رهروان ولایت ـ در آموزههای دینی، دوست داشتن اهل بیت مورد سفارش قرار گرفته است. مسلمانان، اهل بیت را دوست دارند. برخی میپرسند: چرا؟ به چه دلیل بایستی آنان را دوست داشت؟
در پاسخ خوب است مروری اجمالی به تاریخ اسلام كنيم. جزیرة العرب، شبه جزيرهای بزرگ واقع در منتهى اليه جنوب غربى آسيا است. بت پرستی، تعصبات خویشاوندی، زنده به گور کردن دختران و بردهداری[1]، دزدی و غارت، تجاوز و قتل، در برحهای از زمان، بخشی از تاریخ آن بوده است. حضرت محمد(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) در این مکان، با آن سابقهی فرهنگی به پیامبري مبعوث گردید و 23 سالِ پایان عمر مبارکش را به اصلاح و تغییر وضعیت آن پرداخت. تصدیق میفرمایید که نه 23 سال -از یک منظر- زمان زیادی و نه حجم ویرانی و عقب ماندگیها کم است؛ امّا پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) موفق شد. آن حضرت هر چند بسی مجاهدت و تلاش نمود، اما در پایان، پیروز میدان شد.
آیا در برابر این همه تلاش و کوشش در راه سعادت انسانها، اگر ایشان مزدی فراوان طلب کرده باشد عرفاً، عقلاً و اخلاقاً قبیح است؟ ما گاه در برابر کمک یکي که آدرس مکانی را به خوبی به ما میدهد، خود را بدهکارِ تشکّرش مییابیم. حال قضاوت بفرمایید که در برابر آدرس آسمان، سعادت و اخلاقی شدنهایمان که به کمک و راهنمایی ایشان صورت گرفته، آیا خود را بدهکارشان نمییابیم؟!
قرآن کریم از قول حضرت رسول الله(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) میفرماید: «مزد تمام کوششم، مودت نزدیکانم است»؛ «قُلْ لَا اَسْئَلُکُم عَلَیْهِ اَجْراً اِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَی(شوری، آیهی 23). بگو از شما هیچ پاداشی درخواست نمیکنم، جز آنکه نزدیکان مرا دوست بدارید».
نکات:
این آیه با امر «قُلْ» آغاز شده؛ و این امر، تاکید را میرساند؛ در نتیجه موضوع مهمی است.
با «قُلْ» آغاز شده و این یعنی از بالا به پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) دستور داده شده که مطالبه کنند؛ در نتیجه امری مهم است.
با «قُلْ» آغاز شده و قل صراحت بیانی دارد و نه ایماء، تلویح و اشاره؛ در نتیجه مقول قول (محتوای پیام) بایستی مهم باشد.
از واژهی اجر استفاده شده و اجر در برابر کار است و کار پیامبر، کم کاری نبوده؛ در نتیجه جزا و اجر هم نبایستی سبک باشد.
و...
در پایان همهی این نکات، مودّت ـ تاکید میشود مودّت ـ (دوستی ظاهر شده) مسئلت شده، آنهم مودّت قربی که به طور قطع امام علی، خانم فاطمه و حسنین(علیهمالسلام) را در بر دارد.
------------------------------
پينویسها
[1]- حموی، یاقوت، معجم البلدان.