با اینکه هر دو طرف درگیر در جنگ‌های نظامی به دنبال تسلیم کردن و یا نابود ساختن جبهه مقابل هستند، اما اسلام چه پیش از آغاز جنگ و درگیری و چه پس از آن، به زنان غیرمسلمان مهلت داده تا با انتخاب مسیر صحیح، خود را نجات دهند.
قانون جهاد در اسلام همواره مورد نقد ملحدان و اسلام‌ستیزان بوده است. دشمنان به جای پیمودن سیر منطقی و مطالعه نظام فکری اسلام، گزاره‌های خاصی از قوانین شریعت اسلامی را گزینش کرده و نسبت به آن مانور تبلیغاتی انجام می‌دهند. این کار آنان را امیدوار می‌سازد که مخاطب غافل، در مورد اسلام تردید کند.
اسلام جهاد را به عنوان نيروى بازدارنده دشمن از نبرد و خونريزى قرار داده است. از نگاه این دین آسمانی چنانچه بر اثر خيره‌سرى دشمن، مسلمانان مجبور شوند دست به اسلحه ببرند، اين كار تنها در حد ضرورت جايز است. البته هر زمان دشمن از كار خود پشيمان گرديد و واقعاً طالب صلح بود بايد دست از جهاد كشيد و صلح كرد.[1]
از این‌رو، جهاد از منظر اسلام خشونت، خونريزى، كشتار، ويرانى، قتل و غارت نيست؛ بلكه در حقيقت یک نیاز فطری و یک سيستم دفاعى قوى و مستحكم است كه همچون سيستم دفاعى طبيعى در بدن تمام موجودات، زندگى بدون آن امكان پذير نيست و باعث جلوگيرى از درگيري‌هاى نظامى و خشونت دشمن می‌گردد.
ملحدان به غلط گمان می‌برند خدا در قرآن کریم به صراحت دستور داده تا مسلمانان هرجا که کافر و مشرک یافتند، او را به قتل برسانند. اما در نگاه قرآن، کافران و مشرکان همیشه به عنوان دشمن ستیزه‌جو به‌شمار نمی‌آید. خداوند به پیامبر معظم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داده با مشرکانی که در جست‌وجوی حقیقت بوده و علاقه‌مند به تحقیق در مورد اسلام می‌باشند، پناه دهد و حتی از پیامبر اکرم خواسته که چنین غیرمسلمانی باید از خطرات در امان باشد تا به منزلگاه خویش بازگردد.[2]
همچنین ملحدان حق‌ستیز، برخورد اسلام با زنان را در ضمن قانون جهاد، نوعی از تجاوز معرفی کرده‌اند. اما این درحالی است که خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله پیش از آنکه لشکریان مسلمان به سوی جبهه‌های جنگ حرکت کنند به آنان فرمان می‌داد که از کشتن افراد کهنسال، کودکان و زنان پرهیز کنند.[3]
توجه به این نکته نیز ضروری است که اسلام هیچگاه آغازگر جنگ نبوده و همواره با روش‌های گوناگون، دشمن را به صلح دعوت کرده است. آنگاه که حجت بر دشمن تمام می‌شود و مشخص می‌گردد که فتنه‌انگیزی دشمن با گفت‌وگو خاتمه پیدا نمی‌کند، جهاد با «کافر حربی» بر مسلمانان واجب می‌گردد؛ کافری که نه فقط به اسلام باور ندارد؛ بلکه آشکارا در راه نابودی او قدم برمی‌دارد.
در این شرایط، اگر در میدان جنگ میان کفر و اسلام، افرادی به اسارت مسلمانان درآمدند، زنان به کنیزی برده می‌شوند؛ زیرا هر کسی چه زن و چه مرد، قدرت انتخاب مسیر صحیح را داشته است. زن نیز می‌توانسته با کنار گذاشتن آئین کفر و شرک به وادی اسلام وارد شده و جان خویش را حفظ کند. قرآن به صراحت به مسلمانان دستور داده اگر بعضی زنان از منطقه شرک و کفر به سوی شما آمدند، دین آنان را امتحان کنید و سپس به آنان امان دهید.[4]
پی‌نوشت:
[1]. انفال، 61.
[2]. توبه، 6.
[3]. کلینی، محمد، الكافي، الإسلامية، ج5، ص 27.
[4]. ممتحنة، 10.