مبارزه با پولشویی یا گروگان‌گیری؟

در تاریخ 21 فروردین پایگاه‌های خبری مخالف جمهوری اسلامی -مانند صدای آمریکا، BBC فارسی، رادیو فردا، ایران کارگر، ایندیپندیت، اینترنشنال، العربیه ، کیهان لندن و...- در یک اقدام کاملا هماهنگ خبری مبنی بر کشف یک باند پولشویی توسط نیروهای امنیتی پاکستان در این کشور را منتشر کردند. پس از بازداشت چند عضو از تیپ زینبیون در کراچی پاکستان، اسنادی یافت شد که طبق آن، شبکه‌ای در این تیپ حضور دارد که اعضای آن طی هفت سال گذشته در پاکستان، ایران و عراق فعالیت داشته‌اند.

بر اساس اسناد موجود در این پرونده، ''ماهانه ۲۰۰ هزار دلار'' از طریق "وصال حیدر نقدی" به "بهاءالدینی"، نماینده رهبر ایران در پاکستان، به منظور حمایت از گروه‌های تروریسیتی جابجا شده است.(1)  «گزارش‌های تحقیقاتی» و چت‌های واتساپ که توسط مقامات امنیتی پاکستان  بررسی  شده‌اند، نشان می‌دهند مقدار هنگفتی ارز از طریق معاملات غیرقانونی هَوَندی (معاملات شفاهی رایج در جنوب آسیا)/حواله» به داخل و خارج پاکستان ارسال شده است.(2)

انتشار اسناد پولشویی ایران توسط آژانس تحقیقات فدرال پاکستان، پس از آن صورت گرفت که «وال‌استریت ژورنال» از قول مقامات غربی خبر داده بود، ایران یک «شبکه مخفی مالی» شامل 61 حساب بانکی در 28 بانک خارجی درست کرده و در سال‌های اخیر ده‌ها میلیارد دلار از طریق آن جابه‌جا کرده است و طی گزارشی،  شبکه پولشویی حکومتی ایران را بخشی از برنامه‌ریزی برای آن چه تهران «اقتصاد مقاومتی» می‌نامد، معرفی کرد و نوشت: این شبکه مخفی توانسته توان چانه‌زنی ایران در مذاکرات احیای برجام را افزایش دهد.(3)
به موازات همین گزارشاتِ به اصطلاح مستند، روی دیگر سکه‌ی این هماهنگی میان بنگاه‌های خبری معاند خود را نشان داد، و بیان شد: سران حکومت ایران اقدامات خود را توسط شبه نظامیان تحت تسلط خود، مانند زینبیون پیش ‌می‌برند. این اقدامات شامل: توطئه و انجام قتل در سایر کشورهای جهان، ایجاد شبکه ‌پولشویی و گسترش تروریسم در سایر نقاط جهان است.(4)

پس از تمام این مقدمه ‌چینی‌ها هدف نهایی این جریان، فاش شد. بر اساس آخرین گزارش گروه ویژه اقدام مالی علیه پولشویی FATF در مهر ۱۴۰۰، حکومت ایران همچنان در فهرست سیاه قرار دارد، مقامات مسئول در جمهوری اسلامی تا کنون بارها به روش‌های مختلفِ ایران، برای دور زدن تحریم‌های جهانی اشاره کرده‌اند و حتی محمدجواد ظریف وزیر خارجه پیشین جمهوری اسلامی در دولت روحانی گفته بود:"ما در دور زدن تحریم‌ها دکترا داریم!"(5)

اما علت همه‌ی این دست‌وپا زدنها برای وارد کردن ایران در پیمان مالی FATF چیست؟
گروه ویژه اقدام مالی در سال 1989 توسط 7 کشور صنعتی (فرانسه، آلمان، بریتانیا، ایتالیا، آمریکا، ژاپن و کانادا) تشکیل شد. در ابتدای تمامی اسناد گروه ویژه، عبارت "بین‌الدولی" ذکر گردید، اما این درحالی بود که رفتار گروه ویژه به‌صورت یک نهاد بین‌المللی است. این گروه کشورها را در بیانیه‌های عمومی خود تشویق به اقدامات مقابله‌ای علیه پولشویی و تأمین مالی تروریسم می‌نماید. اما با توجه به مَنِشِ سیاسی بنیانگذارانش، سیاست‌هایی با استانداردهای دوگانه، در قبال کشورهای مختلف اتخاذ می‌کند.

