با سلام و عرض ادب خدمت شما
از حسن اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم
اولین نکته‌ای که لازم است به آن توجه جدی داشته باشید اینکه گذراندن دوره فقط در حد مباحث نظری است ولی اگر بخواهد این مباحث به مهارت تبدیل شود به تمرین جدی لازم است. مثل اینکه شما آیین نامه راهنمایی رانندگی را به خوبی مطالعه کرده‌اید، حتی نمره قبولی هم گرفته‌اید اما تبدیل به مهارت رانندگی نیاز به آموزش عملی و تمرین‌های مستمر است. اگر می‌خواهید این دانش به مهارت تبدیل شود لازم است که صبوری کنید و عجله نکنید.
فاجعه سازی نکنید.
اگرچه لازم است که شما رفتار مناسبی در برخورد با بچه‌ها داشته باشید اما قرار نیست خودتان را سرزنش کنید. به هر حال ممکن است گاهی اوقات به خاطر خستگی و مساعد نبودن شرایط و بسیاری از موارد نتوانید خودتان را مدیریت کنید. آن چیزی که مهم است اینکه از این تجربه درس بگیرید و در موارد بعدی از آن استفاده کنید؛ اما به هیچ وجه خودتان را سرزنش نکنید و از خودتان عصبانی نباشید. چون در این صورت حس ارزشمندی در شما کاهش پیدا میکند.
از بازگردانی توجه استفاده کنید.
مثلاً یک عدد کش( مثل کش پول یا کش سر و...) به دست خود بیندازید هر زمان که متوجه شدید با مسائل بچه ممکن است اعصاب شما به هم بریزید این کش را محکم به دست خود بزنید تا توجه شما متوجه این درد شود و بعد از آرام‌سازی بدنی استفاده کنید ( رمز 478) چهار ثانیه تنفس شکمی داشته باشید هفت ثانیه نگه دارید و هشت ثانیه به آرامی به بیرون منتقل کنید (بازدم) و در همین حین موقعیت خودتان را تغییر دهید. اگر بتوانید به جایی بروید که بچه نباشند مثلاً اتاق که خیلی بهتر است اما اگر نمی‌توانستید حالت خودتان را تغییر بدهید. مثلاً اگر ایستاده‌اید بنشینید. اگر نشسته هستید دراز بکشید و ...
یکی از راه‌ها غفلت و بی‌خبری از درگیری بچه‌هاست. می‌توانید از این راه خودتان را آرام کنید. تلاش نکنید که از موضوعات آنها با خبر شوید. اما در صورتی که در جلوی چشم شما این کار را انجام دادند می‌توانید از تکنیکی که در بالا گفته شد استفاده کنید.
امیدوارم توانسته باشم در این زمنیه کمکتا کرده باشم اما اگر همچنان نیاز به راهنمایی بیشتری دارید می توانید به صورت شفاهی با مجموعه مشاور 44 تماس بگیرید و یا اینکه به صورت مکتوب سوال خودتان را مطرح بفرمایید.
موفق و پیروز باشید.
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر
خیلی خرسندیم که در خدمت شما هستیم. یکی از امتیازات شما این هست که بر خلاف بعضی افراد در جامعه که دچار روزمرگی شدن و خودشون و خدای خودشون رو فراموش کردند اما شما این حس رو کردید که باید مسیری رو شروع کرد که به خوشبختی و سعادت تون منتهی میشه. این حس رو کردید که در هر موقعیتی که هستید نباید بی تفاوت بود بلکه برای «بهتر شدن» و «هر روز بهتر از دیروز شدن» گام برداشت تا مشمول روایت حضرت علی ع نباشید که فرمود کسی که دو روزش مثل هم باشه ضرر کرده است.
طبعا همین «خواستن و شروع به حرکت» و عزم بر بهتر شدن سهمی از مسیر رو به خودش اختصاص میده و لو اینکه هنوز مسافتی رو پیمایش نکرده باشید.
اما اینکه چه باید بکنید و به چه مواردی باید آگاهی داشته باشید لطف کنید لینک زیر رو که مربوط به یکی از مراجعین هست ملاحظه بفرمایید
http://btid.org/node/213322
اما فرمودید که راه تشخیص نفس اماره و نفس مطمئنه چیست؟
نفس اماره آدمی رو به هواهای نفسانی غیر مشروع دعوت می کند که غالب اونها تمایل به شهوات است (اعم از شهوت جنسی، شهوت پول، شهوت مقام و شهوت خودنمایی، شهوت زورگویی و سلطه پذیری و...) اما نفس مطمئنه نفسی است که خدا به انسان به عنوان امانت داده و از انسان خواسته که با اختیار خودش از این امانت خوب مواظبت کند و در نزاع بین هوای نفس و نفس مطمئنه (که وجدان و نفس لوامه (سرزنش کننده) جلوه ای از نفس مطمئنه است) این نفس رو پاک و مصون از گناه نگهدارد. و اگر احیانا با گناه اون رو با هاله ای از آلودگی پوشاند، با توبه سعی در پالایش اون کنه.
