امروز مسیر ربوبی و راه حق بدون پیوند وفادارانه با ولی فقیه ممکن نیست و جز گمراهی و ضلالت نتیجه‌ای ندارد. اثبات این ادعا چندان دشوار نیست، کافی است سرنوشت دشمنان امامین انقلاب را بنگرید تا این مدعا را عمیق‌تر حس کنید.
خردادماه امسال مقارن شده است با ولادت باسعادت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام و از سوی دیگر نیمه این ماه مصادف است با سی و چهارمین سالروز انتخاب تاریخی، اعجاب انگیز و اعجازگونه امام خامنه‌ای به ولایت امت اسلامی.
ولایتی که در غیاب امام منتظر عجل الله تعالی فرجه الشریف، میزان و معیاری است برای موحدان واقعی و با بصیرت. نگاهی عمیق‌تر به حدیث مشهور حضرت رضا (سلسة الذهب) به وضوح نشان می‌دهد که حتی توحیدی که در بستر و مسیر ولایت نباشد به سرانجام نخواهد رسید.
اسحاق بن راهویه نقل می‌کند: وقتی که حضرت رضا(علیه السلام) به نیشابور رسیدند و می‌خواستند از آنجا به طوس بروند، محدثان اطراف حضرت جمع شدند و عرضه داشتند: «اى پسر رسول خدا، آیا از بین ما می‌روید و حدیثى که از آن بهره‌مند شویم برایمان بیان نمى‌فرمایید؟».
امام رضا(علیه السلام) درحالى که در کجاوه نشسته بودند، سر مبارکشان را بیرون آوردند و حدیث را به نقل از پدرشان و اجداد بزرگوارشان اینگونه نقل فرمودند: حدثنی رسول الله صلی الله علیه و آله قال حدثنی جبرئیل قال سمعت عن الله تعالی قال کلمة لا اله الا الله حصنى فمن دخل حصنى امن من عذابى» رسول خدا(ص) فرمود شنیدم جبرئیل گفت شنیدم خداوند جلّ جلاله فرمود: کلمه«لااله الاالله، دژ محکم من(خدا) است؛ پس هرکس که داخل دژ من گردد، از عذاب من در امان است».
راوى مى‌گوید وقتی بعد از این حدیث قافله حرکت کرد حضرت ثامن‌الحجج مجددا سرشان را از کجاوه بیرون آوردند و فریاد زدند: «بشروطها و انا من شروطها»؛ با شرایط آن، و من از شرایط آن هستم» در باره این حدیث شریف یک نکته مهم قابل ذکر و آن این که چرا امام رضا علیه السلام بعد از حدیث بلافاصله نفرمودند که شرط ایمن بودن در حصار توحید، ولایت ائمه معصومین(ع) است و بعد از حرکت کاروان متوقف شده و شرط ایمن بودن از عذاب را فرمودند؟
به نظر می‌رسد که آن حضرت می‌خواستند با توقف دوباره کاروان همه محدثین حاضر در آنجا را از اهمیت شرط رستگاری که همان ولایت است را در شرایط ویژه بیان فرمایند، البته ولایت، شرطی است که به صراحت در قرآن کریم نیز بر آن تاکید شده یَـٰٓأَیُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَیۡکَ مِن رَّبِّکَۖ وَإِن لَّمۡ تَفۡعَلۡ فَمَا بَلَّغۡتَ رِسَالَتَهُۥۚ وَٱللَّهُ یَعۡصِمُکَ مِنَ ٱلنَّاسِۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡکَٰفِرِینَ یعنی رسالت پیامبر بدون ولایت ناقص خواهد بود نگاهی گذرا در طول تاریخ به سرنوشت آنهایی که لا اله الا الله گفتند اما با ولایت همراهی نکردند، نشان می‌دهد که سرانجام تلخی برای خود رقم زدند.
امروز نیز مسیر ربوبی و راه حق بدون پیوند وفادارانه با ولی فقیه جز گمراهی و ضلالت نتیجه‌ای ندارد. اثبات این ادعا چندان دشوار نیست، کافی است سرنوشت دشمنان امامین انقلاب را بنگرید تا این مدعا را عمیق‌تر حس کنید.
اصلا چرا خدای متعال در آن حدیث شریف قدسی فرمود :به عزت و جلالم سوگند اگر مردم بر دوستی علی (ولی خدا) یکپارچه می‌شدند، آتش جهنم را خلق نمی‌کردم. معنی دیگر این حدیث این است که هر راهی غیر از راه ولایت به جهنم ختم می‌شود. آنها که مسلمانی و عبودیت را در مسیری خلاف مسیر ولایت دنبال می‌کنند، عاقبت به خیر نخواهند شد. خدایا به مولود این ایام ما را در مسیر ولایت ثابت قدم بدار.
منبع: فارس