سوال حقوقی: گرفتن مهریه...

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام علیکم و تشکر از پاسختان

 

در ادامه:

مرحله اول = راهکارها و تکنیک های مهارتی موقت را که فرمودید، در صورت صلاحدید ارائه فرمایید

مراجعه حضوری= همسر بنده جزء مردهایی است که با بیرون رفتن زنشون از خانه مشکل دارند یعنی به فرض بخواهم دخترم را از مدرسه به خانه بیاورم؛ یا احیانا" برای خرید به بیرون بروم؛ می گوید که پسرم که کلاس پنجم است با من بیاید و تنها نروم پس چگونه ممکن است که بگذارد که تنهایی به مرکز مشاوره بروم و اگر بگوئید که با هم برویم؛ مثل خیلی از مردهای دیگه اهل مشاوره رفتن نیست مگر با هزاران ترفند.

 

همسر بنده، کج باوری- بدبینی(پارانوئید) دارند و این تشخیص را افرادی شبیه حضرتعالی که خداوند خیرتان دهدکه به طور رایگان به مردم پاسخگو هستید صحه بر آن گذاشتند و شاید همین یک نکته برای اینکه شما هم این مشکل ایشان را تایید نمائید بس باشد که درباره تولد هر دو فرزندم، ایشان این حرف را به زبان آورد که در یک وقت مناسب باید آزمایش DNA انجام شود برای اینکه معلوم گردد که فرزندانمان، واقعا" از ایشان هستند یا خیر.

و شاید ۶ ماه پیش بود که با این ترفند، او را به مشاوره ای در قم کشاندم[ما در استان تهرانیم] که برای بی خوابی ام مشاوره برویم ولی در اصل منظورم، برای راه حلی جهت اختلافات همسرم با خانواده ی پدری ام بود( و البته همین موضوع یعنی دلیل اصلی مراجعه به مشاور را به خود مشاور هم گفتم البته با مقداری تاخیر) هر چند بدبینی او را نیز جزء لیست علتهای مراجعه ام به مشاور برای مشاور نوشته بودم که البته شاید هیچ نتیجه ای از آن مشاوره نگرفتم و همسرم هم فهمید که به اسم بی خوابی ولی در اصل برای حل اختلافاتش با خانواده ام او را به مشاوره کشانده بودم

فرزندانم متولد ۱۳۸۹ و ۱۳۹۱ هستند که اولی دختر و دومی پسر است. وقتی دخترم شیرخواره بود به عنوان راه حلی برای حل مشکلاتمان و به طور آزمایشی، طلاق رسمی گرفتیم و بعد از عده، رجوع داشتم. آن موقع ها یه مقدار مشاوره رفتیم این ور، آن ور. البته بنده، زیاد مثل ایشان متخصص در گفتن ایرادهای همسرم نبودم آن هم با پیاز داغ فراوان. شاید به علت اینکه آیه "هن لباس لکم و انتم لباس لهن" مانع بود ایراداتش را به خانواده ی خودم وبقیه و گاهی حتی به مشاور بگویم که البته لابد زیاده روی بوده در عمل به این آیه و لابد بهتر بود که ایراداتش را به خانواده ام می گفتم(البته بالاخره یه مقداری حتما" گفته بودم)

 و همسرم هم به بنده پول تو جیبی نمی دهدکه بخواهم با آنها کتب الکترونیکی(فایل pdf) در گوشی بخرم درباره افزایش مهارتهای لازم در زندگی زناشویی.  

