سواد تاریخی؛ حلقه گمشده سلبریتی‌ها

پویش‌های مطالبه‌گری از برخی سلبریتی ها برای برگشت به کار حرفه‌ای، صداقت با مردم، و دست برداشتن از سوءاستفاده از نام مردم، مرزبندی با دشمنان دیرینه کشور، و دوری از هم‌آوایی با بازوهای رسانه‌ای عبری و عربی، هر روز در حال گسترش بوده و شگردهای نخ‌نماشده آنان در برجسته‌کردن مشکلات کشور و سپس معترض نمایی، نتوانسته است مانع تشدید موج مردمی در اعتراض به رفتار دوگانه آنان شود.

رفتاری متناقض که فارغ از شعار مردم‌دوستی و وطن‌پرستی، واقعیت بیرونی آن تلاش برای کسب درآمدهای سرشار از کیسه مردم ایران و هزینه کرد آن برای خوشگذرانی با اقامت در سرزمین چشم‌آبی‌ها است.

متأسفانه بعضی سلبریتی ها از سویی در کشور خود حاضر به پرداخت مالیات نیستند، اما از طرف دیگر در کشورهای متخاصم با ایران مالیات به دلار پرداخت می‌کنند!

در واکنش به فضای شکل‌گرفته که مورد استقبال قابل‌توجه مردم قرار گرفته و در دنیای مجازی دنبال‌کنندگان زیادی را منتظر واکنش سلبریتی‌ها نگه داشته است، برخی اقدامات کور و سازمان‌یافته حامیان این جماعت نیز نتوانست چاره کار باشد و مثل گذشته، یکه‌تازی و موج‌سواری جمعیت سلبریتی‌ها را مهیا سازد.

یکی از این اقدامات که در نوع خود تازگی داشته و حاکی از استیصال و درماندگی آنان در برابر پرسش‌گری مردم است، متوسل شدن به یک تصویر قدیمی و تحریف ماجرای آن به انگیزه شکستن قدرت موج شکل‌گرفته است.

حامیان پنهان اما پرکار سلبریتی ها جنجالی، با انتشار عکسی از تحصن مردم و علما در باغ سفارت انگلیس، در توضیح آن نوشتند: «تجمع آخوندها در سال 1300 جلوی سفارت انگلیس برای گرفتن پناهندگی و فرار از دست رضاشاه!»

این در حالی است که این تصویر مربوط به سال 1284 شمسی است؛ یعنی 15 سال قبل از قدرت یافتن رضاخان در سال 1299 شمسی! افزون بر این، حاضران در آن قاب نیز مشروطه‌خواهانی بودند که به دنبال تحصن اعتراضی در برابر سلطنت قاجاری در باغ قلهک (تحت اشغال) سفارت انگلیس بودند!

نکته تاریخی در این ماجرا، تحصن چندباره علما در حرم‌های مطهر قم و شهرری و عدم پیش‌گامی آنان برای تجمع در سفارت انگلیس است. اصولاً تحصن در سفارت، فتنه‌ای هدایت شده برای انحراف مشروطیت بود که سرانجام آن، به دار کشیدن مجتهدانی همانند شیخ فضل‌الله نوری شهید بود.

ناظم‌الاسلام کرمانی مورخ معاصر جریان مشروطیت نقل می‌کند:
هنگامی که علما جهت تحصن رهسپار قم بودند، در شب ۲۴ جمادی‌الثانی، گروهی به رهبری حاج محمدتقی بنکدار به سفارت انگلیس پناهنده شدند. فردای آن روز، دو نفر از کارکنان ایرانی سفارت به نام حسینقلی خان نواب و میرزا یحیی خان به آنان گفتند: «چندنفری از سادات و اهل علم را نیز با خود همراه کنید، هر چه عده زیادتر و هرقدر از سادات و طلاب با شما باشند، بهتر است. این شد که تجار در این دو سه روز، جمعی از طلاب مدرسه صدر و دارالشفا را با خود همراه نمودند.»  به‌سرعت بر تعداد متحصنین افزوده شد. به‌طوری که هر صنفی برای خود در داخل سفارت چادری بر پا و با آویختن شعری عوامانه روی تابلو اعلام حضور کرد. [1]

همان گونه که در این متن پیداست، تعدادی محدود از طلاب سطح پایین مدارس در این تحصن، آن‌هم با صحنه‌گردانی روشنفکران و واسطه‌گری برخی از بازاریان فریب‌خورده حضور یافتند که تنها بخش کوچکی از جمعیت حاضر هستند؛ اما منتشرکنندگان این عکس که باسابقه و فرهنگ و تاریخ کشور آشنا نیستند، هرکسی را که لباس بلند پوشیده و عمامه‌به‌سر داشته به‌عنوان علما معرفی می‌کنند، حتی اگر به‌جای ریش و محاسن، سبیل بلندی داشته باشد!

پی‌نوشت:
1. تاریخ بیداری ایرانیان، ج.۱، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۳. ص. ۴۳۳