در صورتی که نوجوان شما به مرور زمان محدودیت‌های وضع شده توسط شما را رعایت کرده است به مرور زمان می‌توانید از آن محدودیت‌ها بکاهید به آزادی نسبی برای او قائل شوید.
همونطوری که بچه‌ها با پشت سر گذاشتن دوره کودکی و ورود به دوره نوجوانی تغییراتی در جسم و روحشان حاصل می‌گردد، نیازها و خواسته‌هایشان نیز تغییر می‌کند. پدر و مادر باید با درک نیازهای نوجوان خود سعی کنند بهترین رفتار ممکن را برای برخورد با فرزندانشان انتخاب کنند، یکی از موضوعاتی که پس از ورود به سنین نوجوانی برای پدر و مادرها چالش برانگیز می‌شود این است که آنها سعی می‌کنند با محدود کردن او، اجازه تنها بیرون رفتن از خانه را ندهند.
پدر و مادر از روی نگرانی و مشکلاتی که در جامعه می‌تواند وجود داشته باشد و سبب آسیب رساندن به یک نوجوان گردد اقدام به محدود کردن فرزند خود می‌کنند که در واقع برگرفته از خیر و صلاح و عقل منطقی والدین می‌باشد. در واقع آنها ترجیح می‌دهند که فرزندانشان در خانه و در کنار آنها بمانند و یا اگر قصد بیرون رفتن دارند با هم به بیرون بروند نه تنهایی از طرف دیگر تعیین محدودیت نوجوان برای ماندن در خانه می‌تواند زمینه ایجاد مشکلات بسیاری را برای او فراهم کند، استقلال داشتن یا هویت‌یابی به وسیله بودن در جمع‌های دوستانه از نیازهای هر نوجوانی است و ممکن است برای کنار زدن محدودیت‌ها حتی با والدین خود نیز به مخالفت برخیزد.
اما اصلاً جای هیچ گونه نگرانی نمی‌باشد در ادامه با رائه دادن راهکارهایی می‌توانیم به فرزندان خود اجازه دهیم که زمان‌هایی را بدون نگرانی به تنهایی بیرون از خانه سپری کنند و با دوستان خود وقت بگذرانند.
۱. تعیین کردن زمان برای بیرون ماندن نوجوان از خانه.
بهتر از زمان‌هایی را برای کنترل و نظارت خودتان اجازه دهید فرزندان شما به تنهایی بیرون روند و یا ساعاتی را در جمع‌های دوستانه باشند و سپری کنند. برای اینکه به عنوان پدر و مادر کنترل شرایط از دستتان خارج نگردد در مورد زمان بیرون ماندن از خانه با فرزند خود صحبت کنید بهتر است با آرامش به او توضیح دهید که اگر اجازه می‌دهید به تنهایی بیرون برود به این معنا نمی‌باشد که او حق دارد تا هر زمان که خواست بیرون بماند، متناسب با سن، اعتماد به نفس و توانایی‌های فرزند خود، زمان بیرون ماندن از خانه را برای او مشخص کنید که این موضوع موکول می‌گردد به تشخیص هر والدی.
۲. تعیین پیامدهای پایبند نبودن به مقررات وضع شده، توسط والدین.
سعی کنید با زبانی ساده و دوستانه قوانین و مقررات خانه را برای فرزندتان شرح دهید و از پیامدهای عمل نکردن به آنها با او صحبت کنید، به عنوان مثال اگر به فرزند خود می‌گویید که باید در ساعت مشخصی به خانه بیاید حتماً به او بگویید در صورتی که به زمان گفته شده پایبند نباشد دیگر اجازه بیرون رفتن به تنهایی و با دوستانش وقت سپری کردن را نخواهد داشت البته می‌توانید برای عمل کردن به مقررات خانه و خانواده پیامدهای دیگری نیز تعیین کنید.
حتی اگر فرزند شما به زمان مناسب برای آمدن به خانه پایبند نبود سعی نکنید با داد زدن و یا مشاجره او را بازخواست کنید بلکه لازم است همیشه با آرامش با فرزند خود صحبت کرده و او را از پیامدهای رفتار بدش آگاه کنید که البته بهتر است به حرف‌های فرزند خود نیز گوش دهید شاید او در موارد استثناء دلیلی بر دیر آمدن خود داشته باشد که در این صورت بهتر از چشم پوشی کنید و از او بخواهید که شما را مطمئن کند که دفعات بعدی همیشه سر ساعت به خانه برخواهد گشت.
۳. آیا محدودیت برای بیرون ماندن نوجوان باید همیشه سر جای خود و به قوت خود باقی باشد.
در مواردی ممکن است مشاهده کنید که نوجوان در حدی با جامعه آشنا شده است که می‌تواند ارتباط سالم برقرار کند لذا در این صورت شما می‌توانید ساعاتی را از محدود کردن او برای بیرون ماندن از خانه کم کنید. البته این امر ممکن است در مواردی مناسب نباشد و محدودیت‌ها را در این حالت باید سر جای خود گذاشت و به قوت خود باقی باشند.
اما در صورتی که نوجوان در طولانی مدت محدودیت‌ها را رعایت کرد و مشاهده کردید که توانسته است علت‌های محدودیت‌ها را درک کند می‌تواند بیشتر با دوستان خود وقت بگذراند در نتیجه نیازی نیست که همیشه محدودیت‌ها سر جای خود بمانند و باید گاهی با توجه به رعایت نوجوان انعطاف پذیر باشید.