ای شهیــــــــــــد” ای آنکه بر کرانــه ازلی و ابــدی وجود برنشستــه‌ای دستـــــی برآر و ما قبــرستــان نشینــان عادات سخیف را از این منجلــاب بیــــــــــرون کش!
شهید محمد حسین معز غلامی به عنوان سومین و آخرین فرزند خانواده در۶ فروردین سال ۱۳۷۳ در پایگاه پنجم شکاری (امیدیه) چشم به جهان گشود.مادرش به دلیل بیم از دوندگی‌های شناسنامه‌ای و با واسطه یکی از اقوام، به دلیل اصالت همدانی داشتن، شناسنامه وی را از همدان گرفت و به همین دلیل تاریخ تولد سجلی وی ۱۵ فروردین و صادره از همدان ثبت شده است.حسین از کودکی دلداده خاندان وحی بود و از همان کودکی ارتباطی ناگستنی با مسجد داشت و او ارتباط تنگاتنگی با بچه‌ها وامام جماعت مسجد محلشان داشت و از پام مبنری‌های آیت الله مجهتدی شده بود .او از کودکی ارتباطش را با خدا و خانه او محکم کرده بود در کنار درس‌های مدرسه به صورت آزاد درس طلبگی وحوزوی هم می‌خواند. او پا جای پدر می‌گذارد و در خادمی خاندان عصمت و طهارت به لباس مداحی این خاندان عزیز مزین می‌شود وذکر حسین(ع) زمزمه همیشگی لبش می‌گردد.او که در کنار درس علم و ادب و اخلاق در درس‌های مدرسه هم جایگاه ممتازی دارد پس ازگرفتن دیپلم در کنکور سراسری در رشته تکنسین اتاق عمل پذیرفته شد،اما او از کودکی نگاهش به آسمان بودولباس سبز پاسداری را برگزید و برای تفسیر آرزوهایش وارد دانشگاه امام حسین شد و وارد سپاه قدس شد.او از کودکی نشان داده بود که راهش از بقیه جداست و هدفش با لباس سبز به سرخی شهادت خواهد رسید او راهش را با راه عموی شهیدش هماهنگ می‌کرد.هیئت و مداحی و به قول معروف نوکری دستگاه حضرت اباعبدالله علیه السلام یکی دیگر از نمایه‌های زندگی اوست، حسین دانش آموخته و مبلغ مکتب عاشورا بود.خط قرمز شهید معز غلامی ولایت فقیه بود. حسین می‌گفت در بیرون از کشور در عراق، سوریه و لبنان و جاهایی که ما رفتیم، دیدیم رهبری عزیز ما را با عنوان امام خامنه‌ای می‌شناسند و مورد خطاب قرار می‌دهند.
نحوه‌ی شهادت حسین معز غلامی
۳ تیر به چشم چپ، گونه راست و همان کتفی که در فتنه سال ۸۸ مصدوم شده بود مورد هدف دشمن قرار گرفته شد و وی را به شهادت رساند.به دلیل موقعیت بد حضور وی در سنگلاخ، دندان‌ها و استخوان پایش نیز هنگام سقوط به زمین شکسته و پیکر وی چند ساعتی تا برگشت به نیروهای خودی بر زمین مانده بود.شهید محمدحسین معز غلامی در ۸فروردین ماه به خاک سپرده شد ودر قطعه ۵۰ بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
مدافعان حرم به جنگ با دشمن می فرایند.دشمنان آن را می‌کشند؛ فکر می‌کنند که با این کار به اسلام ضربه وارد می‌کنند. اما نمی دانند که خود ضربه‌ای چند برابر می خورند.