هر کسی در طول مسیر زندگیش با این نزاع درونی مبتلا خواهد شد و لازمه رشد و تعالی یه انسانه که شما باید از این مرحله عبور کنید. که پیشنهاداتی هم در این زمینه به شما داده میشه که بهتر بتونید زودتر به ثبات درونی برسید. پس این نزاع رو باید به فال نیک گرفت. این نزاع در بعضی آموزه های دینی به نزاع جنود عقل و جهل تعبیر می شود.
در واقع این جنگ درونی بین نفس مطمئنه شما (میل به خوبی ها و درستی ها) با نفس اماره (میل به بدیها ) شماست. با تزریق و تقویت جنود عقل، نفس مطمئنه شما تقویت میشه و به تدریج از قدرت نفس اماره کم و کمتر می شه مشروط به اینکه با جنود جهل (مثل ارتکاب گناهان) به تقویت نفس اماره کمک نکنید.
جایزه این جنگ در صورت پیروزی
اما جایزه پیروزی در این جنگ، و ضعیف شدن و کنار رفتن نفس اماره ، باعث ورود ایمان و آرامش به قلب و روان شما خواهد شد. درون شما زیبا خواهد شد (حبب الیکم الایمان؛ و خداوند ایمان را برای شما دوستداشتنی قرار داده است)، از اعماق جان زندگی رو پر معنی خواهید دید، از ارتباط با خدا و نماز خواندن با او لذت خواهید برد، لذتی خواهید چشید که هیچ پادشاهی در سلطنت خود نبرده است. از قران خواندن با این التفات که این کلام خدا و منبع نور و ایمان هست لذت خواهید برد، و با خواندن اون، زنگارهای قلبی تون شفا پیدا خواهد کرد. (و شفاء لما فی الصدور). خلاصه اینکه احساس و درکی خواهید داشت که دیگران حتی قدرت تخیل اون رو هم نخواهند داشت، روحتون بلند و متعالی خواهد شد. مجهز به حِلم و صبر خواهید شد به نحوی که با هر مساله ای زود رنجیده نشید، و زود از کوره در نرید. عقل و دل آرام شما بر هیجان شما غالب خواهد شد، نه افسرده خواهید شد و نه پرخاشگر. همه این پاداشها و جوایز نتیجه صبر شما بر عبادت و بندگی خدا خواهد بود، کما اینکه یکی از انواع صبر همین صبر بر عبادت و بندگی خداست که که با صبر و مجاهده در این راه پیروزی در پی خواهد داشت. در اثر پیروزی در این نزاع درونی است که خدا به کسانی که در راه او مجاهده می کنند می فرماید راههای هدایت را به چنین شخصی نشان خواهد داد.
در ادامه اگر سوال یا ابهامی در جواب بود مطرح بفرمایید.
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما
دل نگرانی شما رو به عنوان یک مادر در مواجهه با برخی رفتارهای فرزندتون متوجه شدم، از طرفی از برخی رفتارهای فرزندتون دلخورید و از طرفی دیگر دلسوزانه دلنگران سرنوشت و عواقبی هستید که احیانا بخاطر نفرینی که کردید دامان فرزندتون رو بگیره. و مادر بودن یعنی همین، در جایی که هم نفرینش حاکی از دلسوزی است که چرا باید فرزند من اهل رفتارهای زشت باشد و هم پشیمانی از نفرین حاکی از دلسوزی است که دوست نداره بیش از عواقب گناه یا رفتارهای زشت، بخاطر نفرین عوارض و عواقب مضاعفی شامل حال فرزندش بشه.
اما راجع به سوال شما:
اولا معلوم نیست که نفرینی که از روی عصبانیت و خارج از اختیار از شما صادر شده باشه اثر داشته باشه، هر چند در مقطعی اذیت شدید و اذیت کردن والدین مذموم شمرده شده.
دوما اگر هم نفرین رو با اراده جدی انجام داده باشید با دعا کردن در حق فرزند (مثلا دعا برای عاقبت بخیری)، صدقه دادن و نمازی که در این جور مواقع گفته شده رو بخونید تا آثار نفرین برداشته بشه.
برای رفع اثر نفرین دو رکعت نماز با حضور قلب بخوان، بعد از سلام نماز حمد خدا به جا آور ( یا تسبیحات فاطمه زهرا سلام الله علیها ) بگو، و هفتاد مرتبه استغفار کن، و صلوات بر محمد و آل محمد بفرست، سپس بگو: خدایا ! اگر من به گردن فلانی حقی داشتم، و اگر او به من ظلم نموده است، من از حق خود گذشتم، او را بخشیدم و مورد عفو قرار دادم. خدایا ! عفو و بخشش بندگان سزاوار توست. پس فلانی را مورد عفو و بخشش خویش قرار ده، از گناهان و خطاهای او بگذر، و مشکلات او را مرتفع بفرما. و در پایان نیز صلوات بفرست. و برای رفع مشکلات وی صدقه بده. اگر مشکل از ناحیه نفرین شما بوده باشد، ان شاء الله بر طرف می شود. (منبع : مرکز ملی پاسخگویی به مسائل دینی)
اما در رابطه با حل رفتارهای نابهنجار فرزند سعی کنید که به شدت از امر و نهی مستقیم پرهیز کنید، این کار فقط و فقط تنش و آرامش شما رو سلب خواهد کرد ضمن اینکه امر و نهی و موعظه مناسب روحیات جوان یا نوجوان شما که حس استقلال و غرور دارند مناسب نیست. حتی المقدور از کسی دیگه (مثل دایی یا عمو یا کسی که فرزند شما روی حرفش حساب می بره) بخواهید که با فرزندتون صحبت کنه. عواقب کار رو براش روشن کنه، عقاید وحقائق زندگی (مثل قضیه مرگ و موقتی بودن زندگی دنیا و ابدی بودن زندگی آخرت) رو براش گوشزد کنه.
