قرآن کریم میفرماید که اهل کتاب (یهودیت و مسیحیت) پیامبر گرامی اسلام را چون فرزندشان میشناختند. یکی از منابع و مآخذ شناخت اهل کتاب، بایستی کتاب مقدسشان باشد. مرحوم فخرالاسلام، پزوهشگر مسیحیِ مسلمان شده برخی از این نشانهها را عنوان میکند.که مقصود از «یهوه از سینا آمد» آن است که خداوند از سینا تجلی کرده و تورات را به جناب موسی (علیهالسلام) داده است.
بشارت حضرت محمد در انجیل
قرآن کریم در سورهی مبارکهی بقره میفرماید: « الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمْ وَإِنَّ فَرِيقاً مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ»[1]؛ یعنی: كسانى كه به آنان كتاب آسمانى دادهايم، همانگونه كه پسران خويش را مىشناسند، او را [نيز] مىشناسند [چرا كه نام و وصف او را به عنوان آخرين پيامآور خدا و نيز نويدِ آمدنش را از تورات و انجيل دريافت داشتهاند]؛ و بىگمان گروهى از آنان حقيقت را پوشيده مىدارند و خودشان [هم] مىدانند[2].
در یکی از این اوصافِ آشنا، با استناد به کتاب مقدس تعمق کنیم.
در سفر تثنیه از اسفار پنج گانهی توراتِ عهد عتیق چنین آمده است: «و این است برکتی که موسی، مرد خدا، قبل از وفاتش به بنی اسرائیل داده، گفت: "یهوه از سینا آمد، و از سعیر بر ایشان طلوع نمود و از جبل فاران درخشان گردید»[3].
مرحوم محمدصادق فخر الاسلام که خود از علمای پژوهشگر مسیحی بوده و به اسلامِ عزیز گرویده است مینویسد که مقصود از «یهوه از سینا آمد» آن است که خداوند از سینا تجلی کرده و تورات را به جناب موسی (علیهالسلام) داده است و «از سعیر بر ایشان طلوع نمود» یعنی کتاب مقدس انجیل را به حضرت عیسی (علیهالسلام) اعطاء نمود و مرادِ «از جبل فاران درخشان گردید» هم درخشش قرآن است که به حضرت محمد (صلیالله علیه و آله و سلم) نازل شده است [4].
استشهاد جناب فخر الاسلام برای این مدعا آیاتی از سفر پیدایش است که پس از ماجرای تولد اسحاق و بیرون کردن کنیز (هاجر) و پسرش (اسماعیل) میگوید: «و خدا با آن پسر [اسماعیل] میبود. و او نمو کرده، ساکن صحرا شد، و در تیراندازی بزرگ گردید. و در صحرای فاران، ساکن شد. و مادرش زنی از زمین مصر برایش گرفت»[5]. توضیح نامبرده این است که چون بر اساس اسناد تاریخی محل سکونت جناب اسماعیل (علیهالسلام) بیتردید مکه بوده است [6]؛ در نتیجه، فاران همان منطقهی مکه است و جبل فاران هم بایستی کوهی در منطقهی مکه باشد و درخشش هم، قرآن کریم است که چون پرتوی بر قلب مطهر رسولالله در کوه نور و در غار حرا اتفاق افکنده شد.
[1]- بقره: 146.
[2]- .www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=18395&AyeID=153(link is external)
[3]- تثنیه 33: 2.
[4]- فخر الاسلام، محمدصادق، انیس الاسلام، ج 5، ص 67.
[5]- پیدایش 21: 20 و 21.
[6]- همان،
مسیحیت
اعتقادات