حق و اهل آن جریان دارند و باطل مانند کف روی آب فقط جولان دارد. اشخاصی مانند شهید سردار حاج قاسم سلیمانی شخص نیست، بلکه یک جریان ماندگار است. درست است که جسم خاک می‌شود ولی جریان خاک نمی‌شود و ادامه دارد. دشمنان احمق نمی فهمند که شهید مانند شیشه عطر است، شیشه عطر را بشکنید عطرش همه جا پخش می شود.
در بین همه‌ی دلهره‌ها و ترس و ناامیدی‌های نگران کننده گویا خون حاج قاسم کار خودش را کرده و به‌طور واقعی جریان ساز شده بود. گویا در بین آن آینده‌ی مبهم و پر اضطراب این آیه نازل شده است: «يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ؛[1] پسرانم! بروید، و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خدا مأیوس نشوید؛ که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می‌شوند!»
دشمنان در مورد ابی عبدالله علیه السلام این اشتباه را مرتکب شدند و در حالی که فکر می‌کردند سیدالشهداء از بین رفتنی است اما طولی نکشید که همه جا تبدیل به حسینیه عظیم گردید. اکنون نیز، سیل خروشان عشق و دلدادگی به مکتب حاج قاسم تمام بساط دشمن را با خودش بُرده و خواهد برد! به راستی رمز ماندگاری این خون جریان ساز چیست؟ در کجای دنیا دیده‌اید که مردم کشوری، پیکر فرمانده نظامی کشور دیگر را روی دست بگیرند و تشیع باشکوهی برای او انجام دهند و آحاد مردم آن کشور فریادهای مرگ بر آمریکا و شعار انتقام سخت سر بدهند؟!
رمز ماندگاری خون جریان ساز
جنس خون حاج قاسم معمولی نبود، بلکه یک خون جریان‌ساز بود. از جنس خون گلوی ابی عبدالله علیه السلام و فرق شکافته امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود. دشمن فکر می‌کرد می‌تواند اراده پولادین حاج قاسم را بشکند اما جریان حاج قاسم همه‌ی جریان‌ها را در خودش هضم کرد. چپ و راست و داخلی و خارجی همه زیر پرچم ولایت، متحد و یکدل شدند. خداوند متعال جریان محبت حاج قاسم را در دل‌های مردم انداخت: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا؛[2] مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوند رحمان محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد!»
وقتی ایمان و عمل با اخلاص همراه باشد این عشق و محبت هم در دلها انداخته خواهد شد. هنگامی که مقام معظم رهبری برای تسلای خانواده حاج قاسم در منزل شهید حضور پیدا می‌کنند فرمودند: اگر اخلاص نباشد این جور دل‌های مردم متوجه نمی‌شود. دلها دست خداست. این نشان دهنده‌ی این است که یک اخلاص بزرگی در آن مرد وجود داشت.[3]
جبهه مقاومت، شجره تنومند و تناور
با همه این تحولات، به برکت خون این سردار سرافراز، جبهه‌ی مقاومت با اقتداری روزافرون‌تر، سر جای خود محفوظ است. البته نمی‌توانیم انکار کنیم که دشمن با شهادت چنین مالک اشتری ضربه‌ی سنگینی به جبهه‌ی مقاومت زده است. به هر حال، ممکن است این سؤال در اذهان باشد که با نبود حاج قاسم آیا این خلا پر شدنی است؟ خداوند متعال در سوره مبارکه ابراهیم به این سوال پاسخ داده است:
«أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ؛[4] آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟!» خداوند متعال جریان حق را به یک درخت طیب و پاکیزه‌ای تشبیه می‌کند که ریشه‌ای ثابت دارد؛ «أَصْلُهَا ثَابِتٌ». یعنی متزلزل نیست و با باد و توفان از جا کنده نمی‌شود.
قدرت‌های پوشالالی، در نهایتِ افول و فروپاشی
از سوی دیگر، شجره خبیثه که خداوند متعال فرموده است: «وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ؛[5] (همچنین) «کلمه خبیثه» (و سخن آلوده) را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده و قرار و ثباتی ندارد.» یعنی فقط برای خود، هیکل و جثه‌ای عظیم درست کرده است؛ مثل آن ملوان‌های آمریکایی که وقتی توسط نیروهای سپاه پاسداران دستگیر شدند با وجود آن همه تجهیزات مدرن و بدن‌های ورزیده، از ترس رزمندگان اسلام خودشان را خیس کرده بودند!
