با سلام و عرض ادب خدمت دوست گرامی!
اینجانب جواب این سوال در لینک زیر به طور مختصر جواب داده ام.
https://btid.org/fa/news/178604
تمام تاریخ نویسان [تاریخ نویسان شیعی، سنی و حتی غیرمسلمان] از گرمای روز عاشورا و شدت تشنگی امام حسین علیه السلام و اهل بیتش یاد کرده اند. و این خود گواه بر وجود گرماست.
از طرفی فصل پائیز در عراق معروف به خرماپزان است. فصلی است که از شدت گرمای روز خرما می رسد.
نکته آخر اینکه: فشار روانی بسته بودن آب، حرکت و جنب و جوش در بیابان، همراه داشتن اسلحه لباس رزم و زره، گاهی زخم های روی بدن، و.. همه اینها تشنگی انسان را دو چندان می کند.
با سلام خدمت دوست گرامی و عزیز!
در مورد عاشورا به ترتیب
1.قیام حسین علیه السلام، سید جعفر شهیدی
2.نفس المهموم ترجمه آیت الله شعرانی.
3.مقتل جامع، آیت الله پیشوایی. ناشر موسسه امام خمینی.
درمورد مهدویت به ترتیب
1.حکومت جهانی مهدی علیه السلام، آیت الله مکارم
2.نگین آفرینش (دوجلد) موسسه تخصصی مهدویت قم.
3. تا ظهور، آیت الله نجم الدین طبسی. تخصصی مهدویت قم.
به ترتیب از آسان به سخت و به صورت تخصصی نوشته شده است.
سلام بر شما کاربر کاربر گرامی و عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری سالار شهیدان
امام حسین طبق نقل اکثر تواریخ روز دوم محرم وارد کربلا شدند. و تا روز دهم محرم یعنی روز عاشورا هیچ جنگی صورت نمی‌گیرد.
عمرسعد در روز نهم اعلام جنگ می‌کند و قصد حمله به سپاهیان امام حسین (علیه‌السلام) را دارد که امام از آنها یک شب مهلت می‌گیرد. در روز دهم بنابر نقل‌های تاریخی، سپاهیان دو طرف بعد از نماز صبح آماده نبرد شدند. پیش از شروع جنگ، امام حسین(ع) و بُرَیر سپاه مقابل را موعظه کردند. امام حسین(ع) به یارانش هشدار داده بود شروع‌کننده جنگ نباشند. پس اولین تیر را عمر سعد به سوی لشکر امام حسین(ع) پرتاب کرد. در ابتدا حملات به صورت گروهی بود و عده زیادی از یاران امام حسین(ع) در این حملات کشته شدند. بعد از آن یاران امام به صورت فردی یا دونفری به جنگ رفتند. هنگام ظهر، امام حسین(ع) تصمیم به نماز گرفت و زهیر بن قین و سعید بن عبدالله حنفی، محافظانِ امام و یارانش شدند که سعید بن عبدالله به شهادت رسید.
در ادامه نبرد، اولین شهید از بنی هاشم، علی اکبر بود. ابوالفضل العباس نیز که وظیفه آوردن آب با او بود، در نبرد با نگهبانان شریعه فرات به شهادت رسید. هنگامی که امام حسین(ع) طفل شیرخوارش، علی‌اصغر را بر دست گرفت تا از تشنگی کودکش شکایت کند، دشمن گلوی علی‌اصغر را با تیر شکافت.
پس از شهادتِ تمامی یاران و بنی‌هاشم، امام حسین(ع) به میدان رفت. پیادگان تحت امر شمر، امام حسین(ع) را احاطه کردند؛ ولی همچنان پیش نمی‌آمدند و شمر آنان را به حمله تشویق می‌کرد. لشکر دشمن امام را تیرباران کرد و شمر و یارانش به امام حسین(ع) حمله کردند و آن حضرت را به شهادت رساندند.
برای اطلاعات بیشتر از وقایع کربلا به لینکهای زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/76622
https://btid.org/fa/news/179348
با سلام خدمت دوست گرامی و عزیز!
با توجه به اینکه نماز و عبادات از واجبات است، هر کسی باید خودش انجام دهد. حال اگر کسی انجام نداد و از دنیا رفت [یا شهید شد] چون در این وظیفه الهی کوتاهی کرده است مورد بازخواست الهی واقع می شود.
پس اگر آن عزیز سفرکرده، فرزند داشت بر فرزند بزرگ واجب است که بعد از شهادت او نمازهای او را قضا کند. و یا دیگران برای او تبرعا نمازهایش را قضا کنند تا آن طرف خدا از او بگذرد. و الا به حسب ظاهر مواخذه می شود اگر چه شهید در راه حق هم باشد.
شهادت باعث ریخته شدن گناهان می شود ولی تکالیف را ساقط نمی کند.
