مطالب دوستان نیک رو

با عرض سلام و ادب خدمت شما ابتدا باید توجه داشته باشید که در برخورد با ایشان سعی کنید رعایت مدارا و رفتار محبت‌آمیز را داشته و هرگز با لحن تند که موجب لج‌بازی یا زدگی بشود، با ایشان سخن نگویید. گاهی یک برخورد نسنجیده آثاری را در پی دارد که ده‌ها تذکر اخلاقی یا بحث علمی نمی‌تواند آن را جبران کند. در مقابل، رفتار محبت‌آمیز گاهی آنقدر تاثیرگذار است که ده‌ها دلیل علمی نمی‌تواند جای آن را بگیرد. با ذکر این مقدمه عرض می‌کنیم که گاهی ترک نماز به‌جهت تنبلی یا احیاناً لج‌بازی یا اموری از این قبیل است و دلایلی که از زبان جوان گفته می‌شود، عموماً برای توجیه کردن موضوع و زیر بار نرفتن است و الا خودش پاسخ آن را بهتر می‌داند. در چنین شرایطی شما باید ببینید که ریشه نماز نخواندن ایشان واقعاً به چه چیزی بر می‌گردد. اگر اموری مانند مسائل پیش‌گفته بود، بحث علمی پیرامون نماز با ایشان فایده ندارد؛ زیرا هرچیزی که بگویید، دوباره در پاسختان بهانه‌ای جدید آورده و دلیلتان را نخواهد پذیرفت؛ اما اگر واقعاً ریشه نماز نخواندن ایشان همان مطالبی باشد که به شما می‌گوید، خب در پاسخش باید بگویید: اولاً: خداوند همان‌گونه که به نماز شما احتیاج ندارد، به وضوی شما هم احتیاجی ندارد. خب شما چرا وضو می‌گیرید؟ چون شما می‌دانید که خداوند برای وضو  آثاری قرار داده است که درنهایت نفعش به خود شما می‌رسد؛ به همین جهت سعی می‌کنید باوضو باشید تا از آثار و فواید آن بهره‌مند شوید. نماز نیز دقیقاً همین حالت را دارد که ضمن اعتراف به عدم احتیاج خدا، باید برای منافع دنیوی و اخروی خودتان به آن ملتزم شوید. پس درست است که خدا به وضو و نماز شما احتیاجی ندارد؛ ولی شما برای رسیدن به کمال و بهره بردن از آثار دنیوی وضو و نماز به آن احتیاج دارید و برای احتیاج خودتان باید آنها را انجام دهید و به همین جهت خداوند آنها را واجب نموده است. ثانیاً: حرف زدن با خدا اگرچه به هر صورتی که باشد، خوب است و آثار مثبتی برای شما دارد؛ ولی نماز، گونه خاصی از ارتباط با خداست که خداوند خودش دستور داده در این قالب او را عبادت کنیم. برای اینکه عبادت، ما را به خدا نزدیک کند، باید همان‌گونه که خود او خواسته و دستور داده، صورت پذیرد، تا اثر داشته باشد. در حدیثی منقول است که شیطان به خداوند گفت: من را از سجده بر آدم معاف کن. در ازای آن به‌گونه‌ای عبادتت می‌کنم که تابه‌حال کسی تو را آن‌گونه عبادت نکرده باشد. خداوند در جوابش فرمود: من نیازی به عبادت تو ندارم؛ من دوست دارم آن‌گونه که من می‌خواهم مرا عبادت کنی، نه آن‌گونه که خودت می‎‌خواهی. [بحارالانوار، ج11، ص141] بله خداوند به عبادت ما احتیاجی ندارد؛ ولی برای آنکه عبادت ما آنگونه باشد که خدا می‌خواهد، باید بر اساس دستورات الهی پیش رفته و به همان صورتی که خداوند از ما خواسته، او را عبادت نماییم.

