انس بن مالک می گوید: ده سال خدمت پیامبر اکرم (ص) را کردم؛ هرگز نه دشنامم داد و نه کتکم زد، نه مرا از خود راند و نه به رویم اخم کرد. وقتی در کاری که دستور فرموده بود سستی می کردم، سرزنشم هم نمی کرد.
جز برای آفریدگار، خشمگین نمی شد و (هرگاه برای خدا خشمگین می شد)، چیزی توان ایستادگی در برابر خشم وی را نداشت. می فرمود: بدانید که بهترین مردمان کسی است که دیر به خشم آید و آسان خشنود شود و بدترین انسان ها کسی است که زود به خشم آید و دیر خشنود شود.
همگان را به خوش اخلاقی توصیه می کرد و می فرمود: نزدیک ترین همنشین من در رستاخیز، خوش اخلاق ترین شماست و در ترازوی عمل کسی در روز قیامت، چیزی بهتر از خوش خلقی گذاشته نمی شود.
از همه خنده روتر بود؛ یارانش می گفتند: هیچ کس را ندیدیم که بیش از رسول خدا(ص) بر لبانش تبسم باشد. تا وقتی قرآن نازل نمی شد یا در موقعیت موعظه نبود، اهل مزاح و شوخی بود. خنده هایش از حد تبسم فراتر نمی رفت و به قهقهه نمی رسید.
در خوراک و پوشاک، خود را برتر از غلامان و خادمانش قرار نمی داد. هرگز به کسی دشنام نداد و با کسی به درشتی و تند خویی صحبت نکرد.
برای خدا خشمگین می شد؛ نه برای دل خود. اهل انتقام گرفتن نبود؛ عفو می کرد و می گذشت.
عذرِ عذرخواهنده را می پذیرفت و می فرمود: آیا به شما خبر دهم که بدترینتان کدام است؟ گفتند: آری، ای پیامبر خدا! فرمود: کسی که از اشتباه [دیگران] در نمی گذرد؛ پوزش را نمی پذیرد و از لغزش، چشم پوشی نمی کند.
می فرمود: آدمی با بردباری، به مقام انسان روزه داری می رسد که شب ها را به عبادت می گذراند.
بر جفا و تند خویی دیگران، صبور و حلیم بود.
می فرمود: خدا مرا به مدارا فرمان داده است آن گونه که به نماز دستور داده است، لذا مردم دار و خوش خلق بود و با یاران خود، حلقه وار می نشست. *
پی نوشت
-------------------
* طبقات الکبری/ج1/ص372 ، شرح اصول کافی/ج1/ص240 ، سنن النبی/ص103 ، مسند احمد/ج3/ص19 ، عیون اخبار الرضا/ج1/ص41، وسائل الشیعه/ج8/ص507 ، اصول کافی/ج2/ص99 ، بحارالانوار/ج7/ص249.
منبع:سایت ذی طوی