13:47 - 1401/11/10
دعا‌نگاشت | فلسفه خلقت عالَمِ امکان
«يَا مَلائِكَتِی وَ يَا سُكَّانَ سَمَاوَاتِی، اِنِّی مَا خَلَقْتُ سَمَاءً مَبْنِيَّةً وَ لَا اَرْضاً مَدْحِيَّةً وَ لَا قَمَراً مُنِيراً وَ لَا شَمْساً مُضِيئَةً وَ لَا فَلَكاً يَدُورُ وَ لَا بَحْراً يَجْرِی وَ لَا فُلْكاً يَسْرِی اِلاَّ فِی مَحَبَّةِ هَؤُلَاءِ الْخَمْسَةِ الَّذِينَ هُمْ تَحْتَ الْكِسَاءِ» .
ای فرشتگان من و ای ساکنان آسمان‌هایم! به راستی که من نیافریدم آسمانِ بنا شده و نه زمینِ گسترده و نه ماهِ تابان و نه خورشیدِ درخشان و نه فَلَک چرخان و نه دریای روان و نه کشتی در جریان را مگر به خاطر محبّت و دوستیِ این پنج تن که زیر عبا هستند.
مفاتیح الجنان، فرازی از حدیث شریف کساء.
