تبلیغ چهره به چهره و ایجاد رابطه نزدیک و دوستانه با نوجوانان از ضروریات گسترش حجاب در زمانه ماست. برای شکستن تصویر غلطی که رسانه‌ها از دین‌داران ارائه می‌دهند، زندگی با نوجوانان و به‌روزرسانی ادبیات رسانه‌ای امری ضروری است.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که درباره فردی قضاوتی داشته‌اید و با گذشت زمان، بیشتر شدن و دقیق شدن اطلاعات، متوجه اشتباه خود شده باشید. نگاه از دور، با نوعی سطحی‌نگری همراه است و انسان را در معرض چنین اشتباهاتی قرار می‌دهد. فضای مجازی این نگاه سطحی و دیوارکشی شده را بسیار گسترش داده است. کم نیستند افرادی که تصور می‌کنند، اطلاعات خوبی درباره اقشار مختلف جامعه، کشورهای دیگر و خُلقیات مردم دارند؛ اما اسیر حبابی شده‌اند که فضای مجازی برای آن‌ها ایجاد کرده است. برای تبلیغ دین و احکام آن، به‌ویژه حجاب لازم است که این حباب و فاصله زایل شود.
نزدیک شو و نگذار تنها تو را از دور ببیند
دشمنان اسلام برای ایجاد تنفر نسبت به دین و مؤمنین از اصطلاحات تمسخرآمیز استفاده می‌کنند و تلاش دارند تا قضاوت مخاطبان رسانه‌ای خود را با این واژگان شکل دهند. کلماتی مانندِ مزدور نظام، ساندیس‌خور و ... که نوعی قضاوت منفی را ایجاد می‌کند. اگر نوجوان از آیینه این رسانه‌ها به روحانیان، بانوان محجبه و مردم متدین نگاه کند؛ چگونه ممکن است که به نصیحت و خیرخواهی آنان گوش بسپارد. باید ابتدا بین او و متدینین یک احساس محبت و درک متقابل ایجاد شود تا اعتماد جلب گردد. متأسفانه برخی از اهالی دین و دیانت با عموم مردم زیست اجتماعی فعال و نزدیک ندارند و فرصت را برای تصویرسازی رسانه‌های معاند فراهم می‌کنند. نوجوان باید با شما زندگی کند، از نزدیک دغدغه‌های انسانی و الهی شما را ببیند و از وضعیت سخت معیشتی بسیاری از مؤمنان باخبر شود. افراد زیادی بودند که با نزدیک شدن به یک روحانی و مبلغ دینی به‌طورکلی قضاوت‌های گذشته را کنار گذاشته‌اند و اکنون جنگ رسانه‌ای دشمن بر آن‌ها تأثیر چندانی ندارد.
اگر نزدیک نمی‌آید، تصاویر خوب برای او بفرست
نمایش زندگی شاد، مفرح و امیدبخش از زندگی بانوان متدین و باحجاب نیز پیام‌های مثبتی را به مخاطبان نوجوان منتقل می‌کند. انتخاب نوع گفتار و پرهیز از ادبیات خشن و دستوری موجب تعامل بیشتر می‌شود و اجازه نمی‌دهد تصویرسازی دشمنان، بر عمق باور مخاطبان نفوذ کند. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: «عَوِّدْ لِسانَکَ لينَ الْكَلامِ وَ بَذْلَ السَّلامِ، يَكْثُرْ مُحِبّوكَ وَ يَقِلَّ مُبْغِضوکَ»؛[1] «زبان خود را به نرم‌گویی و سلام كردن عادت ده، تا دوستانت زياد و دشمنانت كم شوند». تأسف‌بار است که اهل باطل، گاهی با ادبیات نوازشگر و قربان صدقه رفتن، مردم را فریب دهند و ما به خاطر تندی در گفتار از توفیق هدایت دیگران محروم شویم.
پی‌نوشت:
[1]. تميمى آمدى، عبدالواحد بن محمد، غررالحکم و درر الكلم، مصحح: رجائى، سيد مهدى، چاپ دوم، دار الكتاب الإسلامی، 1410ق، ص696.