با عرض سلام و ادب خدمت شما کاربر محترم از مجموع روایات استفاده می‌شود که خصوصِ 313 نفر، همگی از اهل همان عصر ظهور هستند. بنابراین افرادی که در زمان‌های قبل ظهور بوده‌اند، اعم از اینکه در زمان غیبت کبری یا صغری زندگی می‌کرده‌اند یا در زمان سایر ائمه و پیامبران علیهم‌السلام بوده‌اند، ازجمله 313 نفر نیستند. این بدان معناست که این افراد اگرچه ممکن است به جهت انتظاری که برای ظهورِ منجی موعود در زمان خود کشیده‌اند یا ایمان قوی و محکمی که داشته‌اند، به آنها اجازه داده شود تا زنده شده و به یاری امام بشتابند؛ ولی جزو سیصد و سیزده نفر نیستند. در روایتی از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که فرمودند: «اذن ظهور حضرت مهدی که از سوی خدا داده می‌شود، سیصد و سیزده نفر شبانه از رخت‌خواب‌هایشان گم شده و با طی‌الارض به حضرت ملحق می‌شوند تا صبح ظهور در محضر ایشان باشند. اینها همان گم شدگان هستند. (یعنی تا شب ظهور در میان مردم و با خانواده خود هستند؛ ولی صبح که می‌شود، اطرافیانشان دیگر آنها را نمی‌بینند و فکر می‌کنند که گم شده‌اند)».[غیبت نعمانی، ص313]. از این روایت و سایر روایات استفاده می‌شود که 313 نفر از اهل همان زمان ظهور هستند.

با عرض سلام و ادب خدمت شما  ممنون از اینکه دغدغه خودتان را با ما درمیان گذاشتید.  ابتدا باید بدانید، بهترین راه برای هدایت فرزندتان دو چیز است: 1. دعا. در اوقاتی که حس می‌کنید دعا مستجاب است، شما و همسرتان، به صورت مکرر برای فرزندتان دعا کرده و از خدا بخواهید تا او را به راه راست هدایت کند. اگر زمینه هدایت و بازگشت در او وجود داشته باشد، قطعا دعای پدر و مادر اثرگذار است و خداوند یک روزی بالاخره دست او را خواهد گرفت. 2. برخورد خوب و رحیمانه‌ای با او داشته باشید. بحث و کل‌کل و جنجال و گیر دادن‌های مکرر، در مواقع بسیاری نتیجه عکس خواهد داشت. به فرموده قرآن، پیامبر اسلام بیشتر افراد را با اخلاق خوب و متواضعانه خود به اسلام دعوت می‌کردند، نه بحث‌ها و دلایل پیچیده عقلی و علمی. مردم وقتی اخلاق خوب پیامبر را می‌دیدند، ناخودآگاه شیفته مرام و منش کریمانه ایشان شده و با اشتیاق به مکتب اسلام گرایش پیدا می‌کردند.  وقتی فرزند شما ببیند دینداری ملازم با برخورد خوب و مسالمت آمیز است و بی‌دینی در کوچه و خیابان توام با بد اخلاقی‌های فراوان، در تعارض بین این دو، اگر زمینه‌اش را داشته باشد، خودش به حقانیت دین پی خواهد برد و تلاشی بیشتر از این لازم نخواهد بود.  اما اگر ببیند دینداری هم به نحوی همراه با بی‌اخلاقی و بداخلاقی است، دلیلی ندارد تا به دین گرایش پیدا کند؛ چون تفاوتی بین دینداران و بی‌دین‌ها در برخورد و اخلاق متوجه نشده و می‌بیند هر کدام به نحوی دچار بی‌اخلاقی هستند. در این بین، حتی ممکن است گاهی از افراد بی‌اعتقاد به دین، برخورد بهتری دیده و به آنها گرایش پیدا کند. پس بهترین کاری که شما در جهت هدایت او می‌توانید انجام دهید، برخورد و اخلاق خوب است. چه بسا گاهی او بدون آنکه واقعاً منکر پیامبر، امامان و آخرت باشد، تنها از روی لج‌بازی و تنبلی و برای فرار از نماز و روزه و برای آنکه از پاسخ به شما طفره برود، بهترین راه را انکار همه چیز می‌داند، پس بهتر