها از خوردن یه غذای ساده چنان لذتی ‌می‌برن که مردم عادی با خوردن بهترین غذاها این لذت رو نمی‌برن. بعضی‌ها تو اوج مشکلات آرامشی دارن که مردم دیگه حتی اگر مشکلی هم توی زندگی نداشته باشن، اون آرامش رو ندارن. آدم‌هایی که حواسشون به نعمت‌های زندگی‌شون هست، آدم‌های با نشاطی می‌شن. ولی آدم‌هایی که به جای اینکه به داشته‌های خودشون توی زندگی نگاه کنن فقط به داشته‌های بقیه نگاه می‌کنن، نمی‌تونن از داشته‌های خودشون استفاده کنن.

خدا به حضرت موسی یک عصای چوبی داده بود ولی وقتی وقت خطر شد همین عصای چوبی تبدیل به یک اژدها شد و توی یه چشم به هم زدن خطرها را از حضرت موسی دور کرد.