و اما شما در خانه به ایشون اهتمام و توجه داشته باشید، توجه که گفته میشه منظور توجه به یک کودک نیست، منظور این است که محترمانه با او برخورد کنید، و هیچ وقت محترمانه برخورد کردن رو به رفتار و کردار و شخصیتش گره نزنید، از او در خونه برای تصمیمات خودتون نظرخواهی کنید. و...
برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 14 استفاده نمایید.
موفق باشید.
با سلام و عرض ادب خدمت شما
از حسن اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم
از اینکه مدتی است بخاطر برخی امور همچون زیاد بودن کارها، خستگی، تغییرات فیزیولوژی (عادت ماهانه) و ... احساس می کنید کم حوصله شده اید و سرزنش های همسرتان نیز حالتان را بدتر میکند برایم قابل درک است و از اینکه تلاش می کنید هر چه سریعتر با روش صحیح وضعیت زندگی خودتان را اصلاح کنید قابل تحسین است.
با توجه به سوال نکاتی را خدمتتان عرض می کنم که امیدوارم برایتان مفید واقع شود.
اکثر انسان ها وقتی نیازهای فیزیولوژی و جسمی آنها تامین نمی شود آستانه تحملشان هم کاهش پیدا می کند. کاملا طبیعی که هنگامی که خسته هستید یا تغییرات هورمونی دارید زود خسته میشوید. در این صورت شما نباید خودتان را به خاطر این مسئله سرزنش کنید بلکه باید فکر کنید و ببینید چگونه می توانید این مسئله را مدیریت کنید که این خسته بودن آسیبی به خودتان و اطرافیان نزد.
فاجعه سازی نکنید.
اگرچه لازم است که شما رفتار درست را در برخورد با بچه‌ها و همسرتان داشته باشید اما قرار نیست خودتان را سرزنش کنید. به هر حال ممکن است گاهی اوقات به خاطر خستگی‌تان و شاید مساعد نبودن شرایط و بسیاری از موارد نتوانید خودتان را مدیریت کنید آن چیزی که مهم است اینکه از این تجربه درس بگیرید و در موارد بعدی از آن استفاده کنید اما به هیچ وجه خودتان را سرزنش نکنید و از خودتان عصبانی نباشید. چون در این صورت حس ارزشمندی در شما کاهش پیدا میکند.
خودآگاهی خودتان را افزایش دهید.
زمانی که متوجه میشوید خسته هستید یا از لحاظ جسمی در وضعیت مناسبی نیستید لازم است خودتان را تقویت کنید. مثلاً یک استراحت نیم ساعته داشته باشید. به هر حال هر فردی خودش بهتر می‌داند که چگونه خودش را می‌تواند شارژ کند.
مهارت مدیریت خشم را آموزش ببینید.
مهارت مدیریت خشم، مثل تمام مهارت‌های دیگر نیاز به تمرین دارد. اولین گام این است که یاد بگیرید چگونه باید خشم خودتان را مدیریت کنید. در مرحله بعد باید مطالبی که یاد گرفته‌اید را تمرین کنید.
در مشاوره‌های مکتوب، به دلایل مختلف امکان آموزش مدیریت خشم وجود ندارد. اگر برایتان ممکن است می‌توانید از کارگاه یا مطالب آموزشی که برگزار می‌شود استفاده کنید. در صورتی که این امکان برایتان وجود ندارد می‌توانید با مجموعه مشاوره 44 تماس بگیرید و از کارشناسان این مجموعه، راهنمایی‌های لازم را دریافت نمایید.
امیدوارم توانسته باشم سؤال مدنظرتان را پاسخ داده باشم.
در ادامه اگر سؤالی بود در خدمتتان هستم.
موفق و مؤید و پیروز باشید
سلام و عرض ادب
از ارتباط شما با مجموعه اندیشه برتر سپاسگزاریم.
هر انسانی برای زندگی خود اهداف و برنامه‌هایی دارد. رسیدن به اهداف و اجرایی کردن برنامه‌ها فشار و سختی فراوانی را برای اشخاص به وجود می‌آورد. گاهی این سختی‌ها باعث تغییر در مسیر رسیدن به اهداف می‌شود و افراد را از موفقیت‌ها دور میکند. شما نیز به دلیل افکاری که نسبت به واکنش منفی اطرافیان دارید، خود را از جمع دور می‌کنید و سعی می‌کنید تعامل کمتری با آنها داشته باشید تا از خطاهای احتمالی‌تان کاسته شود. دوست دارید خود را در این زمینه ارتقا دهید. به همین جهت نیاز به کمک مشاور دارید. در ادامه نکاتی را برای راهنمایی‌تان بیان خواهیم کرد.
