حسام منظور

وقتی هدف اصلی رسانه که همان تربیت انسان است فراموش شود، نتیجه‌اش می‌شود این، می‌شود نجلا، سریالی که فارغ از داستان و بازی و ساختار ضعیف و خنده‌آورش، می‌رود که ذائقه بیننده ایرانی را به محصولات رسانه‌ای این‌چنین سخیف عادت دهد، و بازهم درجا بزنیم، و بازهم به شرق و غرب نگاه کنیم و به‌به و چه چه کنیم، و دلمان برود برای سریال‌های پر رنگ و لعاب غیر ملی که جز تخریب برای فرهنگ ایرانی اسلامی ما چیز دیگر ندارند.

در سریال های مربوط به دفاع مقدس و خصوصا موقعیت هایی که به اسارت شخصیت های داستان منجر می شود، معمولا برای مخاطب باز نمی شود که واقعا زندان های رژیم بعث چقدر مخوف و خطرناک بودند وصرفا اکتفا می کردند به احمق و چاق نشان دادن ماموران بعثی، و اینکه در ظاهر خیلی بد بودند.

یکی از سریال های نوروز امسال صداوسیما سری دوم نجلا است. سری اول سریال نجلا که به دوران پیش از جنگ ایران و عراق اشاره دارد، دوربین خود را به خوزستان برده و با یک حکایت عاشقانه‌ی خوزستانی روایت خود را آغاز کرد. طراحی لباس مناسب و همچنین طراحی صحنه خوب خصوصا در این گونه سریال ها که به تاریخ معاصر بازمی گردد نیمی از راه است که سریال نجلا آن را پیموده.