البته بنده متاسفانه خودم هم از او درخواست نمی کنم چون می گوید ندارم یا خرجهای لازمتر هست و متاسفانه دیگه اصرار نمی کنم یعنی متاسفانه سختم است برای پول گرفتن بهش اصرار کنم و البته متاسفانه شاید یک نوع روحیه مردانه باشد که دارم یعنی حتی لباس هم بخواهم بخرم که نیاز دارم به آن، به او نمی گویم به دلیلی که عرض شد که می گوید خرج واجبتر دارد و من هم بهم بر می خوره که اصرار کنم

البته در حالیکه می بینم اگه فرزندم برای مدرسه، مقوا یا خرت و پرت هایی که روی هم ممکنه پولش، پول چند تای کتاب من بشود را راحت می خرد و دخترم هم بهش اصرار می کنه

۲- منظورتان از "اجازه آزادی عمل به همسرتان بدهید" چیست؟ آیا منظور؛ این است که همسرم تحت درمان قرار بگیرد و در روند درمانی اش؛ به همسرم آزادی عمل بدهم تا هر اتفاقی که در روند درمانش افتاد را پذیرا باشم؟

خوب به نظرتان همسر من با اوصافی که از او و فراری بودنش از مشاوره گفتم، تن به درمان و آمدن به مشاوره می دهد؟ چگونه؟

ضمن اینکه مشاوره ها هم هزینه هاشون عموما" بالاست. البته به جز امثال شما که خدا خیرتان دهد و رایگان، راهنمایی می فرمایید

شما فرمودید تا دیر نشده به افزایش مهارتها بپردازیم که فرزند طلاق و تبعاتش را نداشته باشیم.

شما فرمودید که چرا وقتی زن و شوهر که عاشقانه همدیگر را دوست داشتند و دارند چرا وقتی که بعد از یک روز خسته کننده به هم می رسند تازه دعواهاشون شروع میشه

و گفتید دلیلش نداشتن هدف در زندگی است و ....

بنده از ابتدا شخصیت و روحیات ایشان را شناختم که مثلا" با کار بیرون از منزل، مشکل دارند و...

و از ابتدا، با نهایت ِ دو دلی با ایشان ازدواج کردم چون بنده، با رعایت حجاب اسلامی، در بیرون رفت و آمد داشتم مثلا" تنهایی به بهشت زهرا می رفتم و در ابتدا هم ایشان مرا در همانجا در گلزار شهدا در حالیکه تنها بودم دیدند و خواستند که با هم صحبت کنیم و در مراحل بعد هم خواستگاری انجام شد. و علتی که با وجود دیدن این تفاوتها باز با ایشان ازدواج کردم این بود که از اساتیدم در حوزه علمیه فردی بود که می گفتند در، ازدواج ایرادهای بنی اسرائیلی نیاورید می گفتند قرآن اگر برای همه زمانهاست پس بحث ایراد بنی اسرائیلی 

صفحه ۲

اش هم برای الآن هم هست و لذا در ازدواج ایرادهای بنی اسرائیلی نیاورید و البته بعدها فهمیدم که منظورش فقط در مسائل مالی بوده که مثلا" مهریه ۱۳۰۰ تا و در جهیزیه ی آنچنانی و... ولی بنده فکر کردم که این حرفش درباره مسائل غیر مالی هم هست مثل مسائلی که مربوط میشود به شخصیت و روحیه و اینها لذا با وجودی که تفاوتهای زیاد بین خودم و او را می دیدم ولی گفتم ایراد ِ بنی اسرائیلی نیاورم! و در نهایت ِ دو دلی قبول کردم و البته قبل از بله برون هم یک سِری سوالات نوشته بودم تا به عنوان سوالات نهایی از او بپرسم. سوالات مهمی مثل نظرش درباره اشتغالم در بیرون از منزل چون حس کردم که با اینها مخالف است ولی خواستم برای اطمینان باز بپرسم از او ولی در حالیکه دو خانواده منتظرم بودند تا بروم و صیغه عقد بله برون را بخوانند با برگه سوالات در اتاق مانده بودم با تردید. و ترسیدم اگر بگم این سوالها را از او می خواهم بپرسم؛ برادرم ناراحت شود که حالا چه وقت پرسیدن سوال است حالا که این همه آدم اینجا جمع شده و منتظرند برای خطبه، تازه می خواهی سوال بپرسی؟ و نپرسیدم و فقط به یکی از ۴ برادرم سوالها را نشان دادم و گفتم اینها سوالهای خوبی هست که از او بپرسم؟ سوالها را خواند و گفت بله سوالهای خوبی است و رفت ولی قبل از عقد نپرسیدم