1. بیان احساسات: از مواردی که باعث می‌شود سخن شما در جان اطرافیان بنشیند، آن است که احساسات خود را بیان کنید. مثلاً به آنان بگویید: اگر من چنین چیزی را گفتم منظورم توهین یا بی‌احترامی به شما نیست بلکه خواستم مسئله‌ای را برایتان توضیح دهم. به آنان بگویید که حضور در جمع آنان چقدر برای شما مسرت‌بخش است و از هم‌نشینی با آنان لذت می‌برید.
2. اعتمادبه‌نفس: به خودتان باور داشته باشید. به موفقیت‌های گذشته خود فکر کنید. شما همان شخص با همان موفقیت‌ها هستید، پس خود را دست‌کم نگیرید.
3. آمادگی: قبل از حضور در جمع، مطالب احتمالی که تصور می‌کنید نیاز به بیان آن دارید را با خود جلوی آینه با صدای بلند تکرار کنید یا صدایتان را ضبط کنید. این‌چنین خود را برای آن موقعیت بیشتر و بهتر آماده کرده‌اید.
4. تعریف: در هنگام گفتگو به چشمان و حالت بدن طرف مقابلتان دقت کنید. آنان با نگاه، گفتار یا رفتار نشان می‌دهند که از سخن شما را راضی هستند. از شما تعریف و تمجید می‌کنند. بخش یا تمام صحبت شما را تائید می‌کنند، این خود نشان‌دهنده توانایی شما در گفتگو است.
5. اشتباه: هر فردی در زندگی اشتباه دارد. اینکه گاهی ممکن است فردی کلام یا رفتاری اشتباه انجام دهد که از قضا موجب ناراحتی دیگران شود، نباید سبب دوری از ارتباط‌گیری شود، زیرا که مهارت ارتباط سالم با تمرین و همین آزمون‌وخطاها به دست می‌آید.
6. مشاوره تلفنی: با توجه به موضوع مشاوره شما، پیشنهاد ما آن است که از مشاوره تلفنی رایگان مجموعه ما بهره بگیرید. برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 14 استفاده نمایید.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
موفق و پیروز باشید.
سلام خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما و اینکه برای خود و آینده خودتون ارزش قائل شدید و این مساله رو با ما در میون گذاشتید.
سوال فرمودید که با این که در گذشته نمازتون رو سر وقت می خوندید اما متاسفانه بعد از زایمان دوم کاهلی می کنید.
طبعا این طور نیست که زایمان دوم عامل کاهلی شما بوده باشه، خیر. این قضیه یک پیشینه داشته که خیلی از چیزها ممکنه درش دخیل بوده، مثلا رفت و آمد با افراد بی نماز، وجود شبهاتی که احیانا در ذهن بوده و حل نشده، فضای مجازی و مشغولیات و.. با وجود این زمینه ها، اتفاقی مثل زایمان دوم صرفا یه عامل بوده که عوامل قبلی بروز و ظهور کنه و خودش رو نشون بده. و الا خیلی از خانمها هستندکه زایمان چهارم وپنجم هم می گذرونن اما باز هم روی روال می افتند.
پس باید دنبال پیدا کردن دلیل و حل مساله باشید. مطمئن باشید که اگر انگیزه شما برای اهتمام به نماز بیشتر بشه وقتتون رو به راحتی می تونید مدیریت کنید. نماز در هر وعده بیش از 10 دقیقه وقت نمی گیره پس کسی نمی تونه عذری مثل وقت نداشتن رو مطرح کنه، ضمن اینکه همین 10 دقیقه هاست که آدم برای خودش بهشت ابدی و همیشگی برای خودش می سازه، پس به نظر شما صرف 10 دقیقه برای کسب کلید بهشت معقول و الزامی نیست؟ فقط کافی است کمی فکر کنید، آینده و سرنوشت رو ببیند و محدود در زمان حال نشید.
اما لازمه مواردی در همین زمینه مطرح کنم:
شما برای اینکه به یک رفتار (مثل نماز) برسید، صرف شناخت و اعتقاد کفایت نمی کنه بلکه "باور" هم لازم هست شوق و انگیزه هم داشته باشید که همه اینها در قلب جا داره (نه در ذهن و عقیده شما). شما برای اینکه انگیزه تون رو برای نماز بالا ببرید باید باور کنید که شما به طور موقت به این دنیا اومدید تا ظرفیت بهشتی شدن در دنیای دیگر رو پیدا کنید. و خداوند بارها و بارها نشانه هایی برای این قضیه جلو چشمان شما گذاشته اما نسبت به اون غافل موندید.
وقتی شما از نماز بهره ببرید، بهش وابسته می شید، همانطور که شما از غذا خوردن بهره می برید و لذت می برید، بهش وابسته شدید. شرط بهره مندی از نماز هم اینکه شما عاشق خدا بشید، نعمتهاش رو یادآور بشید، وقتی متوجه الطاف خدا شدید، دل و قلب شما برای تشکر و صحبت با خدا نرم میشه، منتهی این دستور رو نباید برای یکی دو روز داشته باشید بلکه رویه ثابت زندگی تون بشه که از وقتی که از خواب پا میشید، ریز ریز و تک و تک نعمتهای خدا رو یاداور بشید و شکر کنید، وقتی نفس می کشید، وقتی سالم هستید، وقتی قدرت تکلم دارید، وقتی محبت و عطوفت نسبت به شوهر و فرزندان دارید، و... همه اینها نعمتهای خداست که خدا بدون چشم داشت به شما بخشیده. زندگی با حال خوب و دوری از افسردگی، از همین راه حاصل میشه که متوجه باشید کسی هواتون رو داره، و باید قدرش رو شناخت. نعمتهایی که معمولا حواسمون نیست که اگر نداشتیم به چه فلاکتی می رسیدیم، و چقدر زندگی بر ما تلخ میشد.
