سرقت مسلحانه و زورگیری و کشتن افراد بیگناه، از کارهایی هستند که قلب هر انسان آزاده ای را به درد می آورد. در تمام دنیا و بین تمام مردم این اعمال وحشیانه مذموم و ناپسند هستند زیرا عقل سالم بشری به مقتضای نیکی عدل و زشتی ظلم، حکم به پلیدی اینگونه اعمال می کند. خداوند سبحانک ه خود خالق عقل است این احکام عقل را مورد تایید قرار می دهد و ظلم را ناپسند خوانده است و در کتاب خویش فرموده است:«ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِیدِ؛ این به سبب آن چیزی است که به دست خود پیش فرستادید و اینکه خدا هرگز به بندگان ظلم نمی کند.»[1] بعد از بیان زشتی ظلم و تجاوز، باید وظیفه یک مومن و خداپرست در برخورد با این جنایتکاران مشخص شود! آیا یک مومن و مسلمان حق دارد در هنگامی که بر یک مسلمان ظلم و جفا می شود و حتی گاهی در معرض قتل است سکوت کند و فقط شاهد ماجرا باشد؟! متاسفانه بر اساس خبرهایی که در این سالها در ستون حوادث بعضی از نشریات شاهد بودیم به کرات دیده شد قتل ها و ظلم هایی که در ملاعام به فرد مظلوم رسید و در بسیاری از موارد مردم فقط شاهد بودند و ذره ای به فکر بازداشتن شخص ظالم و خاطی نبوده اند. به این مساله شرعی در این زمینه توجه داشته باشیم: اگر منکر از اموری است که شارع اقدس به آن اهتمام می دهد و به وقوع آن راضی نیست، جایز است دفع آن به هر نحو ممکن باشد، مثلا اگر کسی خواست یک شخصی را که جایزالقتل نیست را بکشد، باید از او جلوگیری کرد، و اگر ممکن نیست دفاع از قتل مظلوم مگر به قتل ظالم، جایز است بلکه واجب است، و لازم نیست از مجتهد اذن حاصل نماید. لکن باید مراعات شود که در صورت امکان جلوگیری به نحو دیگری که به قتل منجر نشود، به آن نحو عمل کند، و اگر از حد لازم تجاوز کند، معصیت کار و احکام متعدی بر او جاری خواهد شد.[2] پس باید در هنگامی که صدای مظلومی بلند شده است به وامسلمین او را تنها نگذاریم و در صورت توانیی حتما او را یاری دهیم زیرا اگر ندای اینگونه مظلومان را لبیک نگوییم به مانند مسلمان زمان اباعبدالله الحسین علیه السلام می شویم که ندای هل من ناصر او را لبیک نگفتند!
پی نوشت:
1ـ سوره آل عمران آیه 182
2_ برگرفته از مسأله 2825 رساله امام خمینی با حاشیه آیات عظام فاضل لنکرانی و نوری همدانی