چکیده: به زمین فِراش گفته شده؛ چون دارای آب، میوه و سبزی، حیوانات و ... برای استفاده کردن و آسایش داشتن در آن است.
شبهه:
در آیهی 22 از سورهی مبارک بقره آمده: «الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشاً؛ آن خدایی که برای شما زمین را گسترد(ترجمهی الهی قمشهای)». برخی گمان میکنند که قرآن کریم در این آیه با به کار بردن تعبیر «فراش» زمین را صاف معرفی کرده است؛ در حالیکه عکسهای ماهوارهای به وضوح، کروی بودن زمین را نشان میدهد.
پاسخ:
کلمهی فراش از «فَ رَ شَ» به معنی آن چیزی است که مایهی آسایش آدمی است. فِراش به معنای بستر و تخت است؛ اگر به فرش هم، فرش گفته شده؛ برای این است که مابین انسان و سختی زمین فاصله انداخته و باعث آسایش انسان در نشستن و خوابیدن میشود. در گفتگوهای عرفی به ازدواج هم فراش گفته میشود؛ چون عامل آسایش است –البته اگر موفقیت آمیز باشد!- به زمین هم فراش گفته شده؛ چون دارای آب، میوه و سبزی، حیوانات و ... برای استفاده کردن و آسایش داشتن در آن است.