گاهی انگیزه ما با شناخت نسبت به حقیقت افزوده می شه، مثل اینکه عقل ما میگه وقتی قراره به دنیایی بری که لازمه یک زندگی سعادتمند اینه که از جنس معنویت نورانیت به همراه داشته باشی، وقتی لازمه بهشتی شدن اینه که نمازتو درست و زیبا بخونی، وقتی متوجه شدیم که آدم یک بار بیشتر در این دنیا زندگی نخواهیم کرد و تا ابد سر سفره نتیجه زندگی دنیایی خودمون هستیم، طبعا عقل ما ، ما رو وادار می کنه که نه تنها نماز بخونیم بلکه اون رو با حضور قلب ادا کنیم.
یه بار هم انگیزه ما با احساس و عواطف برانگیخته میشه. مثلا امام علی علیه السلام می فرماید:
لَو يَعلَمُ المُصَلِّي ما يَغشاهُمِن جَلالِ اللّه ما سَرَّهُ أن يَرفَعَ رَأسَهُ مِن سُجودِهِ.؛ اگر نمازگزار میدانست كه چه هاله ای از جلالتِ خدا او را فرا میگیرد، دوست نداشت كه سر از سجدهاش بر دارد.
اگر شیطان رو دشمن خود بدانید، هر کسی دوست دارد دشمن خود را سر به نیست کند. ببیند نماز شما چه بر سر دشمن شما می آورد:
"هرگاه كسی به نماز ایستد، ابلیس از این كه میبیند رحمت خدا او را فرا گرفته است حسودانه به وی مینگرد".
به نظر شما با اینکه شیطان دشمن ماست چرا خیلی ها در زمین او بازی می کنند و کاری می کنند که شیطان خواهان اون هستش؟
ما به این دنیا اومدیم که عاشق خدا بشیم تا خدا در اون دنیا ما رو در جایگاه عاشقان خودش قرار بده. اما متاسفانه ما از دین فقط تکلّفش رو می بینیم بخاطر همین انگیزه چندانی برای انجام عبادات نداریم. و چون شناخت کافی از خود وخدای خودمون نداریم بیشتر از همسالان و اطرافیان رنگ می گیریم که اونها هم اهل نماز و روزه نیستند و اتفاقا چه بسا اهل خوشی هم هستند و هیچ اتفاقی براشون نمی افته غافل از اینکه ظاهر زندگی مردم با باطنشون ممکنه فرق زمین تا آسمون باشه، همین افراد در درون خودشون دچار افسردگی میشن، دچار پوچی میشن و نمی دونن توی این دنیا چندچندن. چون خدا ما آدما رو طوری آفریده که بدون یاد و محبت او نمی تونیم از زندگی واقعی بهره ببریم و به آرامش واقعی برسیم. باید در جمع و جامعه بود اما از آدماش رنگ نگرفت. بی نمازی مردم حتی اگر تمام کره زمین رو هم فرا بگیره دلیل بر درستی عملکرد مردم نیست. بهر حال هر انسانی در ظرف 70-80 عمر خود، مختار است هر گونه خواست عمل کند، اما بعد از جان کندن، دیگر اختیار از او سلب میشه و این عملکرد اوست که او رو به تعالی یا سرافگندگی خواهد کشاند.
پس به نظر میاد باید فارغ از آدمای زمونه که نوعاً غافل اند و نمی دونن چه آینده ای در انتظار اونهاست، متفاوت از جو موجود جامعه از تمام نابسامانی و افسردگی ها و تنشهای روزگار به سمت خدا شتافت و باهاش یک آشتی جانانه کرد، و همیشه به خودمون گوشزد کنیم که فرصت بسیار کم و راه بسیار طولانی است و اصلا مجالی برای کم کاری مجدد نیست.
پیشنهاد میدم لینک زیر رو بخاطر سوال یکی از هموطنان که در همین زمینه سوال کردند ملاحظه بفرمایید و اگر باز هم سوال یا ابهامی در این زمینه داشتید با کمال میل منتظر پیام یا اظهار نظر شما خواهیم بود
http://btid.org/node/204179
بهترین ها رو برای شما آرزومندم
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر
اهتمام شما به آموزه های دینی و مناسک شرعی بخصوص نماز جمعه که در اسلام بسیار مورد اهمیت قرار گرفته ستودنی است که امیدوارم این روحیه و دغدغه شرعی رو همواره برای خود حفظ کنید.
حکم نماز جمعه در ایام غیبت و ظهور با هم متفاوت است. در ایام ظهور واجب است و در ایام غیبت امام زمان عج، واجب نیست.