و البته ۲ رکعت نماز برای کمک از ائمه خواندم که هر چه صلاح است پیش بیاید و زن داداشم هم که با دیدنِ چهره ام به تردیدم پی بُرد گفت ۲ رکعت استغاثه حضرت زهرا بخوان و خواندم و از آنها خواستم که اگر به صلاحم نیست خودشان مانع شوند

شما فرمودید که "بعد از یک روز خسته کننده به هم می رسند تازه دعواهاشون شروع میشه" 

نه. خدا کمک کرد بعد از ۱۵ سال زندگی مشترک به این مرحله برسم که وقتی ایشان می آید دعواهامان شروع نشود و البته اینطور هم نیست که بتوانم با ایشان راحت حرفهایم را بزنم ایشان بسیار بسیار بسیار پُر حرفند حرفهای تکراری و بد هم برداشت می کنند حرفها را لذا اصولا" نمی تونم درد و دل کنم یا حرفی بزنم فقط شنونده ام معمولا"

و موضوعی هم که گفتم سَر آن بحثمان شد موضوع امر به معروف و نهی از منکر بود که ایشان به شدت مخالف تذکر لسانی اند ولی بنده به آن پاییندم البته در حضور او تذکر نمی دهم ولی مدیر مدرسه دخترم که خیرِ سرش مدیر مدرسه ی شاهد هست یکبار که برای دخترم وسیله ای را به مدرسه می بُردیم خواست با بنده و همسرم صحبت کند و مثلا" بگوید که نگران بنده است که مبادا بلائی سَرَم بیاید از مَردُم و اولیایی که به مدیر می گویند این خانم نباید به دختر ما بگوید حجاب اسلامی. یا اینکه دخترشان از آنها پرسیده تحریک یعنی چه این خانم گفته با بد حجابی مَردها تحریک می شوند و اولیا گفته اند اگر بگویم حجاب اسلامی، دیگه هر چی دیدم از چشم خودم ببینم و اینها....

خلاصه سرتان را درد نیاورم. همسرم هم قبلا" به من گفته بود که اگر بفهمم که امر به معروف می کنی طلاقت می دهم و آن موضوع که بحثمان شد همین بود. لازم به ذکر است که بنده دوره آموزش امر به معروف را تحت اشراف علمی استاد علی تقوی دیده ام آفلاین و مجازی(به جز یکی دو جلسه ی آنلاین در اسکای روم) و حرف بدی هم به مَردُم یا دختراشون نمی گم. اوّلها می گفتم حجاب اسلامی. بعد دیگه می گم دختر قشنگم حجای اسلامی. و این کلمه تحریک را هم که گفتند، خب بله بهتر بود نمی گفتم بالاخره انسان جایز (ممکن) الخطاست.

شما فرمودید نداشتن هدف از علل مهم شروع شدن دعواهاست

بنده هدفم در زندگی سعی می کنم بندگی خداوند باشد و یاری امام زمانم. لذا فرزند آوری را وظیفه شرعی خود می دانم با توجه به فرمایش حضرت آقا درباره جهاد فرزند آوری. ولی ایشان با جهاد فرزند آوری مخالفند و در اصل، به نظرم از مسائل مالی اش می ترسند که خودش هم اقرار به این موضوع نموده اند ولی در کنارش هم می گویند که وقتی که خوبی؛ با خود می گویم که ۱۰ تا بچه هم کم است و وقتی که بدی با خود می گویم که همین ۲ تا هم زیاد هستند. ولی بحث مالی و بدبینی اش به رزاق بودن خداوند به نظرم دلیل اصلی مخالفتش با فرزند آوری است به هر حال بد بینی در ایشان یک مشکل قدیمی و ریشه دار است مثلا": گوشیمو چک میکنه. مخاطبامو حذف می کنه. هر چند سعی می کنم جلوی او گوشی دستم نگیرم

