تحریم؛ از شعب‌ابی‌طالب و کربلا تا سرزمینی به نام ایران

تحریم مایحتاج عادی زندگی مردم توسط ظالمان و زورگویان، قدمتی دیرین در تاریخ دارد. هر جا که مستبدان و متکبران، دستشان از منطق و استدلال، تهی می‌شد -و به‌اصطلاح کم می‌آوردند- اقدام به محروم‌نمودن مؤمنان از اقلام مصرفی و نیازمندی‌های روزمره می‌کردند.
سال هفتم بعثت بود که مشرکان مکه، به دلیل هراس روزافزون از نفوذ اسلام در میان مردم، تصمیم به اعمال تحریم‌های سنگین علیه پیامبر و مسلمین نمودند. آنان باهم هم‌قسم شدند که تا از پای درآوردن پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و يارانش، دست از دشمنی برندارند. در قطعنامه‌ی تصویب شده علیه مسلمانان، آمده بود که:
1- هر گونه معاشرت با مسلمانان و ارتباط با پيامبر ممنوع است.
2- خريد و فروش كالا و مواد غذايي و هر گونه معاملات اقتصادي با آنان ممنوع است.
3- در تمام رويدادها، بايد از مخالفان اسلام و دشمنان رسول خدا پشتيباني گردد.
این قطعنامه با حدود 80 امضا به تصویب رسید و تقریبا همه‌ی مستکبرین آن عصر، بر تحریم مسلمانان اتفاق نظر داشتند. حتی «ولیدبن مغیره» اشخاصی را در مکه گماشته بود که فریاد می‌زدند: «هر کس از حامیان محمد خواست چیزی بخرد قیمت را آن قدر بالا ببرید که از معامله صرفنظر نماید.» [1]
نتیجه آن شد که مسلمانان، سه سال را با مشقت و زحمت فراوان، در منطقه‌ای به نام «شِعب ابی‌طالب» که در اطراف مكه قرار داشت، سپری کنند.  اما استقامت مثال زدنی و غرورآفرین یاران پیامبر(صلی الله‌علیه‌وآله) و دست نکشیدن از اعتقادات توحیدی، منجر به پیروزی و موفقیت آنان شد.
در کربلا و در سال 61 هجری هم، حربه‌ی ناجوانمردانه‌ی تحریم، دوباره به ابزاری برای تحت‌فشار قراردادن مؤمنان حقیقی، تبدیل شد. ظالمان سنگ‌دل و شیطان‌صفتِ اموی، این بار از رسیدن «آب» به خیمه‌ها جلوگیری کردند. خیمه هایی که از مادر شیرده تا کودک شش‌ماهه و از طفل سه‌ساله تا بیماری رنجور، در آن حضور داشتند. بستن آب، هدفی جز تسلیم کردن یاران سیدالشهدا (علیه‌السلام) در برابر شخص شیطان‌صفتی مثل یزید نداشت؛ اما آیا تسلیم شدند؟ هرگز! در راه یاری دین خدا حتی کودک شش ماهه هم قربانی شد اما هیچ کس حتی فکر تسلیم و عقب‌نشینی هم به ذهنش خطور نکرد.
و امروز بعد از گذشت 1400 سال، بازهم  قصه‌ی تحریم‌ها تکرار شده است و این بار، یزید و شمر در لباس آمریکا و انگلیس، ملت انقلابی ایران را آماج تحریمها قرار داده‌اند تا بلکه دست از حرکت پرشتاب خود به سمت قله‌های افتخار بردارند. امروز حتی داروهای مورد نیاز بیماران صعب العلاج، از آنان دریغ می شود تا یکبار دیگر چهره‌ی زشت تحریم و ناجوانمردی دشمنان خدا خودنمایی کند. در این میان اما تردیدی نیست که پیروان رسو‌ل‌الله و حسین‌بن‌علی(علیه‌وعلیهم‌السلام) با استقامت خود و با اعتماد به الطاف الهی، مانند 37 سال گذشته، دشمن را در رسیدن به اهدافش ناکام خواهند گذاشت.

پی‌نوشت:
[1] آیت‌الله‌سبحانی، فروغ ابدیت، ج1، ص351