روایتی که از امام باقر(ع) روايت شده است که:« صَلَاةُ الْجُمُعَةِ فَرِيضَةٌ وَ الِاجْتِمَاعُ إِلَيْهَا فَرِيضَةٌ مَعَ الْإِمَامِ فَإِنْ تَرَكَ رَجُلٌ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ ثَلَاثَ جُمَعٍ فَقَدْ تَرَكَ ثَلَاثَ فَرَائِضَ وَ لَا يَدَعُ ثَلَاثَ فَرَائِضَ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ إِلَّا مُنَافِقٌ» ؛«نماز جمعه فريضه و واجب است و اجتماع به سوي آن همراه با امام فريضه است و هر كس بدون علت سه جمعه نماز جمعه را ترك كند سه فريضه را ترك كرده و ترك نمي كند سه فريضه را بدون علت مگر منافق».
این روایت در موقعی گفته شده که نماز جمعه فریضه و یک واجب بوده یعنی این روایت وقتی گفته شده که امام معصوم علیه السلام در جامعه حضور داشتند و نماز جمعه واجب بوده. در زمان حضور امام علیه السلام وقتی کسی با وجود واجب بودن نماز جمعه از اجتماع مسلمین کناره گیری می کرده روحیه نفاق در او ثابت میشده، و مردم برای اینکه وارد وادی نفاق نشوند تشویق می شدند (یا وادار می شدند) که در نماز جمعه شرکت کنند و از آثار اون بهره ببرند، حتی کسی که در وجودش شمه ای از نفاق بود به مرور با مراودات با جمع مسلمین و مومنین این نفاق از بین می رفت.
اما الان که در عصر غیبت هستیم نماز جمعه واجب نیست (هر چند برکات زیادی داره) و شخص مختار است که بین نماز ظهر و نماز جمعه یکی را انتخاب کند.
نکته: حتی در زمان ظهور هم نماز جمعه بر زنها واجب نیست همانطور که جهاد از زن برداشته شده نماز جمعه هم.
موفق باشید و سربلند
با سلام و عرض ادب خدمت شما
از حسن اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم
یکی از علایق خانم ها آرایش کردن است. از اینکه دوست دارید زمانی که همسرتان به خانه می آیند خودتان را آرایش کنید تا اینکه هم نیاز همسرتان برطرف شود و هم خودتان جذابیت بیشتری برای همسرتان داشته باشید اما برخی از صحبت های پسرتان ذهن شما را به خودش مشغول کرده برایم قابل درک است و از اینکه تلاش می کنید تا رفتار مناسبی داشته باشید تا اینکه فرزندتان هم آسیب نبیند قابل تحسین است.
با توجه به سوال نکاتی را خدمتتان عرض می کنم که امیدوارم برایتان مفید واقع شود.
یکی از اشتباهات انسان ها برخورد صفر و صدی با مسائل است. یعنی یا از این ور می افتند یا از آن ور. به گونه ای که تعادل را رعایت نمی کنند. شما هم سعی کنید از این خطا دوری کنید. یعنی نه به این صورت باشد که پیش بچه ها اصلا آرایش نکنید و نه آرایش و نوع پوشش ها، از نوع آرایش های خاص ( ج ن س ی) باشد.
سعی کنید آرایش های خاص را بیشتر زمانی که فرزندتان خواب است یا خانه نیست ( مثلا در مدرسه شیفت بعدازظهری است) انجام دهید. اما آرایش های معمول اشکالی ندارد. در مورد لباس و پو شش خودتان نیز همین مسئله را رعایت کنید. اگرچه پسرتان محرم است اما باید پوشش به گونه ای باشد که بلوغ زودرس در بچه ها ایجاد نشود.
نکته ای که احتمالا اکثر روانشناسان بر آن تاکید می کنند این است که آرایش ها پیش بچه ها انجام نشود. آرایش های معمول را هم زمانی که ایشان حضور ندارند انجام دهید. سعی کنید حتی وسایل آرایشی را در مکانی قرار دهید که دسترس ایشان نباشد.
امیدوارم توانسته باشم سؤال مدنظرتان را پاسخ داده باشم.
در ادامه اگر سؤالی بود در خدمتتان هستم.
موفق و مؤید و پیروز باشید
سوال از شما: درسته که بعضی نماز خوانها اهل بعضی ناهنجاریها و حق خوری ها هستند، اما لازم هست چند نکته رو عرض کنم خدمت شما که شاید در نحوه قضاوت شما مؤثر باشه!
1- این یک اشتباه فاحش هست که فکر کنید این حق خوریها به خاطر نمازیه که می خونن. هر رفتار نابهنجاری یه علت و عامل داره، به نظر شما نمازی که خود خدا گفته می تونه یک عامل بازدارنده باشه می تونه یک عامل محرک برای حق خوریها و ... باشه؟ پس این بهانه نمیشه که ما نماز رو کنار بزاریم.