هم سِر نیست نخود در دهانش خیس نمی خوره حرفهای زندگیمو راحت می گه به خانواده اش و میگه ما پنهان کار نیستیم مثل تو و خانواده ات

[خانواده ی پدری ام که حدود یکساله قطع رابطه ام تقریبا" به جز دو ، سه مورد که رفتیم آن هم ختم به ناراحتی چون سهم خواهی می کرد بوسیله من از خانواده پدری ام. قبلش هم یعنی از همان اول ازدواج تقریبا" از آنها یه جورایی قطع شدم. تلفن که نمی شد کنم چون گوش میداد تلفنمو و از همون وقت که در عقد بودیم گفت به خانواده ات هیچی از خودمون نگو من هم روی سادگی فکر کردم باید این جور حرفهای شوهر را نیز گو تبلت:

صفحه۳

 

ش داد ] 

و یک زخم عمیقی که بر پیکر ِ روانِ همسرم وارد آمد بحث ندادن سهم خانه ام از طرف خانواده پدری ام است. که البته همسرم هم سهم بزرگی در وارد آمدن این جراحت داشت.

شرح

وقتی که طلاق گرفته بودم؛ که قبلا" هم عرض کردم- ظاهرا" همسرم گفته بود که از خانه ی پدری ام بیرون نروم و ظاهرا" خیلی در خانه بودم یعنی گاهی شاید مسجد یا پارک هم با بچه می رفتم ولی در مجموع سختم بود و به مادرم گفتم که نمیشه یک آپارتمان مستقل برایم تهیه کنی؟ البته خانواده پدری ام خیلی خوبند و سختی من مربوط میشد به خودم که یک زنم و بعد زندگی مستقل، در نزد والدین زندگی کردن سختشه و اینکه همسرم ظاهرا" گفته بود به این شرط طلاق آزمایشی می دهم که از خانه آنها بیرون نروی.

خلاصه مادرم گفت که اول باید این خانه را بکوبیم و بسازیم و بفروشیم تا برایت بتوانم خانه مستقل بگیرم. بعد از اتمام عده، بنده، رجوع کردم

ولی مادرم خانه را کوبید و ساخت و فروخت و به برادرهام سهمشان را داد و خواست به من هم بدهد که برادر بزرگترم گفت اگر به او بدهی که مثل مهریه اش از او می گیرد. مهریه ام در ابتدا ۱۱۴ سکه بود که در طلاق آزمایشی، چیزی از مهریه نگرفتم جز مقدار ناچیزی که به طور اقساطی هر ماه می داد چون گفته بود طلاق در صورتی می دهم که مهریه ام را ندهد. خلاصه خانواده پدری ام سهم مرا ندادند تا اگر دوباره طلاقم داد خانه داشته باشم و سر همین مسئله بارها و بارها همسرم مرا می فرستاد تا با آنها صحبت کنم و مطالبه کنم. ولی من در درونم معتقد بودم که بنده طلبی از آنها ندارم یعنی همسرم می گفت که ارث را به من هم باید بدهند ولی من در درونم معتقد بودم که والدینم که هنوز نمرده اند پس این ارث نیست و طلبی هم ندارم ولی همسرم طلبکار بود و من هم با خانواده پدری ام گاهی حرف میزدم و چیزهایی می گفتم پیرو خواسته ی همسرم ولی در درونم اعتقادی به آن نداشتم به دلیلی که عرض شد و همسرم هم گویا می فهمید که اعتقادم چیست و می گفت تو خائنی. تو دلت با آنهاست. شریک دزد و رفیق قافله ای.

