سبک زندگی

در نگاه قرآن سعادت و خوشبختی تنها در چهار دیواری حیات دنیوی معنا و مفهوم پیدا نمی‌کند. چرا که فرهنگ قرآن ارائه دهنده راهکاری است که ضامن سعادت حیات مادی و حیات اخروی انسان است.

از منظر دین اسلام، پدر دارای نقش ویژه‌ای است که نشان از اهمیت جایگاه او در خانه و خانواده دارد. حال اگر به هر دلیلی نتواند این نقش‌ها را ایفا کند، صدمات جبران‌ناپذیری به اعضای خانواده، و به‌تبع آن به جامعه خواهد زد.

در هیاهوی پرتکرار روزها و یکنواختی سختی‌هایش، خانواده با الگوگیری از سبک زندگی علوی، مأمنی امن در کاهش اضطراب‌ها و رسیدن به آرامش است.

شیوه‌های ابراز خشم میان مردان و زنان متفاوت است. ازاین‌رو باید برای مدیریت خشم، این تفاوت‌ها را بشناسیم.

انسان‌های موفق علاوه بر اینکه می‌خواهند از جهت روحی و روانی به تعادل برسند و درگیر تعارض‌ها و تنش‌ها نباشند، با پشتکار و همت زیاد به دنبال خودشکوفایی و تعالی هستند تا انسانیت را در بالاترین مراحل در خود پیاده کنند.

انسان‌ها برای حرکت در مسیر پیشرفت و انسانیت، نیازمند توفیقات و توجهات خداوند هستند. ازاین‌رو باید نیروی عقل و وجدان را در خود بیدار نگه دارند و متواضعانه خطاها، نقاط ضعف و نصیحت دیگران را بپذیرند.

هیچ چیز در طبیعت برای خودش زندگی نمی‌کند؛ خورشید، گرمای خودش را مصرف نمی‌کند، درختان میوه خودشان را نمی‌خورند، رودخانه، آب خودش را مصرف نمی‌کند، گل‌ها بوی خودشان را نمی‌فهمند و گاوها شیر خودشان را نمی‌خورند. همه مشغول عشق دادن به دیگری‌اند و این فلسفه وجودی زندگی‌شان است.

مرد خانواده، با اخلاق و رفتار نیکو، تصاویر زیبایی در خانه می‌سازد که در اصل، خوراک فکری سالیان زیادی برای همسر و فرزندانش هست. این خاطرات همیشه حال خوبی را برای اعضای خانواده رقم می‌زند.

فرصت، واژه‌ای است که امیدواری و انگیزه را با خود به همراه می‌آورد؛ امیدواری به پیشرفت و بهره‌گیری از استعدادها و توانایی‌ها، و انگیزه‌بخش برای رسیدن به هدف‌ها.

اگرچه مشکلات اقتصادی می‌تواند در کاهش جمعیت و فرزندآوری مؤثر باشد، اما با مهارت‌هایی می‌توان تأثیر این مشکلات را به حداقل رساند.

«گوش دادن» از مؤلفه‌های اصلی ارتباط میان‌فردی، و مهم‌ترین مهارت ارتباطی است که می‌تواند صمیمت ایجاد کند و آن را حفظ نماید. ازاین‌رو باید روش درست گوش دادن را آموخت و به کار بست. 

مهارت ارتباطی از دیدگاه امام علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه به آن دسته از رفتارهایی اطلاق می‌شود که به انسان کمک می‌کند از ابتدا تا انتهای عمل ارتباطی خود، راه رضای حق را گم نکند؛ همان اصول اخلاقی‌ای که مسیر رضای الهی را در انواع ارتباطات و تعاملات با گروه‌های گوناگون مردم به انسان نشان می‌دهند.