سلام بر شما کاربر گرامی و عرض تسلیت به مناسب ایام شهادت و سوگواری سیدالشهدا (علیه‌السلام)
عزاداری برای امام حسین (علیه‌السلام) را نباید با یک عزاداری و مجلس ختم معمولی که بعد از فوت افراد برگزار می‌شود مقایسه کرد. هدف این دو کاملا متفاوت است. توجه به این نکته هدف عزاداری برای امام حسین(علیه‌السلام) را مشخص می‌کند. حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) در راه مبارزه با ظلم و احیای دین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به شهادت رسید. مرگ ایشان یک مرگ معمولی نبود بلکه ایشان برای نابودی باطل و جلوگیری از انحراف جامعه از حق و حقیقت قیام نموده و در این راه به شهادت رسید. عزای سید الشهدا صرفا یک سوگواری در غم از دست دادن عزیزان نیست بلکه یادآور حماسه امام حسین(علیه‌السلام) در مبارزه با ظلم و ستم است. این سوگواری فواید زیادی دارد از جمله: زنده نگه داشتن روحیه استکبارستیزی و مبارزه با ظلم، انتقال فرهنگ شیعه به نسل‌های آینده، ابراز ارادت و دوستی به خاندان اهل بیت(علیه‌السلام) و ... [۱] تمام برنامه‌هایی که در عزای سید‌الشهداء صورت می‌گیرد اعم از سینه‌زینی برپایی دسته‌های خیابانی و ... را باید در این چهارچوب نگاه و بررسی کرد و از افراط و تفریط پرهیز کنیم.
قسمت دوم سوال شما را چون کاربر محترم (به تو از دور سلام) به خوبی پاسخ دادند از آن می‌گذریم.[۲]
اما عزاداری برای سیدالشهدا مربوط به زمان ما نیست، از زمان خود ائمه هم این مسئله بوده است. ائمه خود دعوت به برگزاری مجالس عزاداری برای حضرت اباعبدالله داشته و خودشان در این مسیر پیش قدم بودند. مانند مجالس روضه‌ای که امام صادق(علیه‌السلام) برپا می‌کرد و نوحه خوان و شاعر دعوت کرده، مجلس ذکر مصیبت جدشان را برپا می‌کردند و گریه کنان بر امام حسین را به بهشت وعده می‌دادند.[۳] یا حدیث معروفی که امام رضا(علیه‌السلام) به ریان بن شبیب فرمودند:«يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْن حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيرا؛ ای فرزند شبیب اگر بر حسین گریه کنی تا اشکت بر صورتت جاری شود؛ خداوند تمام گناهان تو را می‌بخشد چه کوچک باشد چه بزرگ، چه کم باشد و چه زیاد.»[۴]
پی‌نوشت
[۱] برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به https://btid.org/fa/news/111779
[۲] برای اطلاعات بشتر می‌توانید لینکهای زیر را پی‌گیری کنید:
https://btid.org/fa/news/137338.
https://btid.org/fa/news/1525.
https://btid.org/fa/news/57505.
https://btid.org/fa/news/56265.
https://btid.org/fa/news/59339.
[۳] فلسفه شهادت و عزاداري حسين بن علي عليه السلام، سید شرف الدین، ترجمه علي صحّت، تهران، مرتضوي، ۱۳۵۱، ص ۶۸.
[۴] الأمالي، ابن بابويه، محمد بن على، اعلمى، بيروت، ۱۴۰۰ ق، ص۱۳۰.
برای اطلاعات بیشتر درباه تاریخچه‌ای احادیث به لینک زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/177121
با سلام و عرض ادب خدمت دوست گرامی!
همسر حضرت ابوالفضل علیه السلام بانویی به نام «لبابه» دختر عبیدالله پسر عباس بن عبدالمطلب بود.[1] مادر لبابه، امّ حکیم جویری دختر خالد بن قرظ کنانی است.[2]
فرزندان حضرت عباس (علیه السلام) به نام های عبیدالله و فضل دانسته اند و برخی دیگر، عبیدالله، حسن و قاسم و برخی نیز عبیدالله و محمد را فرزندان او برشمرده اند. بنابر این حضرت عباس (علیه السلام) فرزندانی داشته و به نقل برخی از مقتل ها دو نفر از آنها به نام محمد و قاسم در کربلا بعد از پدرشان به شهادت رسیدند.[3]. البته نوادگان و بازماندگان از نسل حضرت ابا الفضل علیه السلام هنوز وجود دارند.
پی نوشت
[1]. نسب قریش، ج1، ص79.
[2]. العباس، مقرم، ص195.
[3]. اعیان الشیعه، ج1، ص610.
با سلام و عرض ادب خدمت شما دوست گرامی!
