برای قدرت کیسه ندوخته بودند

یکی از مشاوران شهید رجایی نقل می‌کند که روزی از وی پرسیدم وضع فعلی‌تان (ریاست‌جمهوری) با دوران زندگی در زندان چه فرقی کرده است؟ شهید رجایی پاسخ دادند: قرار نبود فرقی کند. اگر وضع من فرق می‌کرد، جای تعجب و تأسف داشت.[1]
آری! یکی از امور قابل توجه برای دولت مردان و صاحب منصبان کشور آن است‌که مبادا تصدّی پست و مقام، پلّکانی باشد برای رسیدن به اهداف دنیوی آن‌ها و جایگزینی گردد برای خدمت رساندن به مردم؛ امری که مولای متقیان امیر المومنین علیه السلام با عبارتی روشن نسبت به این آفت هشدار می‌دهد:
«أَمَّا بَعْدُ فَلَا يَكُنْ‏ حَظُّكَ‏ فِي وَلَايَتِكَ مَالًا تَسْتَفِيدُهُ وَ لَا غَيْظاً تَشْتَفِيهِ وَ لَكِنْ إِمَاتَةُ بَاطِلٍ وَ إِحْيَاءُ حَقٍّ[2] اما بعد، مبادا بهره تو از حکومتت به دست آوردن مالی یا فرونشاندن خشمی باشد. بلکه باید بهره‌ات میراندن باطل و زنده کردن حقّ باشد.»
در این راستا یکی از شاخص هایی که مقام معظم رهبری به مناسبت هفته دولت، درباره  روحیات اخلاقی و رفتاری دو شهید بزرگوار، باهنر و رجایی بیان فرمودند همین امر است که این دو بزرگوار:
«برای خودشان از مقامی که داشتند، کیسه ندوخته بودند؛ این یکی از چیزهای مهم است. این‌جور نباشد که ما فکر کنیم حالا که یک مسئولیّتی داریم، این را وسیله‌ای قرار بدهیم برای تأمین آینده؛ هم‌چنان‌که در مسئولان بسیاری از کشورهای دنیا این هست و این را وسیله‌ای قرار می‌دهند برای این‌که در آینده در هیئت ‌مدیره‌ فلان شرکت عضو باشند، در فلان مرکز مالی حسّاس سهم داشته باشند...»[3]

 اگر کسی دچار این آفت نگردد و انگیزه‌اش از قبول یک مسئولیت، صرفا خدمت رسانی باشد، نه مطامع پست دنیوی، این امر، حکایت از قوّت نفسانی و عظمت روحی او می‌کند:
«اشخاصى هستند كه اگر كدخداى ده بشوند، تغيير مى‏‌كنند به واسطه ضعفى كه در نفسشان هست، تحت تأثير آن مقامى كه پيدا مى‏‌كنند واقع مى‏‌شوند، و اشخاصى هستند كه مقام، تحت تأثير آن‌هاست از باب قوّت نفسى كه دارند، و آقاى رجايى، آقاى باهنر در عين حالى كه خوب، يكيشان رئيس جمهور بود، يكيشان نخست وزير بود، اين طور نبود كه رياست در آن‌ها تأثير كرده باشد، آن‌ها در رياست تأثير كرده بودند؛ يعنى، آن‌ها رياست را آورده بودند زير چنگ خودشان، رياست آن‌ها را نبرده بود تحت لواى خودش. و اين يك درسى است كه انسان بايد از اين‌ها ياد بگيرد.»[4]
بنابراین باید یکی از راز‌های ماندگاری این دو شهید بزرگوار را در این دانست که انگیزه‌شان از قبول مسئولیت، صرفا خدمت نمودن به مردم و جامعه بود، بدون آن‌که به هیچ عنوان از آن مقام و موقعیت اجتماعی سوء استفاده‌ای کنند.

---------------------------
پی‌نوشت:
[1]. اسوه‌ صبر و استقامت، ج 2، ص 989، 990، 1023 و خاطراتی از شهیدرجایی، ص 131.
[2]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏،بحار الأنوار( ط- بيروت)،ج40 ص328،دار إحياء التراث العربي‏،بيروت‏ 1403ق‏
[3]. http://farsi.khamenei.ir/
[4]. صحيفه امام، ج‏20، ص125