لا اکراه فی الدین

هنگامی که انسان از اصول و ویژگی‌های انسان‌دوستانه و مترقی فرهنگ اسلامی آگاهی پیدا می کند و آن را با آغوش باز می پذیرد و نیازی به اجبار از طرف خداوند نیست.

اگر در دین اکراه نیست چرا کسی که دینش را تغییر می دهد مرتد محسوب می‌شود؟

منظور از لا اکراه فی الدین چیست؟ آا منظور این است که در پذیرش دین اکراهی نیست یا اینکه حکم اکراهی در دین نفی شده است؟

اسلام نه تنها خود هیچ انسانی را مجبور به پذیرفتن دین یا باور خاصی نمی‌کند بلکه دستور جهاد با حاکمان و ستمگرانی که راه را بر آزادی فکر و عقیده انسان‌ها بسته‌اند می‌دهد.

آنچه موجب ایجاد چنین شبهه‌ای در ذهن می‌شود، خلط و عدم تفكیك دو مقوله آزادی بیان و آزادی عقیده است‌. باید دقت كنید كه بین عقیده و بیان و طبعاً آزادی عقیده و آزادی بیان تفاوتهای زیادی وجود دارد. بنابراین‌، تمسك به زور برای تبلیغ اسلام نه تنها لغو و بیهوده است‌، بلكه موجب تنفر و گریختن از دین می‌شود.

درست است كه در دين، اكراه و اجبارى نيست؛ (لا إِكْراهَ فِى الدِّينِ)، ولى اين سخن به اين معنا نيست كه دين خدا در هر زمانى، متعدد است و ما حق داريم هر كدام را كه بخواهيم، انتخاب كنيم؛ چنين نيست. در هر زمانى، يك دين حق وجود دارد و بس.

دلالت آيه در مورد اكراه در دين است نه در مورد احكام ديني. اگر شخصي بدون اجبار به دين اسلام مشرف گرديد يا قبول كرد كه در يك جامعه اسلامي زندگي كند بايستي به لوازم اين انتخاب اختياري گردن نهد.

اسلام مى‏ گوید: اعتقادات و پذیرش دین نمى‏ تواند تحمیلى باشد (لا اکراه فى الدین) سپس مى‏ افزاید: راه راست، اندیشه راستین و آیین درست و نجات بخش، از اندیشه دروغین و آیین باطل واضح و روشن است.

برخورد با شخصی که از دین برگشته است به این خاطر است که چنین شخصی با رفتارهایش در جامعه به ایجاد انحراف در اندیشه های دیگران می پردازد، در حقیقت برخورد با شخص مرتد زمانی انجام می گیرد که این رفتار ظهور و بروز اجتماعی داشته باشد.