2- بازدارندگی نماز نسبت به انحرافات بسته به کیفیت نمازی است که ما می خونیم. یعنی هر چه نماز رو با شرایط و با معرفت و حضور قلب بخونیم، اثرش بر روح و روان و در نتیجه بر رفتار و سکنات ما بیشتر خواهد شد. پس اگر می بینید کسی اهل نماز هست در عین حال به راحتی ظلم می کند، اشکال از ماهیت نماز نیست بلکه اشکال از خود شخص هستش که نماز مقبول نمی خونه. کسی که برای کنکور هر روز و لو به طور صوری و سرسری مطالعه می کنه قطعا در کنکور قبول نمیشه. به نظر شما این قبول نشدن تقصیر کیفیت مطالعه این شخص است یا مربوط به اصل و ماهیت مطالعه؟ طبعا گزینه اول
3- اشتباه دیگر شما در قضاوت اینه که آمار گیری شما اشتباه است. چون شما با یک امار گیری سطحی و بسیار گزینشی به یک قضاوت نادرست رسیدید. شما فقط با دست گذاشتن به مواردی که اهل نماز هستند و در عین حال اهل حق خوری هستند نمیشه به یک قضاوت درست رسید. شما ببینید طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد اونها اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492) ، از اون طرف ببینید انسانهای نمونه و متعالی نه تنها اهل نماز بودن بلکه اهل نماز شب و تهجد های شبانه هم بودن. آیا واقعا نماز بی تاثیر بوده؟طبعا نماز و ارتباط با خدا که خودش ابزاری برای مبارزه با نفس هست در تربیت انسان مؤثر هستش. یک مثال: همه می دونن که در ایام کرونا، ماسک به صورت درصدی جلوی ابتلا رو میگرفت. و افرادی که ماسک نداشتن بیش از بقیه در معرض بودن. نحوه قضاوت شما مثل این هست که با دست گذاشتن روی موارد معدودی که اهل ماسک بودن و در عین حال به کرونا مبتلا شدن در صدد این باشید که اساسا ماسک فایده ای ندارد. غافل از اینکه توجه داشته باشید استفاده از ماسک الزاما باعث جلوگیری صددرصد از کرونا نمی کند. همینطور الزاما کسی که نماز می خواند اینطور نیست که معصیت نکند، بلکه این بازدارندگیش بسته به نوع نمازش هستش، همانطور که در مورد ابتلا به کرونا، نوع ماسک بسیار مهم بوده و هست.
4- مشکل دیگه در قضاوت شما اینه که درستی یا نادرستی و باید و نباید یک دستور دینی مثل نماز رو شما می خواهید از بستر جامعه به نتیجه برسید. و حال آنکه نماز حق و دستور خداست و خدا یک حقیقت است. و عقل ما می گوید برای اینکه به سعادت برسیم باید به دستور خالق ما و این جهان گوش بدیم، حالا فرقی نمی کنه که مردم به این دستور عمل کنند و وارد بهشت بشن یا عمل نکنند و وارد جهنم بشن. همان طور که دو دو تا چهارتا میشه . چه مردم بپذیرند چه نپذیرند. کسی که بخاطر حق خوریهای برخی متدینین ،با یک حساب نسنجیده قصد داشته باشه نماز رو ترک کنه، خودش این شخص دچار یک حق خوری شده . چون نماز و تمامی احکام دین حق خداست و نباید حق خدا رو ضایع کرد.
امیدوارم به جواب قانع کننده ای رسیده باشید
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر
از اعتماد شما متشکرم امیدوارم بتونم از دانسته های خود جهت حل مشکل شما بکار گیرم.
در ابتدا این حس زیبایی که دارید و به فکر حل مشکل اعتقادی دوستتون هستید رو قابل تمجید می دونم و امیدوارم بتونید با این خیرخواهی که در حق ایشون انجام میدید حتی اگر به نتیجه نرسید ذخیره ای برای اعمال صالحه شما باشه و نام شما در جرگه مجاهدین در راه خدا نوشته بشه.
اما لازم هست که برای خودم این شبهه بر طرف بشه که دوستی که در فضای مجازی باهاش در ارتباط هستید جنس موافق هست یا جنس مخالف. چون در بعضی مناطق این قضیه به کلی عادی شده متاسفانه حتی بعضی مذهبی ها دچار این گونه روابط شده اند.
اگر طرف مقابل شما از جنس مخالف هست به هیچ وجه این رابطه رو ادامه ندید حتی به بهانه اینکه می خواهید کار خدا پسندانه در حقش انجام بدید و ایشون رو از گمراهی نجات بدید. اصل این گونه رابطه مخالف خواست و رضایت خداست و از اون طرف دقیقا موافق با خواست و میل شیطان هست. هشداری که می دم نتیجه تجربیاتی است که ما از مراجعین خود داریم، نتیجه شناختی است که ما از پسران این دوره زمونه داریم، چه بسیار دختران و پسرانی که با اطمینان کامل به خود و آینده خود وارد این روابط شدند اما به تدریج و در یک فرایند عادی شدن، دچار انحراف شدند. پس به شدت نسبت به این روابط بدبین باشید و با هیچ نیت خیرخواهانه این بدبینی رو تطهیر نکنید. هر چند به شما وعده های زیبا و مثبت بده (مثل نماز خون شدن) شما از اصل مردود بودن این رابطه غافل نمونید.
اما بر فرض که منظور شما از دوست، دوست هم جنس هست باید عرض کنم که این پیش فرض رو از خودتون بردارید که من به هر قیمتی باید این دوستی رو ادامه بدم. شما تلاش خودتون رو برای داشتن و ساختن یک دوست قیمتی از ایشون داشته باشید، شبهات ایشون رو رفع کنید، اما طوری نباشه که به هر قیمتی این دوستی رو حفظ کنید و لو اینکه ایشون نسبت به خدا و نماز و اهل بیت، با وجود آگاهی بخشی شما بی اهمیت باشن.
