نحوه برخورد با کودک

کودکان در هر دوره از زندگی نیازها و خواسته‌های مشخصی دارند. اگر والدین این نیازها را تشخیص بدهند و به آن‌ها توجه داشته باشند می‌توانند به رشد فرزندانشان کمک کنند. اما بی‌توجهی به این نیازها می‌تواند مشکلات بسیاری را به همراه داشته باشد. برای مثال اگر نیاز فرزند به استقلال و اعتمادبه‌نفس در زمان خودش شکل نگیرد احتمالاً او تا بزرگسالی نیز درگیر این مشکل خواهد بود. به همین خاطر بهتر است به اصول تربیت کودک توجه داشته باشید. بنابراین به بیان برخی از نکات در رابطه با برخورد با کودک میپردازیم؛

۱. الگوی مناسب 
اولین کسانی که کودکان از آن تقلید می‌کنند والدین هستند و تمام حواس کودکان به رفتار و گفتار والدینشان است و هر کاری را که انجام می‌دهند، هر حرفی را که بیان می‌کنند آنها هم یاد می‌گیرند. پس والدین از این مورد می‌توانند در جهت تربیت صحیح فرزند خود استفاده کنند، به این صورت که با برخورد خوب و رفتار درست به طور غیر مستقیم به کودک یاد دهند که چگونه با دیگران و آنها رفتار کند. در این روش ثابت قدم بودن والدین بسیار مهم است، یعنی اینکه اگر توقع دارند فرزندشان درست تربیت شود باید تمام تلاششان را بکنند که کار نادرست را در دید آنها انجام ندهند.

۲. استفاده از جملات مثبت 
در هنگام صحبت کردن والدین با کودک به جای استفاده از جملات و کلمات منفی مانند دست نزن، نکن بهتر است از عبارت‌های مثبت استفاده شود. هرگز نباید از جمله‌هایی استفاده شود که کودک احساس گناه کند، زیرا کودکان توانایی درک بسیاری از مسائل را ندارند پس برای اشتباهشان نباید مورد مواخذه قرار بگیرند. استفاده از عبارت‌های سرزنش کننده هم احساس بی‌ارزشی را در کودک تقویت می‌کند و جملات مثبت به کودک احساس اعتماد به نفس و احساس شاد بودن را می‌دهد و رفتارهای کودک اصلاح می‌شود در این صورت کودک تلاش می‌کند تا کاری را انجام دهد که والدینش دوست دارند.

۳. توجه به لحن صحبت 
لحن صحبت والدین تاثیر زیادی با یادگیری حرف زدن کودک دارد. اگر با کودکی پرخاشگر همانند او رفتار شود، هیچ اثری در بهبود رفتار او نخواهد داشت. هنگامی که کودک پرخاشگری کرد باید بعد از اینکه آرام شد با او حرف زده شود، و به صورت منطقی با او رفتار شود و دلیل پرخاشگری از او پرسیده شود و کودک و والد در این زمینه به توافق برسند. هرگز با کودک با تن صدای بالا نباید حرف زده شود زیرا به صورت مداوم کودک نیز یاد می‌گیرد که این گونه صحبت کند و این کار را از والدین خود می‌آموزد.

۴. وقت گذراندن با کودک 
هنگامی که والدین با کودک خود وقت می‌گذرانند، کودک احساس ارزشمندی می‌کند و والدین این پیام را به کودک خود منتقل می‌کنند که تو برایم مهم هستی و این کار باعث تقویت عزت نفس کودک می‌شود و این کار به برقراری رابطه محکم والدین با کودک کمک می‌کند. هنگامی که کودک احساس کند که والدین بدون هیچ قید و شرطی او را دوست دارند بهتر از کودکان دیگر احساس عزت نفس می‌کند و بهتر با چالش‌های مهم زندگی روبرو می‌شود.

۵. آموزش مهارت نه گفتن 
فرزندان باید این توانایی را داشته باشند که به خواست‌های نامعقول و نادرست دیگران نه بگویند. نکته اصلی این است که والدین به کودک خود بیاموزند که چگونه با احترام در مقابل این خواسته‌ها نه بگویند.

۶. خودداری از مقایسه کردن 
هرگز نباید والدین کودک خود را با دیگران مقایسه کنند هرچند ممکن است که منظور والدین مقایسه و سرکوفت زدن نباشد اما این مقایسه باعث تحلیل اعتماد به نفس و خودکم بینی در کودک می‌شود. در عوض باید از ظرفیت و نقاط عطف هر کودک بدون مقایسه آن با دیگران قدردانی شود.

بنابراین توجه به نکات فوق میتواند در پرورش صحیح کودکان به والدین کمک کننده باشد.