غیب

-

حضرت علی بن محمد النقی الهادی دهمین امام معصوم مکتب تشیع در ماه ذی الحجة سال( 212) در روستای بصریاء از توابع شهر مدینه چشم به جهان گشودند،[1] مادر بزرگوار امام هادی به نامه سمانه از بانوان معظمه و جلیله مدینه که از ایشان تعبیر به سیده شده است.[2]امام هادی در نزد شیعیان و اهل سنت اعم از علویان، عباسیان و ترکان از محبوبیت ویژه ای برخوردار بوده و کلیه طبقات جامعه اعم از بزرگ و کوچک، صاحب منصب و بدون درجه، در برابر ایشان بی اختیار سر تظیم فرود می آوردند.

 ورت های باطنی غیبت

برای اعتقاد به عالم غیب نیاز به دیدن آن از طریق حس نیست؛ زیرا پذیرش وجود بسیاری از امور مانند اراده و ترس با آثار آن نیز امکان‌پذیر است. همچنان‌که با خبر شخص راستگو، همه ما به وجود اموری که حس نکرده‌ایم، پی می‌بریم.

انسانی که خود را گم کرده باشد و موریانه بینش و باور او را که اصلی ترین رکن تعیین سرنوشت اوست خورده باشد، در این دنیا به هر قیمتی زندگی خواهد کرد. اما کسی که از باور صحیح و دوراندیشی عمیق برخوردار باشد قیمتی زندگی خواهد کرد و لو اینکه خود را در محدودیت بایدها و نبایدهای دینی قرار دهد.

-عالم غیب مختص به خداست و انسان با ایمان، باید به عالم غیب ایمان داشته باشد.