است خیلی با او بحث نکرده و سعی نکنید تا از در نصیحت‌ها و تذکرهای پی‌در‌پی با او وارد بحث و گفتگو شوید. اما برای اینکه سوال بی‌پاسخ نماند و خودتان با دلیل بدانید که پیامبر و امامان حق هستند و آخرتی هم وجود دارد، شما را با یک دلیل علمی راهنمایی می‌کنیم. قرآن برای اتمام حجت بر تمام مخالفین خود، گفته: اگر به حقانیت این دین آسمانی و پیامبر آن شک دارید، بروید همه‌تان جمع شوید و کتابی مانند این قرآن و یا حتی ده سوره مانند آن بیاورید. آنگاه خودش پیش‌بینی کرده و می‌گوید: اگر همه جن و انس هم جمع شوند، نمی‌توانند مانند این قرآن بیاورند.[هود: 13 و اسراء 88] خب این موضوع حاکی از آن است که اسلام حق است؛ زیرا یدک کشیدن این ادعای بزرگ، با وجود انگیزه های فراوان دشمنی با اسلام و باک نداشتن از دشمنان فراوان، نشانگر پشتوانه گرم و الهی و حقانیت این دین است و ثابت می‌کند که قرآن، معجزه ابدی این دین بزرگ می‌باشد. جالب است بدانید که از ابتدای رسالت پیامبر اسلام تا به امروز، با وجود این همه دشمنی با اسلام و مسلمین، هیچ‌گاه دشمنان با وجود تمسک به کارهای بسیار سخت‌تر و پرداخت هزینه‌های بسیار، نتوانسته‌اند به چنین چیزی برسند. (اگرچه برخی سعی کرده‌اند یک یا چند سوره مانند قرآن بیاورند؛ ولی از آنجاکه خودشان می‌دانند که در حد و سطح قرآن نیست، انگیزه‌ای برای انتشار گسترده آن نداشته‌اند.) خب اگر اسلام ناحق بود و قرآن نیز یک کتاب معمولی، ساده‌ترین راه برای دشمنان اسلام در جهتِ زمین زدنِ آن، این بود که کتابی مانند قرآن بیاورند و با انتشار و تبلیغ گسترده آن در بین مردم، خود را از شر اسلام و مسلمانان خلاص کنند؛ اما می‌بینیم که در طی هزارو اندی سال، دشمنان اسلام، همواره به راه‌های سخت‌تر روی آورده و با هزینه‌های هنگفت، خود را درگیر رویارویی با اسلام، در قالبِ تحمیل جنگ‌های سخت و نرم نموده و مشقت‌های فراوانی را متحمل گشته‌اند؛ اما به حول و قوه الهی، تا به امروز به جایی نرسیده‌اند و اتفاقا اسلام روز به‌روز رشد کرده و جمعیت کسانی که با وجود تبلیغات منفی به اسلام گرایش پیدا می‌کنند، پیوسته بیشتر می‌شود. درنتیجه قرآن اعجاز پیامبر خاتم است که تا ابد وجود دارد و دشمنان توانایی مقابله با آن را نداشته و نخواهند داشت.  خب اگر قرآن به‌عنوان معجزه پیامبر ثابت شد، خود پیامبر هم به‌عنوان پیامبر الهی ثابت می‌شود. آخرت هم که یک سومِ قرآن درباره آن است، ثابت می‌شود. امامان هم که توسط پیامبر اسلام به‌عنوان جانشینان ایشان به ما معرفی شده‌اند، ثابت می‌شوند.

با عرض سلام و ادب خدمت شما مولوی در ضمن شعری طولانی که سروده، بیتی را آورده که در واقع پاسخ سوال حضرت‌عالی است. او دراین باره از قول خداوند می‌گوید: من نکردم خلق تا سودی کنم بَلکه تا بر بندگان جودی کنم خلقت مخلوقات از سر نیاز نیست؛ بلکه به جهت جود و کرم خداست تا  مخلوقاتی را بیافریند و به آنها جود و تفضل نماید. قرآن از حضرت موسی نقل می‌کند که به قومش می‌فرماید: «وَقَالَ مُوسَىٰ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ»؛ «و موسی [به بنی اسرائیل] گفت: اگر شما و همه مردم روی زمین کافر شوید [زیانی به خدا نمی رسد]؛ زیرا خدا بی نیاز و ستوده است».[ابراهیم: 8]