ایران را با کشف حجاب می خواست مترقی کند.

رضا شاه این عامل روباه پیر استعمار یعنی انگلیس، که هم توسط انگلیس روی کار آمد و هم کنار گذاشته شد؛نمی خواست فکر کند که این اقدام او با مبانی دینی مردمی که بر آنها حکومت می کند؛ ناسازگار است. «يَأَيهُّا النَّبىِ قُل لّأِزْوَاجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيهِنَّ مِن جَلَبِيبِهِنَّ ذَالِكَ أَدْنىَ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْن» [احزاب/59] « اى پيامبر! به همسرانت و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: از پوشش‏هاى بلند (چادر مانند) شان به خودشان نزديك كنند، اين [كار] براى اينكه شناخته شوند و مورد آزار ( از نگاه شیطانی نامحرمان) قرار نگيرند نزديك‏تر است»‏ [1]
در آن زمان بیشتر بانوان جامعه ی ایران از چادر(حجاب برتر) و حتی بالاتر؛ از روبند استفاده می کردند و به مقدار واجب حجاب، اکتفا نمی کردند.[2]
خدای بزرگ در مورد مقدار واجب حجاب می فرماید: « وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلىَ‏ جُيُوبِهِنَّ»  [نور/31] [براى پوشاندن گردن و سينه‏] مقنعه‏هاى خود را به روى گريبان‏هايشان بيندازند» [2]
نکه یک: البته در هر صورت چه حجاب کامل و چه حجاب واجب؛ باید سنگینی لازم حفظ شود و در این شکی نیست. مثل طرز راه رفتن، طرز سخن گفتن و ...
نکته دو: حجاب هم مخصوص بانوان و هم آقایان است؛ ولی خدای بزرگ آن را بیشتر در مورد بانوان، تاکید کرده  است و آنهم به خاطر شرایط روحی و روانی بانوان است از آن جمله حجب و حیای بیشتری که خدا به بانوان ارزانی داشته است.
امام صادق عليه السلام فرمودند: «الحياء على عشرة أجزاء تسعة في النساء وواحدة في الرجال» [3] «حیا ده قسمت است، نه قسمت حیا را بانوان دارند و یک قسمت را مردان»
 در همین مورد از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز حدیثی داریم که می فرماید: « اَلْحَياءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ» [4] « حيا نيكو است اما از زنان نيكوتر»
و چون حیا، خویشتنداری و پاک نگه داشتن نفس است؛ لوازمی دارد و یکی از آن لوازم آن که قرآن و روایات هم بر آن تاکید دارند؛ بحث حجاب و پوشش است. به عبارت دیگر: حجاب و حیا لازم و ملزوم همند و در جامعه این قابل لمس است.

نتیجه گیری 
ما گزیده یی از سخنان امام خمینی (رحمه الله علیه) را نتیجه ی این مقاله قرار می دهیم.
 «آنهایی که این قدر قوه تمیز ندارند که کلاه لگنی را که پس مانده درندگان اروپاست ترقی کشور می دانند با آنها حرفی نداریم، و توقع آن را هم نداریم که آنها بپذیرند، عقل و هوش و حس آنها را اجانب دزدیده اند.
آن روز که کلاه پهلوی سر آنها گذاشتند همه می گفتند مملکت باید شعار ملی داشته باشد؛ استقلال در پوشش، دلیل استقلال مملکت است. چند روز بعد کلاه لگنی گذاشتند سر آنها؛ یک دفعه حرفها عوض شد، گفتند ما با اجانب مراوده داریم باید همه هم شکل باشیم تا در جهان با عظمت باشیم، مملکتی که با کلاه، عظمت برای خود درست می کند یا برایش درست می کنند؛ هر روزی کلاهش را ربودند، عظمتش را هم می برند.
در همه این مراحل اجانب که نقشه های خود را می خواستند عملی کنند و با کلاه گذاشتن سر شما می خواستند کلاه را از سر شما بردارند، از دور با چشم استهزاء به شماها نگاه می کردند و به کارهای کودکانه شما می خندیدند، شما با یک کلاه لگنی دور خیابانها قدم می زدید و با دخترهای بی حجاب سرگرم بودید و به این وضع افتخار می کردید، غافل از آنکه در سرتا سر کشور افتخارات تاریخی شما را بردند و در سرتا سر کشور منابع ثروت شما رفت و با یک خط سرتا سری (اشاره به خط راه آهن جنوب و شمال کشور) شما را به این روز نشاندند» [5]

پی نوشتها
[1] ترجمه رضایی، ص 426
[2] ماهنامه دنیای زنان، مدیر مسوا اصغر نعمتی و مدیر اجرایی مریم کاظمی، شماره 71
[2] ترجمه حسین انصاریان، ص 353
[3] خصال شیخ صدوق، ص 438
[4] نهج الفصاحه ص578 ، ح 2006
[5] کشف الاسرار، امام خمینی، ص 223 و 224

برای مطالعه بیشتر رجوع شود به: مهدی صلاح، کشف حجاب، زمینه‌ها، پیامدها و واکنش‌ها، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ۱۳۸۴، ص ۱۱۸

 الیز ساناساریان، جنبش حقوق زنان در ایران، طغیان، افول و سرکوب، نشراختران ۱۳۸۴