قَالَ علی (علیه السلام): «مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ امْرَأً عَقْلًا، إِلَّا اسْتَنْقَذَهُ بهِ یَوْماً مَا»[1]
امام اشاره به حکمت خداوند می کند و این که هرچه را به هرکس داده روی حساب و کتابی بوده است، پس «خداوند هیچ نوع عقلی را در وجود کسی به ودیعت ننهاده جز این که روزی به وسیله آن وی را نجات خواهد داد»
از تعبیر امام(علیه السلام) استفاده می شود که عقل، شاخه های مختلفی دارد و خداوند در هر کسی شاخه یا شاخه هایی از آن را به ودیعت می نهد که اگر از آن در زمان و فرصت مناسب استفاده شود به یقین صاحب خود را نجات می دهد. و چه بسا کسانی بودند که بعد از یک عمر گمراهی با لحظه ای تفکر، عقل خود را حاکم کردند و نجات یافتند. ولی برخی بعد از یک عمر عبادت و ... چون از عقل دور شدند نجات نیافته و غرق شدند.
البته به این معنی نیست که چون همه عقل دارند پس همه نجات می یابند؛ بلکه درست است که خدا در وجود همه عقل را به ودیعت گذاشته است ولی هر کسی باید از آن استفاده کند تا نجات یابد.
خلاصه اینکه: هر درک عاقلانه ای روزی نجات بخش است.
پی نوشت
[1]. نهج البلاغه، صبحی، ص548.
سلام بر شما کاربر گرامی
اگر منظورتان این است که این سوره و آیه مورد اشاره برای امام حسین (علیه‌السلام) نازل شده است، همانطور که آیه ۵۵ سوره مائده: « إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون؛سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها كه ايمان آوردهاند؛ همان‌ها كه نماز را برپا مىدارند، و در حال ركوع، زكات می‌دهند.» در شأن امیرالمومنین (علیه‌السلام) نازل شده است؛ باید بگوییم خیر اینگونه نیست این آیه درباره امام حسین (علیه‌السلام) نازل نشده است.
اما همانطور که در روایات ما آمده است یکی از مصادیق اصلی و قطعی «نفس مطمئنه» که در آیه آمده است امام حسین (علیه‌السلام) و یاران ایشان هستند. همانطور که «فجر» و سپیده‌دمی که در ابتدا آیه گفته شده است به قیام امام زمان (عج) تفسیر شده است.[۱]
اما نسبت به سوالی که فرمودید درباره تانیث خطاب آیه همانطور که کاربر محترم (به تو از دور سلام) بیان فرمودند فاعل «ارجعی» نفس است که مونث مجازی است. در واقع کلام و سخن قرآن درباره نفس مطمئنه است گرچه به تفسیر روایات یکی از مصادیق این نفس امام حسین(علیه‌السلام) هستند.
برای مشاهده روایات در این زمینه به این لینک مراجعه کنید: https://btid.org/fa/book/121713
پی‌نوشت
[۱] تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۴۲.
با سلام و عرض ادب خدمت دوست عزیز!
در مورد این جمله که به امام حسین علیه السلام نسبت داده شده است، سندی وجود ندارد. ولی با کلیات قرآن و روایات سازگار است زیرا وظیفه هر حجتی حفظ دین است.[1] امام حسین (علیه السلام) نیز با شهادت خود دین خدا را حفظ کرد.
برخی این جمله را معنای عرفانی کرده اند «حضرت با این جمله به شمشیرها اذن زخمی کردن و فرود آمدن بر حضرت را صادر کرد» اگر چه این معانی قابل پذیرش است و مخالفتی با کلیات آیات قرآن ندارد، ولی نیازی به اینگونه برداشت ها نیست.
پی نوشت
[1]. سوره شوری آیه13.
با سلام و عرض ادب خدمت دوست گرامی!
جواب سوال اول:
چون دنیا دار تکلیف است نماز و مسائل عبادی هم وجود دارد ولی عبادت به این شکل که نماز بخوانیم و.. در قیامت نیست زیرا دار تکلیف نیست. بلکه بهشت محل لذت بردن از اعمالی است که در دنیا انجام داده‌ایم. از طرفی لذت‌هایی که در بهشت وجود دارد و دائمی بودن آن انسان را از هر گونه عبادتی و نمازی بی نیاز می کند. پس در بهشت بی کار نیستیم که حوصله ما تمام شود.
جواب سوال دوم:
همانگونه که دیگران هم جواب داده اند نشانه های ظهور امام زمان علیه السلام منحصر در 313 یار نیست که اگر محقق شد حضرت ظهور کند؛ بلکه نشانه های دیگری هم دارد.
علاوه بر اینکه باید بگوییم 313 نفر، باید افرادی جامع از هر نظر باشند. به تعبیر آیات قرآن عبادی الصالون باشند[1]. یعنی چند مرحله عبادت، تقوی، دشمن شناسی، بصیرت و.. گذرانده باشند تا به عبادی الصالحون برسند. پس باید علاوه بر انسانی با تقوی و عابدی قوی و... باید صلاحیت این امر را دارا باشد که تعداد اینها بسیار اندک است.
پی نوشت
[1]. سوره انبیاء، آیه 105.
توجه:
جواب هایی را که «به تو از دور سلام» داده اند مورد تاپید است.
صفحه‌ها