اغتشاش‌گران داخلی، فتنه‌گران سابق، مخالفان خارج‌نشین و تجزیه‌طلبان همگی در وقایع اخیر کنار یکدیگر به نظر می‌رسیدند، اما همان‌گونه که قرآن کریم صفات دشمنان اسلام را بیان فرموده است و اجتماع ظاهری این افراد نتوانست جنگ و نفرت بین خود این گروه‌ها را کنترل کند.
چگونگی زندگی ما در دنیا تعیین‌کننده عاقبت ما در زندگی آخرت است، به تعبیر دیگر قیامت بازتاب و انعکاس و به تعبیر دینی باطن همین زندگی ظاهری ماست .
خداوند متعال از باطن اهل جهنم این‌گونه خبر می‌دهد که اهل لعن و نفرین یکدیگرند. «كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا»؛[1] «هر زمان که گروهی وارد [جهنم] می‌شوند، گروه دیگر را لعن می‌کنند؛ تا همگی با ذلت در آن قرار گیرند» و تجمع ظاهری آن‌ها باعث فریب خوردن مومنان نشود که درواقع قلب‌های متفرق و پُراز اختلاف و پراکندگی دارند و با یکدیگر درگیری شدیدی دارند، «بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ»؛[2] «جنگشان ميان خودشان سخت است. آنان را متحد مى‌پندارى درحالی‌که دل‌هایشان پراكنده است» از نشانه‌ها و ویژگی‌های اهل جهنم کینه و بغض شدید آن‌ها در درون است.
قرآن کریم می‌فرماید آنچه کافران بیان می‌کنند بغض و نفرت آنان را ظاهر می‌کند، اما نفرتی که در درون خویش دارند و بیان نمی‌کنند بسی بیشتر از مقداری است که آشکار می‌سازند، «قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ»؛[3] «كينه‌توزى از گفتارشان آشكار است و آن كينه كه در دل دارند بيشتر است ازآنچه به زبان مى‌آورند».
دشمنان اسلام و جمهوری اسلامی در جریان اغتشاشات اخیر ترجمه عینی خبرهای الهی درباره اهل جهنم بودند. فحاشی و لعن هر گروه از آن‌ها به دیگری، دل‌های پراکنده و اهداف متفرق، جنگ و نزاع قدرت به شکل افسارگسیخته در بین گروه‌های ضدانقلاب و از همه آشکارتر فوران کینه‌توزی و نفرت پراکنی در ادبیات این گروه‌ها، از مواردی بود که هر ناظر باانصافی به‌روشنی در جریان ضدانقلاب مشاهده کرد.
بازی مضحک وکالت به پهلوی و بیانیه‌های اصحاب فتنه سال 88 هرکدام به سهم خود، تفرقه و نزاع درون این جریانات و گروه‌ها را بیش‌ازپیش نمایان کرد. اندک‌اندک کار به‌جایی کشیده است که این نفرت‌پراکنانِ ضدانقلاب، دشمنی با جمهوری اسلامی ایران را فراموش کرده‌اند و کاملاً به جان یکدیگر افتادند. خدا را برای داشتن چنین دشمنان جاهلی سپاسگزاریم و همواره آنچه امام سجاد علیه‌السلام از خداوند طلب فرمود، دعای ماست که؛ «اللَّهُمَّ اشْغَلِ الْمُشْرِکینَ بِالْمُشْرِکینَ»؛[4] «بار خدایا مشرکان را به مشرکان گرفتار ساز».
پی‌نوشت:
[1]. سوره اعراف، آیه38.
[2]. سوره حشر، آیه14.
[3]. سوره آل‌عمران، آیه118.
[4]. امام سجاد علیه‌السلام، صحیفه سجادیه، چاپ دوم، جامی، 1397ش، ص130.