قصه سوره تکاثر

آدم‌ها همیشه دوست دارن به هر دلیلی شده، ثابت کنن که از بقیه بهترن.
بعضی‌ها با لباسشون، بعضی‌ها با خونه‌ی بزرگی که دارن، بعضی‌ها با ماشین گرون قیمت خانواده یا هرچیزی دیگه‌ای می‌خوان برتری خودشون رو ثابت کنن. در زمان‌های قدیم دوتا قبیله بودن که همیشه به همدیگه فخرفروشی می کردن. یکیشون می‌گفت ما بهتر از شماییم، یکی دیگه می‌گفت ما قوی‌تر و بیشتریم. اونا حتی تعداد افراد خونوادشون رو می شمردن تا ثابت کنن چون ما بیشتریم، پس بهتریم.
خونواده‌ی دیگه می‌گفتن شترهای ما از شترهای شما بیشتره ، درخت‌های ما بهتره. اون‌ها اسب‌هاشون رو می‌شمردن، اینها لباساشون رو می‌شمردن.
خلاصه دیگه چیزی نمونده بود تا بخوان باهاش خودشون رو به هم ثابت کنن تا اینکه رسیدن به قبرستون. به جای اینکه وقتی چشمشون به قبرها می‌افته به یاد زندگی ابدی بیفتن، یا بگن این مرده‌ها هم مثل ما یه روزی زنده بودن و وقت داشتن تا کارهای خوب کنن، عمرشون رو با دعوا و نادونی و فخرفروشی از بین بردن. به هم می‌گفتن بیاین قبرهای مرده‌های ما رو بشمرید. قبرهای مرده‌های ما از شما بیشتره.
بله بچه‌ها! خدای مهربون تو کتاب راهنماش، قرآن به این قصه اشاره کرده که یه وقت ما مثل اون‌ها نباشیم. نکنه به جای مهربونی و خوشحال کردن دیگران، به اون‌ها فخرفروشی کنیم و نداشته‌ها و کمبودها رو یادشون بیاریم. هیچ کدوم از اینها باعث نمیشه تا یه نفر از دیگری بهتر باشه. اگه خواستین ببینید بهترین کسی که اطراف شماست کیه، به کسی نگاه کنید که با بقیه مهربونتره، توی مشکلات به آدم‌ها کمک می‌کنه، از افراد ضعیف حمایت می‌کنه و از مسخره کردن کسی خوشش نمیاد. خلاصه هرکاری می‌کنه که خدا ازش راضی باشه.