رونوشتی بر مسابقه ایران

مسابقه ایران یکی از تولیدات جدید رسانه‌ی ملی است که از ابتدا رسالت خود را معرفی سرزمین ایران به مخاطبین خود قرار داده و در این مسیر گام های خوبی نیز برداشته، منتها نیازمند تقویت و بازنگری در بعضی وجوه است.

نکات مثبت:
۱.ترویج ایران شناسی و تقویت صنعت گردشگری: اساس برنامه بر شناساندن ایران به مخاطبین برنامه است که جای خالی این اصل در بسیاری از تولیدات رسانه‌ای مانند فیلم‌ها و سریال‌های نمایش خانگی به چشم می‌خورد. تاکید بر مسئله ایران شناسی در گسترش صنعت گردشگری در فضای ملی و بین المللی اثر بسزایی دارد که مورد کم لطفی رسانه‌ها قرار گرفته است. جذب گردشگر و رشد صنعت گردشگری وابسته به همکاری رسانه هاست و بدون آن بسیار بعید است بتواند رونق بگیرد. 
۲.پرسش از معرفی ویژگی های محل زندگی از شرکت کنندگان: معرفی ویژگی ها و سوغات های محل زندگی شرکت کنندگان باعث شناخته شدن و جذب مسافر و در نتیجه علاقه مند شدن ایرانی ها برای هزینه کردن در داخل ایران و عدم خروج ارز از کشور می‌شود.
۳.موسیقی محلی : مجری از شرکنندگان درخواست می‌کند که چند بیتی از موسیقی های محلی خودشان را بخوانند. این امر باعث التفاط هرچه بیشتر به قوم و قبیله های مختلف در رسانه ملی می‌شود که باعث اتحاد و دلگرمی هم‌میهنان می‌شود.
نکات نیازمند به بازاندیشی و تقویت:
۱. تشویق به حفظ متن موسیقی: اولین آیتم در مسابقه ایران قسمت "گوش و هوش" می‌باشد  که شرکت کننده باید ادامه متن موسیقی را حدس بزند. این امر باعث می‌شود بیننده به حفظ کردن متون موسیقی‌های بعضا غیرارزشی علاقه مند شود که به نظر کاری بیهوده و بدون فایده می‌آید.

۲. سوال‌های غیر کاربردی و غیرمهارت افزا: همانند بسیاری از برنامه‌های رقابتی در صداوسیما، سوال‌های طراحی شده برای مسابقه بسیار غیرکاربردی است و صرفا باعث افزوده شدن به اطلاعات عمومی بینندگان می‌شود. به عنوان مثال در تاریخ ۲۴ اردیبهشت بخش "حلقه نجات" از شرکت کننده پرسیده شد که مهرانه مهین ترابی و فردوس کاویانی در کدام فیلم نقش همسران همدیگر را بازی کرده‌اند؟ یا در بخش "عکس و مکس" از آخرین سال مربی گری علی پروین سوال می‌شود. طراحان این سوال‌ها باید پاسخ دهند که با چه انگیزه ای این گونه سوال‌های بدون ارزش و بی‌فایده را طراحی کرده‌اند.