جبهه مقاومت، در اوج اقتدار و بالندگی
حال این شجره طیبه، یک تشکیلات قوی و مستحکم ریشه‌دار است که اگر شاخه‌اش را هم بشکنی نه تنها این تشکیلات ضربه نمی‌خورد؛ بلکه از همان نقطه دوباره چند شاخه جوانه می‌زند. یعنی با رفتن یک فرمانده، فرمانده‌های دیگری جایگزین خواهد شد. بنابراین، یک ویژگی‌اش این است که شاخه و برگش آسمان‌ها بالا رفته و همواره در اوج اقتدار و بالندگی است: «وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ»
به همه عالَم سربرآورده و همواره در حال ثمردهی است: «تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ؛[6] هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد و خداوند برای مردم مثل‌ها می‌زند، شاید متذکّر شوند (و پند گیرند)!»
اگر یک میوه‌ای از آن قطع و چیده شود بلافاصله میوه دیگری جایگزین آن خواهد شد. خداوند متعال این مثل را برای ما می‌زند، یعنی ای مردم اگر میوه درخت منِ خدا را چیدند نگران نباشید. منِ خدا باغبان آن درخت هستم. من می‌دانم این درخت تنومند توحیدی و ولایی چه ریشه‌ی عمیقی دارد. بلافاصله به میوه دیگری جایگزین می‌کنم. بله حاج قاسم و حاج‌قاسم‌ها ثمره و میوه‌ی شجره طیبه انقلاب اسلامی ما هستند.
ریشه این شجره، ولایت است. اصل ثابت ما، ولایت فقیه است که متصل است به ولایت حضرت محمد مصطفی و اهل بیت طاهرین آن بزرگوار! بنابراین، تهدیدها و توطئه‌ها و نیش‌ها و طاغوت‌ها، نمی‌توانند آن را از پای در بیاورند و اگر در روایات، این درخت به پیامبر و اهل بیت او علیهم السلام تفسیر شده[7]، به خاطر همین است که دین محمد صلی الله علیه و آله و راه اهل بیت طاهرینش در برابر آن همه دشمن، رو به گسترش است و روزی عالم‌گیر خواهد شد.
راز جریان‌ساز شدن شهدا
حال سوال اینجاست که سهم ما در این جریان خروشان شهدا چیست؟ آیا ما هم می‌توانیم جریان‌ساز باشیم؟ ما که فرمانده نیستیم. درجه‌ای نداریم. کاسبیم، دانشجوییم، طلبه‌ایم یا معلم هستیم. ما چطور می‌توانیم جریان‌سازی کنیم؟ پاسخ این است که، شهدا اگر جریان ساز شدند قبل از شهادت در جریان بودند؛ جاری و ساری بودند.
در سیل پا به پای مردم، در اردوهای جهادی با محرومین، در اقتصاد مقاومتی با تقویت تولید و حمایت از کالای ایرانی، در انتخابات با انتخاب صحیح و با راهپیمایی ها با حضور در صحنه و... این مسیرها که بر ما بسته نیست! خودمان را در مسیر جریان قرار بدهیم و در مسیر شهدا خدمت کنیم تا به دریای ولایت متصل شویم؛ ان شاءالله.
پی‌نوشت
[1]. سوره یوسف: آیه 87.
[2]. سوره مریم: آیه 96.
[3]. دیدار رهبر معظم انقلاب با خانواده سردار سلیمانی؛ 1398/10/14.
[4]. سوره ابراهیم، آیه 24.
[5]. همان: آیه 26.
[6]. همان: آیه 25
[7]. بحارالأنوار، ج۲۴، ص۱۴۲.
خبر شهادت سردار دلها مالک اشتر ولایت، ذوالفقار علی زمان، حاج قاسم سلیمانی حال دلمان را به کلی خراب کرد. علی القاعده باید با این مصیبت بزرگ حال دلمان بدتر می‌شد اما در کمال ناباوری، خداوند متعال حالمان را خوب کرد؛ همان طور که گریه برای سیدالشهداء حال خرابمان را خوب می کند؛ بی قراری‌های ما را به قرار تبدیل می‌کند و ما را از مسیرهای انحرافی و ناامید کننده به سمت مسیرهای اصلی و امیدوارکننده می‌کشاند.