دوستی و دوست یابی در زندگی هر آدمی یک نقطه عطفی است که ممکنه سرنوشت آدمی در گرو همین انتخاب دوست باشه. شما وقتی برای انتخاب یک لباس یا کفش که نهایت یکی دو سال برای شما کار می کنه، این همه اهمیت می دید و اون رو ارزیابی می کنید، برا قضیه دوست که ممکنه یه عمر با آدم همراه باشه با مراتب باید بیشتر اهل ارزیابی و مزمزه کردن باشید.
اما تلاشی که باید در رابطه با دوستتون انجام بدید این هست که موانع شناختی عدم تقید و تعهدات دینی ایشون رو بشناسید و در صدد حل برآیید.
اینکه ایشون گفتن که اهل انحرافات نیستم اما نماز نمی خونم، باید عرض کنم که آنچه باید بهش گوشزد کنید این هست که شما نباید زمان حال رو ببینید و اینطور تلقی کنید که آینده شما هم به همین منوال خواهد گذشت. نماز، (البته با شرایط) سپری هست که آدم رو از گناهان واکسینه می کنه. کسانی که اهل ناهنجاریهای اجتماعی شدن در ابتدا اصلا به مخیله شون هم نمی اومده که روزی به اینجاها کشیده بشن، جالب اینه که اثر بی نمازی رو در آماری که از یکی از زندان ها گرفته اند میشه دید و می تونید توجه بدید.
طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد مجرمان اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492
نماز خواص بسیاری داره که آرامش که با ارتباط با معبود و سازنده ما محقق میشه یکی از ثمراتش هست. شخصی که هر بار نماز می خونه در طول روز 5 یا 10 بار عقاید خودش رو مرور می کنه که خدایی هست، پیامبری هست، امام و قبر وقیامتی هست، و این تذکر به شدت در این دوره آخرالزمانی نیاز هست ، چون آدما در این دوره زمونه به شدت در شرف روزمرگی هستن. کسی که هر روز این عقاید براش مرور میشه به تدریج از وادی اعتقاد به وادی ایمان وارد خواهند شد و ایمان نوری است که به قلب وارد میشه و قلب مرکز تمام عواطف و احساسات و معانی است. شخص وقتی مومن شد زندگی رو پوچ نمی بینه و بلکه پر معنی و عاشقانه می بینه.
درسته که ایشون اهل انحراف و دزدی و شراب نیستند، اما از ایشون بپرسید که آیا حق خوری خوب است یا بد؟ طبعا بد. بعد سوال کنید که آیا نماز نخوندن، حق خوری نیست؟ مگه نه اینه که نماز حق خداست که بر گردن بنده اش گذاشته؟ همانطور که دزدی در حق الناس حق خوری محسوب میشه، کم گذاشتن در دستورات خدا هم حق خوری محسوب میشه، درسته که خدا به نماز ما نیاز نداره، اما این ما هستیم که به این نماز نیاز داریم، چرا که کلید ورود به بهشت همین نماز هست، اگر قبول بشه بقیه اعمال هم قبول میشه. هر چند شخص به گمان خودش آدم خوبی باشه، اما تا نماز نخونه مجوز ورود به بهشت رو نخواهد داشت. جالبه که جهنمیان وقتی از دلیل جهنمی شدنشون به ملائکه عذاب جواب میدن، میگن که ما اهل نماز نبودیم (41-49 سوره مدثر)
خلاصه بحث در این زمینه زیاد هست، شبهات ایشون حتما باید جواب داده بشه ضمن اینکه گاهی این شبهات صرفا توجیهی است برای تنبلی خود آدم.
دنیا محل گرفتاری و عمل است نه محل پاداش و جزاء، و قیامت محل پاداش است و نه محل عمل . خدا در دنیا عزیزانی داشته که به انواع گرفتاری ها مبتلا بودن، از اون طرف هم خدانشناسانی که بهترین زندگی رو دارن، اصلا رفاه و زندگی لاکچری از یک طرف و گرفتاری و مصیبت در دنیا ملاک خوبی و بدی آدما نیست. پاداش واقعی در اون دنیاست، رفاه و دنیا هر دو محلی برای آزمون هستند که آدم با این ظرفتیها محک زده بشه، بالاخره مرفه ترین آدما هم باید با این دنیا خداحافظی کنن و نتیجه اعمال خودشون رو ببینن.
اگر قرار بود که خدا در همین دنیا با رفاه و ثروت، جزای آدما رو بده، قبل از همه، عزیزان خودش رو متنعم می کرد نه اینکه امثال امام حسین و ائمه رو به انواع مصیبتها مبتلا کند.
بهر حال این شبهات هست و مرکز ما در خدمت شما و ایشون هست برای حل این شبهات. نکته مهم این هست که نباید نسبت به این شبهات بی تفاوت بود، آدمی یک بار بیشتر عمر نخواهد کرد. و شما می تونید در این مسیر به دوستتون کمک کنید که تا ابد، به شما افتخار کنه که ایشون رو به سمت نور و روشنایی هدایت کردید. اگر هم صلاح دیدید می تونید جواب ما رو برای ایشون به اشتراک بزارید.
پیام دوم زیر رو در ادامه می تونید ملاحظه بفرمایید
صفحه‌ها