از بین بردن ظلم توسط امام زمان

اندیشمندان اعتقادی بسیاری از آموزه‌ها و عقاید دینی را براساس قاعده لطف اثبات كرده‌اند. وجوب تکالیف دینی، ‌لزوم بعثت پیامبران،و وجوب عصمت انبیا، وعده و وعیدهای الهی، حسن آلام ابتدایی و وجوب امامت از جمله مسائلی است كه بر این قاعده استوار گردیده‌اند.

قاعده لطف، قاعده ای کلامی است در اثبات امامت، به این معنا که لطف الاهی بر این تعلق دارد که راه هدایت بسته نباشد؛ زیرا دین مجموعه و دستگاه فنی و به هم پیوسته ای است که لاجرم برای فهم و درک و عمل به دستوراتش کارشناس آن نیز باید همراهش باشد.

تمام وظایفی که قرآن و ائمه معصومین بیان فرموده اند در زمان غیبت نیز متوجه ما است البته بزرگ ترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت انتظار فرج و ظهور دولت جهانی حضرت مهدی است.

نواب اربعه جانشینان خاص امام زمان (عج)،در عصر غیبت صغری از هرنظر مورد اعتماد آن حضرت بوده و هر آنچه را که وظیفه امام زمان بود اما به واسطه غیبت مصلحت نبود امام زمان انجام دهند از طریق نواب اربعه انجام می شد؛

طبق ده ها آیه از قرآن کریم موضوع ظهور امام زمان قابل استناد است، تمرکز غالب این آیات بر بشارت به بندگان صالح و مستضعف برای بازستاندن حق خود و رسیدن به قدرت و ایجاد یک حکومت واحد جهانی مبتنی بر حق و عدل و غلبه اسلام بر تمامی مکاتب و ادیان است.

از فلسفه غیبت، عدم آمادگی بشر است، اگر بشر آمادگی برای پذیرش خود امام را نداشته باشد آیا آمادگی برای پذیرش کتاب امام را خواهد داشت،  اگر بشریت آمادگی لازم را دارا بود همین مقدار از دستورات قرآن و اهل بیت، که فعلا در دست ماست، کافی بود.

سازمان مخفی وکالت با رهبری امامان فعالیت می کرد در دوره غیبت صغرا نیز فعال بوده عثمان بن سعید عمری از ناحیه مقدسه، مسئولیت و تولیت این سازمان را عهده دار شد. بنابراین، شیعیان هم به امامت امام مهدی پی بردند و هم به نیابت خاصه مطمئن شدند .

غیبت علاوه بر حفظ جان امام زمان حکمت‌های دیگری نیز دارد از جمله:1. ایجاد زمینه اجرای احکام الهی در جامعه.2. امیدبخشیدن به مؤمنان و منتظران3. تربیت و خودسازى.4. پاسدارى آیین خدا....

خداوند هیچ‌گاه زمین و بندگانش را بدون حجت رها نمی‌کند. این مطلب را می‌توان از روایاتی که در این زمینه وارد شده فهمید در نتیجه تنهایی معنایی ندارد.

اگر چه داشتن همسر و فرزند محتمل است، اما در این باب نمی‌توان به روایت معتبرى استناد کرد. از سوى دیگر دلیل محکم و معتبرى هم بر ترک سنت الاهى ازدواج از طرف امام زمان(عج) وجود ندارد.

مقتضای هدف داشتن خلقت وجود انسان کامل است، همچنین میان علت نخستین جهان و معلولات عالم که متکثرات‌اند یک جهت وحدتی تحقق داشته باشد که  این همان نفس پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است.

مادر امام زمان و سایر ائمه مثل حضرت زهرا و 14 معصوم‏ معصوم نبودند، لکن، پس از ورود به خانۀ ائمه از عصمت نسبى برخوردار گشتند، تا قابلیت حمل امام و شیردهى و کفالت او را از آنِ خود نمایند و بر سایر زنان شرافت یابند.