شاید براتون سوال شده باشه که چرا وقتی گفته میشه اسلام و پیامبر رحمة برای عالم هستند ولی با این وجود مواردی رو شاهد هستیم که قران یا پیامبر و اهل بیت علیهم السلام زبان به لعن ونفرین گشوده اند ؟
لعن در لغت به معنای طرد نمودن و دور ساختن از روی خشم است و در اصطلاح قرآنی با توجه به سوره احزاب :
( إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا ) (قطعاً آنان كه خدا و پیامبرش را مىآزارند ، خدا در دنیا و آخرت لعنتشان مىكند ، و براى آنان عذابى خواركننده آماده كرده است .)(احزاب / ٥٧﴾
به معنای دور ساختن کسی از رحمت هم در دنیا وهم در آخرت .
در قرآن نیز برخی از افراد چون ستمگران مفسدان فی الارض ، تکذیب کنند گان و آزار دهندگان به حضرت رسول صلوات الله علیه لعن شده اند .(احزاب/57 ، رعد/25 ، غافر/52 ، هود/18 .)
که با توجه به این آیات می توان ملاک و معیار لعن در قرآن را در مورد زیر خلاصه کرد :
تمرد ، لجاجت ، ستمگری ، تحریف آیات الهی ، دگرگونی در سنت پیامبر ، کفر ،و.... .
اما چرایی لعن ونفرین : در اسلام برای مقابله با کفر مراحلی در نظر گرفته شده وکه اولین مرحله ی آن گفتگو وبحث منطقی هست . چنانچه در قرآن نیز به آن اشاره شد
(ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ) ( [مردم را] با حكمت و اندرز نیكو به راه پروردگارت دعوت كن ، و با آنان به نیكوترین شیوه به بحث [و مجادله] بپرداز ، یقیناً پروردگارت به كسانى كه از راه او گمراه شدهاند و نیز به راه یافتگان داناتر است ) (نحل 125)
اگر این مرحله سودمند بود که هیچ و الا مرحله ی بعدی که برای این دسته از افراد با توجه به معارف اسلامی به دست می آید مساله ی برائت و دوری است که با توجه به معنای نفرین کسی که مورد لعن قرار می گیرد در اصل شخص از او دوری جسته و برائت کرده ست.
این نکته نیز بی ارتباط با بحث مورد نظر نیست که بدانیم برائت که همان تبری می باشد از فروع دین محسوب می شود . چرا که محبت به تنهایی نمی تواند ارکان هیچ چیزی را نگاه دارد که اسلام نیز از این قاعده مستثنی نیست .
نتیجه آنکه :
لعن و نفرین یکی از روش های مواجهه با افراد معاند وکافر می باشد که در صورتی که بحث و گفتگو منطقی کارساز نبود از آن استفاده می شود .
...................................................................
فرآوری :گروه رهپویان قرآن
منابع :
راغب اصفهانى
تبیان بخش قرآنی