شهید خدمت، حضرت آیت الله رئیسی رحمت الله علیه علی رغم خدمت‌های خالصانه و بی‌حاشیه و شبانه روزی‌اش، بسیار مورد کم لطفی و بدگویی‌ها و تهمت‌های عده‌ای قرار گرفت و همین‌ها موجب شد که خدمات خالصانه او به چشم نیاید و مانند مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام مظلوم واقع شود.
مقدمه: همه ما شیعیان مولایمان حضرت امام علی علیه السلام را به مظلومیت‌های بی‌حد و مرز او می‌شناسیم، آن مولای والا مقام در طول حیات گوهربارش در آماج تهمت‌ها و قضاوت‌ها قرار گرفتند و در حقیقت پس از شهادتشان بود که مردم کوفه فهمیدند که چه گوهر گرانبهایی را از دست دادند و به ناله و ضجه افتادند!
شهید خدوم حضرت آیت الله رئیسی رحمت الله علیه نیز علی وار در طول سال‌های خدمتگزاری‌شان مورد تهمت‌ها و تحقیرها و قضاوت‌های نابخردانه قرار گرفتند و شهادتشان نقطه عطفی بود برای بیداری بصیرت‌ها و مصداق عینی آن رفراندومی بود که بسیاری از کاسه لیسان غرب همواره درصدد تحقق آن برای نشان دادن دلسردی مردم از این نظام مقدس بودند!
شاید اگر شهادت و نحوه شهادت آن عالم ربانی برای همگان آشکار نمی‌شد، ما هم خام آن قضاوت‌ها و تهمت‌های عده‌ای از بدخواهان نظام می‌شدیم، همان‌ها که مانند آن کاندیدا با بردن آبروی آن شهید در چشم ۸۰ میلیون بیننده تنها در صدد جار زدن حقارت خودشان در مقابل سعه صدر و صبوری و بزرگواری آن شهید بودند.
مرگ همان مرگ است اما این نحوه مرگ است که به صراحت نشان می‌دهد که افرادی که به دیگران در ملأ عام تهمت می‌زنند و درصدد بردن آبروی آنان هستند هرگز مانند آنان که در مقابل آن تهمت‌ها صبوری می‌کنند و به خدمتگزاری خالص خود می‌پردازند، به یک گونه نمی‌میرند! چنانچه خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:«أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ» [۱] «آیا کسانی که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی قرارمی‌دهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری می‌کنند!».
نحوه شهادت شهید خدمت حضرت آیت الله رئیسی رحمت الله علیه که در دامنه کوه‌های بلند و در دور افتاده‌ترین نقطه یکی از روستاهای اطراف ورزقان بود، خط بطلانی بود بر تمامی این تهمت‌ها و قضاوت‌ها، چرا که به همگان فهمانید آن شهید بزرگوار، مظلومانه در حین تلاش مجاهدانه برای حل مشکلات مردم با پیکری که کاملا سوخته بود برای احقاق حق مردم شهید شد! و اینگونه بود که با شهادتش بسیاری از مردم را شرمنده خدمات خالصانه خود گردانید به گونه‌ای که از باور این تهمت‌ها و قضاوت‌ها بسیار شرمسار گردیدند و به قول استاد پناهیان بسیاری از این افراد که در تشییع پیکر مطهر او شرکت کرده بودند برای طلب حلالیت آنان از آن شهید بود!
چنانچه مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام نیز همین گونه مظلوم واقع شد، آن حضرت نیز در مواجهه با مردم آن زمان، همین گونه مورد تهمت‌ها و قضاوت‌ها و یاوه‌گویی‌های آنان قرار گرفت، به گونه‌ای که حتی بسیاری از آنان که ادعای مذهبی بودن داشتند به جای اینکه او را در تحقق آرمان‌های دین اسلام یاری کنند، او را متهم به بی‌دینی می‌کردند! به تور مثال ابن کَواء یَشکُری برای اینکه به دیگران اینگونه القا کند که مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام با پذیرش حکمیت کافر شده است، هنگامی که آن حضرت به مسجد وارد شد، گستاخانه فریاد برآورد تو مشرک و کافر هستی! اما مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام سعه صدر خویش را حفظ نمودند و سکوت کردند تا آن گستاخ به تهمت‌ها و فحش‌هایش ادامه بدهد..
آری! مولای متقیان صبر کردند، کما اینکه شهید خدوم ما حضرت آیت الله رئیسی رحمت الله علیه در مقابل همه این تهمت‌ها و قضاوت‌ها صبر نمود، و به وعده خدا که خودش از مومنین دفاع می‌کند اتکا نمود، چنانچه خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا» [۲] «خداوند خودش از کسانی که ایمان آورده‌اند دفاع می‌کند».
آنچه که موجب بصیرت مردم بی‌بصیرت آن زمان شد، نحوه ممات مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام بود که با شهادت جگرسوزشان که در محراب مسجد و در حال سجده نماز و در عمیق‌ترین لحظه دینداری شان بود، خط بطلانی بود بر تمامی تهمت‌ها و قضاوت‌هایی که دال بر بی‌دینی و تارک الصلاة بودن آن حضرت بود! و وقتی که خبر شهادتشان به اهالی کوفه رسید، از شدت ضجه و گریه کوفه به لرزه افتاد و مردم به گونه‌ای از خود بیخود شدند و به حزن و ماتمی نشستند که همانند آن در روز رحلت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بود، چنانچه اُسید بن صفوان یکی از صحابه نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌گوید: «لَمَّا كَانَ الْيَوْمُ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ارْتَجَّ الْمَوْضِعُ بِالْبُكَاءِ وَ دَهِشَ النَّاسُ كَيَوْمَ قُبِضَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و آله و سلم» [۳] «چون روزى رسيد كه امير المؤمنين (ع) وفات كرد، گريه، شهر را به لرزه درآورد و مردم چون روزى كه پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم وفات كرده بود در هراس افتادند».
به راستی که شهید خدوم حضرت آیت الله رئیسی رحمت الله علیه نیز پیرو راستین مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام بود که همچون آن حضرت با شهادتش قلوب تمامی مومنین را عزادار کرد و بصیرت پایمال شده را به آنان برگرداند.
پی نوشت
[۱] سوره جاثیه، آیه ۲۱
[۲] سوره حج، آیه ۳۸
[۳] کمال الدین، شیخ صدوق، جلد ۲، صفحه ۳۸۸