انفجارهای انتحاری توسط سربازان که با غفلت دشمن صورت می‌پذیرد، مورد تایید اسلام نیست؛ زیرا در اسلام از هر گونه ترور و کشتن دشمن بدون اعلام جنگ، نهی شده است.
اراده خداوند بر آن است که دین اسلام یک دین جهانی و فراگیر شود. این هدف متعالی تنها با آمدن آخرین منجی و امام معصوم صورت می‌پذیرد و تلاش برای رسیدن به این هدف، پیش از ظهور امام زمان علیه‌السلام، بی‌حاصل است. گرچه دنیا با بعثت خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله نورانی گشت، اما دیری نپایید که با انحراف تاریخی سقیفه، ظلمت و تاریکی فراگیر شد و تا ظهور آخرین ذخیره خدا ادامه خواهد داشت.
در این شرایط، شناخت اسلام واقعی برای بسیاری از مردم دنیا دشوار و سخت خواهد بود. نماینده معصوم خدا در میان مردم نیست تا واقعیت را برای آنها بیان کند، پس مردم چاره‌ای جز مراجعه به آثار و احادیث باقی‌مانده از دیگر معصومان علیهم‌السلام ندارند. از آنجا که معصومان علیهم‌السلام همواره در تقیه و اقلیت بودند، پیروان آنها نیز تا به امروز همین شرایط را دارند، بنابراین معرفی اسلام صحیح به دنیا با وجود اکثریت مسلمانان منحرف، بسیار مشکل خواهد بود.
با این حال، اسلام و بیشتر فرقه‌های منسوب به اسلام از روز نخست مورد هجمه و حملات نابرابر دشمنان خدا قرار داشتند و گزارش‌های تاریخی از کشته شدن مسلمانان بسیاری توسط غیرمسلمانان از گذشته تا به امروز خبر می‌دهد. پس مسلمانان باید برای محافظت و پاسداری از جان و ناموس خویش به فکر چاره باشند.
طبیعی است که مسلمانان برای یافتن راه‌حل صحیح در برابر تهاجمات دشمن به منبع وحیانی یعنی قرآن و سنت خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله مراجعه می‌کنند. دفاع در برابر دشمن در قالب فریضه «جهاد» توصیه شریعت اسلامی است که البته در میان غالب ملت‌ها و آئین‌ها مشترک است؛ زیرا واکنش ذاتی و فطری همه انسان‌ها مقابل مهاجم، دفاع می‌باشد.
جهاد در اسلام به این معناست که سربازان مسلمان با فرماندهی یک عالم دینی یا شخص منسوب از سوی او در برابر حمله دشمن به پیکار و مبارزه بپردازند. امروزه و در دنیای معاصر، این پیکار در جبهه جنگ و میدان عملیاتی با گلوله و موشک صورت می‌گیرد. با توجه به آنکه دشمن خونخوار از گلوله و موشک استفاده می‌کند، مسلمانان نیز چاره‌ای جز استفاده از همین ابزار ندارند.
تا اینجا این روش جنگ و دفاع در برابر دشمن میان تمام فرقه‌های اسلامی مشترک است، اما برخی تفکرات افراطی در دنیای اسلام، نوعی جدید از مبارزه را ابداع کرده‌اند که در قرآن و سنت نبوی و دیگر معصومان، سابقه نداشته است. گروه‌های منسوب به وهابیت مانند داعش و طالبان با روش‌هایی همچون انفجار انتحاری توسط یک سرباز، تلاش می‌کنند به دشمن خود ضربه بزنند.
توجیه و دلیل این گروه‌های افراطی برای انجام این کار، آن است که هدف قرار دادن دشمن از راه دور، کاری دشوار است، ولی می‌توان در پوشش انسان عادی که به خود بمب وصل کرده است، مهمات انفجاری را به نزدیک‌ترین فاصله با دشمن منتقل کرد و آسیب بیشتری به آن وارد ساخت.
اما این توجیه، عاقلانه و صحیح نیست؛ زیرا هرچند جهاد در برابر دشمن یک واجب الهی است و همه مسلمانان خود را جان‌فدای اسلام می‌دانند، ولی در اسلام، هدف مقدس نمی‌تواند وسیله نامقدس را توجیه کند. اسلام از کشتن ناگهانی و بی‌اطلاع دشمن که امروز «ترور» نام دارد، کاملا منع کرده است.[1] بنابراین اسلام فقط مبارزه رو در رو با دشمن را تجویز می‌کند به‌گونه‌ای که هر دو طرف برای جنگیدن آماده باشند.
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، محمد، الكافي، ج7، ص375، اسلامیة.