با دقت در تاریخ تشکیل این نهاد، متوجه خواهیم شد، گروه هفت، زمانی اقدام به تشکیل FATF نمود، که از طرفی شوروی دچار فروپاشی شده و از طرف دیگر جنگ تحمیلی نیز با برتری جمهوری اسلامی ایران به پایان رسیده بود. با پایان یافتن جنگ سرد، دوره جدیدی در عرصه بین‌الملل آغاز شد که غرب، معارض اصلی خود را ایران می‌دید، چراکه با پیروزی در جنگی همه‌جانبه و در شرایط تحریم، توانسته بود نیازهای تسلیحاتی خود را در بازار سیاه برطرف نماید؛ لذا باید اقدامی صورت می‌گرفت تا شرایط را برای دور زدن تحریم‌ها سخت‌تر کند و این مهم، تنها با شفاف کردن اقدامات مالی و زیرنظر داشتن مراودات مالی کشورها قابل دسترسی بود. بنابراین مهار ایران از همان ابتدا در دستور کار قرار گرفت. با نگاهی دقیق به نام‌گذاری این نهاد متوجه خواهیم شد که ما، نه با یک گروه ساده، بلکه با گروهی ورزیده با تخصص‌های لازم در زمینه مالی روبه‌رو هستیم.

"FATF" مخفف "Financial Action Task Force" است، که این یعنی، اولاً: اقداماتشان "Economic" اقتصادی نیست، بلکه "Financial" مالی است، بدین معنی که گلوگاه‌های مالی و معاملات را زیرنظر دارند.
ثانیاً:"Action" اقدام گراست، یعنی فقط به نظریه‌پردازی محدود نیست بلکه باید اقدام هم کند.
ثالثاً: "Task Force" نیروی ویژه یا گروه ضربت، است یعنی نیروهای عادی در زمینه مالی نیستند زیرا همان‌گونه که می‌دانیم در ادبیات نظامی به نیروهای خبره و کارکشته نیروی ویژه می‌گویند لذا این نهاد، گروه ویژه‌ای برای اقدام (نه نظر) در حوزه مالی می‌باشد. از سوی دیگر مقر فعالیت این گروه در محل سازمان "OECD" است که در واقع، سازمانی اقتصادی برای کشورهای عضو ناتو می‌باشد.
با این اوصاف، چگونه می‌شود با نهادی همکاری کرد که مقر آن سازمان اقتصادی کشورهای ناتوست؟ در حالی که بخش نظامی ناتو قطعا دشمن نظامی ماست، کمااینکه اعضای ناتو در جنگ تحمیلی از هیچ کمکی به رژیم بعث مضایقه نکرد. اگر اقتصاد ما با سازمان‌های اقتصادی تشکیل‌شده توسط کشورهای عضو ناتو هماهنگ شود، علیه نیروی نظامی ما وارد عمل نمی‌شود؟ با هماهنگی اقتصادی ما با ناتوی اقتصادی، بخش نظامی ما و خصوصاً سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در درون سیستم معارض و دشمن پیدا می‌کند و به عبارت ساده‌تر، ما دچار یک خودتحریمی مضحک و ویرانگر خواهیم شد. در واقع "FATF" استراتژی دشمن علیه اقتصاد و معیشت ماست و پذیرش آن به معنیِ اشراف اطلاعاتی دشمن برگلوگاه‌های اقتصادی کشور و ناگفته پیداست که چنین اشرافی، نابودی امنیت اقتصادی ونظامی را توأمان درپی خواهد داشت.

پی‌نوشت؛
1. دویچه وله  https://b2n.ir/n66726
2. صدای آمریکا https://b2n.ir/f08776
3. العربیه https://b2n.ir/m49948
4. ایران کارگر https://b2n.ir/g96903
5. کیهان لندن https://b2n.ir/b6360