-مشکل اساسی بنده با برنامه هایی مانند جوکر یا خندوانه این است که بنده معتقدم پشت هر خنده و طنزی می‌بایست تربیت یا آموزش یا بهتر بگویم مسئله ای نهفته باشد به مانند هر چیز دیگری در زندگی بشریت!
کسی مخالف ساخت برنامه های کمدی نیست به ویژه در این زمان که با توجه به مشکلات موجود نیاز به خنده و تفریح بیش از پیش حس می‌شود، اما اینکه از این اوضاع سوء استفاده بشود و به نام خنداندن مردم، هر چیزی را ساخت و با اجیر کردن نام های مختلف آن را به خورد مخاطب داد چیزی نیست که ما با آن موافق باشیم.
جوکر جدیدترین رئالیتی شوی پلتفرم فیلیمو است که به کارگردانی احسان علیخانی و سید حامد میرفتاحی با اجرای سیامک انصاری به انتشار رسیده است.
در خلاصه این برنامه آمده است که: چند تن از چهره های معروف ورزشی، هنری، اجتماعی و ... باید یکدیگر را در یک اتاق دربسته بخندانند و چالش اصلی این رقابت جذاب و مفرح این است که خود آن ها نباید به خنده بیفتند. سریال جوکر از نمونه های موفق خارجی الگوبرداری کرده است.
مشکل اساسی بنده با برنامه هایی مانند جوکر یا خندوانه این است که بنده معتقدم پشت هر خنده و طنزی می‌بایست، تربیت یا آموزش یا بهتر بگویم مسئله‌ای نهفته باشد به مانند هر چیز دیگری در زندگی انسان ها!
کسی مخالف ساخت برنامه های کمدی نیست به ویژه در این زمان که با توجه به مشکلات موجود نیاز به خنده و تفریح بیش از پیش حس می‌شود، اما اینکه از این اوضاع سوء استفاده شود و به نام خنداندن مردم هر چیزی را ساخت و با اجیر کردن نام های مختلف آن را به خورد مخاطب داد، چیزی نیست که ما با آن موافق باشیم.
سازندگان این اثر بدون در نظر گرفتن نام آنها مسئله ای ندارند و صرفا سعی کرده اند یک اثری بسازند که طبق رویه این روزهای پلتفرم‌ها جیب خود را پر کنند و برای رسیدن به این هدف از هیچ لودگی دریغ نمی کنند.
اساسا برنامه سازان این روزهای کشور متوجه فرق کشور ما با سایر کشورهای دنیا از لحاظ فرهنگ ایرانی اسلامی نیستند و به تبعِ مدینه فاضله خود سعی دارند مخاطب را در لذتی زودگذرغرق کنند. تمام هدفشان این است که ساعتی و"به هر قیمتی" مخاطب را پای اثر خود نگه دارند و او را بخندانند. برای همین است که این سالها به کپی برداری ضعیف از آثار پر
مخاطب غربی روی آوردند. ماه عسل را تعطیل کرده، عصر جدید می‌سازند.
عدم خلاقیت و ابتکار مشکل اصلی برنامه سازان ایرانی است و برهمین اساس است که نمی‌توانند اثری در خور شان مردم کشورمان بسازند.
مشکل اصلی جوکر نیز همین است که اساسا این برنامه، بومی نشده است نه در طراحی دکور و نه در نوع شوخی‌هایی که می‌شود و نه در ساختارهای برنامه! این که آیا می‌توان چنین برنامه‌هایی را در ایران بومی کرد مسئله‌ای است که این جا مجال پرداخت آن نیست.
اما فارغ از این بحث ها، سازندگان این اثر گفته‌اند که این اثر را برای شاد کردن مردم در این اوضاع ساخته اند، این هم از طنزهای جالبی است که می توان به آن خندید. البته انصافا خندیدن به این حرف‌ها، نقضی به انتقاد ما به بی مسئلگی دوستان نیست و عین مسئله داشتن است (!)
این که 8 بازیگر کمدی تقریبا پر کار را در یک برنامه جمع کنی و در یک دکور مجلل کنار هم قرار داده و برای 6 ساعت نخندیدن آنها 150 میلیون تومان به برنده بدهی ابراز هم دردی عمیقی است با مردم ایران در این اوضاع اقتصادی (!)
به قول خود آقای ژوله :هر خنده دوازده و نیم میلیون آّب می‌خورد و چه هم دردی عمیقی! ماجرا جایی جالب تر می‌شود که هیچ واکنش خاصی از این هشت نفر صورت نمی گیرد تو گویی صحبت بر روی 100 هزار تومان است. دوستان البته بازی را یاد گرفتند و با اسم آوردن از یک خیریه " آدم خوبه " هم می‌شوند.
ساختار فنی این برنامه نیز به مانند دیگر آثار پلتفرم ها به معنای واقعی کلمه افتضاح است به حدی که قاب بندی های ابتدائی در اثر رعایت نشده است.
خاصیت این نوع برنامه ها در بداهه پردازی و نوع غافلگیری است که برای مخاطب ایجاد می‌شود اما ظاهرا برای ایجاد جذابیت(!) دست هایی نیز در این برنامه برده شده است به صحنه کارت زرد امیر کاظمی دقت کنید او می‌گوید نفر چهارمی است که خندیده است و ما هیچ تصویری مبنی بر این که او اول خندیده است نداریم بلکه یک نما از او به تنهایی نشان داده می‌شود که ابدا نشان نمی‌دهد او اول خندیده است. در همین حال ژوله و درخشانی دیگر متهمین هستند که اگر کارت می گرفتند از برنامه حذف می‌شدند ولی کاظمی زرد اولش بود! مسئله دیگری که باید بدان اشاره کرد نوع شوخی هایی است که در این برنامه انجام شده است که البته غالبا منحصر است به آقای نیکخواه. این که یک پیرمرد 70 ساله بیاید برای خنده گرفتن از چند کمدین دیگر دست به هر کاری(رقص) بزند، شوخی زشتی است که این برنامه به آن پرداخته است. بله درست است که او کمدین است اما در اینجا کسی به کمدی او نمی‌خندد بلکه به شخص او می‌خندند.
در صحبت های مصنوعیِ مستند گونه خود شرکت کنندگان بارها اقرار شده که دیدن نیکخواه در آن موقعیت خنده دار است و "مگه میشه به تو نخندید"! و این از اساس ربطی به کمدی ندارد.
فرق اساسی بین موقعیت کمدی با تمسخر کمدین وجود دارد.
شاید برنامه جوکر الان و در فصل اول خود بتواند به جذب بیننده بپردازد اما سرنوشت برنامه های این چنینی افول زودرسی است که به راحتی نیز به فراموشی سپرده می‌شوند.
اساسا برنامه سازان این روزهای کشور متوجه فرق کشور ما با سایر کشورهای دنیا از لحاظ فرهنگ ایرانی اسلامی نیستند و به تبعِ مدینه فاضله خود سعی دارند مخاطب را در لذتی زودگذر غرق کنند. تمام هدفشان این است که ساعتی و "به هر قیمتی" مخاطب را پای اثر خود نگه دارند و او را بخندانند. برای همین است که این سالها به کپی برداری ضعیف از آثار پر مخاطب غربی روی می‌آورند. ماه عسل را تعطیل کرده، عصر جدید می‌سازند.