مطالب دوستان روح الله

خدا خیرتون بده بقیه سوره های جز سی رو هم بگذارید 

یه سوال داشتم، در هر سایتی یا جایی تحقیق کردم متاسفانه جواب واضحی نبود.  میدانم ازدواج سنت پیغمبر است و موجب کمال می‌شود و بهترین راه برای فرار از گناهان است و...  الان میخوام بدونم، اگه کسی از گناهانی مثل خودارضایی توبه کند و شهوت خود را کنترل کند و دیگر آن کار را انجام ندهد، "مجرد" ماندنش گناه است و به دلیل "مجرد ماندن" مورد بازجویی خدا قرار می‌گیرد؟

با ۱۷ سال سن نمیتونم حتی یه کتابخونه برم با دوستم !! ، به مامانم میگم درست جلوی پارک مدرسمه میگه مگه من مردم خودم می‌برمت ، خب شاید من بخوام با دوستم برم !!! ، اصلا شاید به بقیه ی بچه ها هم گفتیم باهم رفتیم ، درکش نمیکنم !!! ، تا کی میخواد کنترلم کنه؟! ، خسته شدم 

بسم الله الرحمن الرحیم   سلام علیکم محضر مشاور محترم و تشکر از زحماتتان   ۱- بنده با خواست خداوند می خواهم بعد از اینکه از همسرم جدا شدم، ازدواج نمایم لذا نفقه ام بر عهده همسر جدیدم است لذا نیازی به این نمی بینم ‌که خانواده پدری ام حمایت مالی ام نمایند. و مهریه ام را نیز که ان شاء الله از این همسر فعلی ام می گیرم ۲- آیا به همسرم باید نام بیماری اش را بگویم؟ چون قبلا" پرسیده بود و نگفتم چون فکر کردم اگر بگویم؛ شاید در روند درمانی اش اختلال ایجاد شود یعنی سوالات مشاور را با خوشبینی ِ تصنّعی پاسخ دهد.    و خدای نکرده از شنیدن نام بیماری اش خیلی عصبانی و برآشفته بشه ۳- پس اگر پیشنهاد درمان را نپذیرفت؛ راه طلاق را بروم؟  ۴- فقط خیلی دوست داشتم بدانم و مطمئن شوم که خداوند و امامان هم به این جدایی راضی اند. و با دیدن یک نشانه ای در این زمینه، دلم آرام گیرد از این بابت. راه حل شما برای این مسئله؟ ۵- آیا به فامیلهای شوهرم علت جدایی را بگویم؟ و آنوقت آنهایی که از ایرادهای همسرم مطلع نبودند، مطلع می شوند. و البته با جَوسازی همسرم علیه خانواده پدری ام ، البته رفع اتهام از خانواده پدری ام می شود. و اینکه به غیر از بحث پولی ماشین که خانواده پدری ام داده بودند و همسرم بد برخورد کرده بود ، بحث بدبینی اش را نیز به آنها بگویم یا نه ۶- البته فکر میکردم اگر دخترم ازدواج میکرد خیلی خوب میشد چون خیلی حساس است و خدایی نکرده غصه نخورد زیاد اگر ازدواج کنه مثل هر دختر دیگری که از خانواده پدری اش به نوعی جدا میشه و می رود سر زندگیش او هم میرود سر زندگی‌اش و مجالی برای غصه خوردن ندارد. یادمه یه بار از چند باری که چند ماه در خانه مادر بودم وقتی برگشتم دخترم از غصه پیر شده بود یعنی پدرش که عادت داره انقدر در گوش این بچه حرف میزند مگر اینکه دیگر این کار را نکند. خواهر شوهرم قبل از محرّم صفر امسال، دخترمو برای پسرش گفته بود که همسرم گفت نه ولی نظر من، به پسرش۵۰-۵۰ بود یعنی باید مشاوران بگویند که به درد هم میخورند یا نه ولی چطور همسرمو راضی به این امر نمایم و یا اگر پسر عمه اش هم نه بالاخره پسر زیاده فقط باید همسرم رضایت بدهد و پسرم هم اگر با من بیاد؛ لابد سرش گرم میشه و مجالی برای غصه خوردن نداره چون اگر خواهرش ازدواج کرد و پدرش هم سرکار برود(هر چند مادربزرگش در طبقه پائینه ولی از دست و پا افتاده است و بالاخره) تنها که نمیشه در خانه بماند و غصه بخورد اگر دادگاه قبول کند که پسرم با من بیاید ۷- آیا به همسرم بگویم که اگر روند درمانی اش را شروع نکرد پس راهی جز طلاق باقی نمی ماند؟ یا نیازی نیست که بگویم ولی در عمل اگر درمان را انتخاب نکرد طلاق بگیرم   (البته بحث روند درمانی را اگر بگویم فقط برای این است که نهایت سعیم را برای این زندگی نموده باشم و بعدا" مسئول و پشیمان نباشم وگرنه تمایلی به این زندگی ندارم) هرچند همسرم هم اگر قبول کند که برگردد به زندگی ام در مظانّ اتهام طمع داشتن به مال خانواده پدریم است اگر در موارد مکتوب بین من و همسرم این را بنویسم یا بگویم که آن پول خانواده پدری ام مال من است و او حقی ندارد به محض دیدن این حرف، ممکن است که نوشته را پاره نماید مگر اینکه با مراجعه به مشاور، خود مشاور برای این مسئله راه حل ارائه دهد ۸- درباره دست نوشته گرفتن از برادرانم راستش چون خاطره خوبی از این پول ندارم چندان تمایلی این کار ندارم.   و هر چه خداوند بخواهد؛ همان می شود