تا اینکه درباره این موضوع یکبار از مرجع تقلیدم استفتا کردم که نقل به مضمونش یک جمله مهمش که یادمه این بود که سعی در اصلاح روابط کنم. یک استفتا هم قبلا" از رهبری مطلع شده بودم که: والدین در زمان حیاتشان می توانند اموال خود را به طور نامساوی بین فرزندان تقسیم کنند مشروط به اینکه ایجاد دشمنی نشود

خلاصه بنده یک بار به طور جدی که اعتقاد درونی ام بود رفتم تا با خانواده پدری ام صحبت کنم که برای اصلاح روابط، مقداری از آن سهمم را به من بدهند و آنها می گفتند که اصلاح روابط، از سوی همسرت باید باشد چون در ابتدا او این رابطه را خراب کرد. یعنی در سال ۹۱ که پسرم به دنیا آمد، خانواده پدری ام پول یک ماشین صفر را که ۱۵ میلیون بود را دادند به علت اینکه راه دور بود و با ۲ تا بچه کوچک، از این ماشین به آن ماشین، با بار و وسایل، اذیت نشم ولی همسرم به جای تشکر، گفت که چرا می گید با این پول ماشین بخرم؟ خودم هر طور که دوست داشتم خرج می کنم و قسطهای خانه اش را داد و اینکه بعدا" هم که خواست ماشین بخره دیگه از پولش کم شده بود و نشد

و خانواده پدری ام (برادر بزرگم) می گوید که این سهمت را نگه داشتیم برای بچه هات. برای پیری و کوری ات. الآن بدهمو تمومش کنین، دیگه من نمی تونم جمعت کنم و مادرم هم که در خانه ی (سهم) من نشسته، میگه به همه هم گفته ام که وقتی مردم، این خانه برایت باشد و البته پدرم باغی داره حدود دو هزار و خرده ای متر است که از آن هم می خواستند به جای خانه مادرم به من بدهند که برادرم ظاهرا" مخالف است

و همسرم همچنان معتقد است که من دلم با آنهاست و یک خائنم پس باید طلاقم دهد و طلاق توافقی را چند وقت پیش برای همین براه انداخته بود که البته مادرش رفت مشهد و ظاهرا" دعا کرده بود برای زندگیمون و مدتی خوب بودیم تا اینکه بحث امر به معروف پیش اومد و حرف طلاق شد....

و درباره قرض گرفتن، بنده معتقدم، عزت نفس آدم طوری باشه که بمیره یا یه چیزی در این حدود، ولی از فردی چیزی نخواد ولی او به راحتی قرض می کنه یعنی قرض کردن براش سخته و رو زدن به آدمها ولی این کار را انجام می دهد به راحتی! 

و از مغازه ها هم نسیه می خرد.

می رود از ترسش از اینکه جنس ها بعدا" گران نشه سه چهار تا کیسه برنج یا بیشتر و ۷ ، ۸تا روغن می خره (شاید در دو مرحله) قرضی و نسیه. و از مغازه ها هم دستش برای خرید به کم نمی رود زیاد خرت و پرت می خرد یا گاهی هم کم می خرد ولی به نسیه. البته خیلی کم هم گاهی نقدی می خرد. مادرش هم همینطوره. یعنی همسرم به مادرش رفته.ولی معتقدم این بدبینی به خداوند است که فردا یا بعدا" جنس گرون میشه یا نایاب میشه. خدای فردا، همان خدای امروز و روزی رسان است. و نباید اینطوری برنج و روغن را نسیه گرفت

مکانیک بوده رها می کنه به حساب اینکه مبادا حروم حلال بشه در

 صفحه۴

کارش چون کتاب رجبعلی خیاط را خوانده که چقدر حساس بودند به حروم حلال و فعلا" رانندگی می کنه و برای همین بدبینی اش زیاد نمی تونه با صاحب کارها بسازه. [فوقش رد مظالم می تونه بدهد البته اگر مرجعش لازم بدانه]

اخیرا" هم که یک شغل انبارداری کارخونه بهش پیشنهاد شد اولش ۸تومن و بعد که گفت ۹ تومن باشه؛ و شد ۹ تومن. ولی به خاطر سفته ی ۵۰۰ میلیونی قبول نکرد گفت اگه سفته را بذاره اجرا، چی؟ در حالیکه معرفی کننده ی این شغل، یکی از دوستای قدیم خودشه که آنجا هم چند ساله که مشغول به کاره.

متولد۵۵ است و بنده متولد۶۱

 

پوزش از اطاله ی کلام