بسم الله الرحمن الرحیم
آنچه از روایات بر میاد اینه که فطرس یکی از فرشتگان مقرب الهی بود (و بنا به روایتی؛ از حاملان عرش بود) که پیش خداوند مقام ارجمندی داشت و خداوند متعال او را برا ی رساندن پیامی فرستاد اما او در رساندن آن پیام مقداری تأخیر کرد و به همین خاطر بالش شکسته شد و در یکی از جزایر در دریا افتاد و هفتصد سال در آنجا خدا را عبادت كرده بود.
وقتی امام حسین علیه السلام به دنیا آمد خداوند جبرئیل علیه السلام را با هزار فرشته (بنا به روایتی؛ هفتاد هزار فرشته) به خدمت پیامبر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرستاد تا ولادت امام حسین علیه السلام را به ایشان تبریك بگویند و بزرگواری آن حضرت را نزد خداوند، به ایشان خبر دهند. جبرئیل علیه السلام با ملائکه فرود آمدند و به جزیره ای که فطرس در آنجا بود رسیدند فطرس به جبرئیل علیه السلام گفت: کجا می روی؟ گفت: خداوند به محمد صلی الله علیه و آله نعمتی عطا فرموده كه اهل آسمان و زمین همدیگر را به ولادت او مژده میدهند می روم تا به ایشان تبریک عرض کنم.
فطرس گفت: مرا هم با خود ببر شاید محمد صلی الله علیه و آله برایم دعا کند. جبرئیل علیه السلام او را با خود برد بعد که به پیامبر صلی الله علیه و آله تبریک گفت؛ ماجرای فطرس را هم به عرض ایشان رساند پیامبر صلی الله علیه و آله برای او دعا کرد و به آن فرشته فرمود: خود را به این مولود بمال (و به روایتی به گهواره او پناه ببر و در روایتی دیگر است که فرمود: بال شکسته ات را به او بمال) او هم چنین کرد و شفا پیدا کرد و عتیق الحسین علیه السلام (آزاد شده امام حسین علیه السلام) نام گرفت و سپس بالا رفت و گفت یا رسول اللَّه ولى امت تو محققا او را خواهند كشت و این لطف او بر من پاداشی دارد كه هر كس او را زیارت کند یا هر مسلمانی که به او سلام کند به او می رسانم و هر کس بر او درود بفرستد به او می رسانم و هر كس طلب رحمت برایش كند به او می رسانم و بعد با جبرئیل علیه السلام بالا رفت و به جایگاه خود برگشت.
منابع:
أمالی الصدوق، ص: 137 و 138
کامل الزیارات ص 66
روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج1، ص: 155
بحار الأنوار، ج26، ص: 340 و 341
الخرائج و الجرائح، ج1، ص: 252 و 253
مسند الإمام الرضا علیه السلام، ج1، ص: 145 و 146