11:59 - 1401/08/14
هر بچه‌ای به آزادی نیاز داره. پس نباید این احساس رو یه چیز عجیب و غریب یا توقع زیادی در کودک جلوه داد. کودک باید آزاد باشه؛ ولی فراموش نکنیم که آزادی مطلق هم خوب نیست.
برای یه تربیت صحیح، باید محدودیت‌هایی وجود داشته باشه؛ البته ایجاد محدودیت به این معنا نیست که با استفاده از تندی و خشونت جلوی کودک رو بگیریم؛ بلکه میشه با نرمی و زبان کودکانه، اون رو قانع کنیم.
فرزند شما باید با دلیل و منطق بفهمه که نباید وارد هرجایی بشه، هرکاری رو انجام بده و با هرکسی رفت‌وآمد کنه. اگه بدون قانع کردن، دائم بهش بگید که نباید فلان کار رو انجام بدی، از سر لجبازی اون کارها رو انجام میده.
البته از این نکته نباید غفلت کرد که کودک باید بازیگوشی روزمره خودش رو داشته باشه تا شخصیت بزرگسالیش درست شکل بگیره.
امام كاظم عليه‌السلام می‌فرماید: «تُسْتَحَبُّ عَرامَةُ الصَّبىِّ فى صِغَرِهِ لِيَكونَ حَليما فى كِـبَرِهِ»؛[1] «بازیگوشی کودک پسندیده است؛ چون باعث بزرگواری و بردباری او در بزرگسالی می‌شود».
پی‌نوشت:
[1]. اصول كافى، ج۶، ص۵۱.
