اشک از نوعی دیگر!

11:31 - 1394/01/26
امام علی النقی علیه السلام

ایّام شهادت ائمه علیهم السلام که می شود عادت کرده ایم به شمشیرها و خنجرها یا جان دادن بر اثر سمّ و بر غربت و تنهایی آنها گریه کنیم. امّا بزرگترین ظلم ها، گرفتن حقّ ائمه بوده است. حقّی که از طرف نابخردان و جاهلان عالم غصب شد. همان کسانی که ذرّه ای علم به قرآن نداشتند امّا خود را خلیفه مسلمین می خواندند. در ادامه یکی از وقایعی که نشانگر جهالت متوکّل عباسی است آمده است.

روزی متوکّل؛ کاتبی نصرانی را با کنیه صدا زد و گفت: "یا ابا نوح"

اطرافیان و علمای حاضر متوکّل را بازخواست کردند که چرا یک نصرانی را با کنیه صدا زدی؟ این کار ممنوع است.

گفتگوها به درازا کشید و اختلاف نظرها پدیدار شد.

متوکّل به ناچار نامه ای به امام علی النقی نوشت و نظر ایشان را خواست.

ﺍﻣﺎﻡ هادی ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ با بزرگواری همیشگی اش ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﺖ: ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪِ ﺍﻟﺮﱠﱠﺣْﻤﻦِ ﺍﻟﺮﱠﱠﺣِﻴﻢِ* ﺗَﺒﱠﱠﺖْ ﻳَﺪﺍ ﺃَﺑِﻲ ﻟَﻬَﺐٍ

ﻣﺘﻮﻛﻞ اینگونه بود که ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺣﻠﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺑﻮ ﻟﻬﺐ ﻛﺎﻓﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻨﻴﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ است.[1]

---------------------

پی نوشت:

[1]- ﺍﺣﺘﺠﺎﺟﺎﺕ، ﺝ 2، ﺹ: 379

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
1 + 0 =
*****