مطالب دوستان amin_edrisi

عرض سلام و ادب خدمت شما پرسشگر گرامی در خصوص سوالی که مطرح کردید باید این را عرض کنیم که اثرات با ارزش نماز نوعا برای کسانی تداعی و به ظهور و بروز می رسد که توانسته باشند به خوبی حق اقامه نماز را به پا کرده باشند والا اگر نماز خواند ما صرفا قرائت یک سری الفاظ و انجام یک سری حرکات باشد، به نتیجه مطلب منجر نخواهدشد، البته این پاسخ به این معنا نیست که خواندن نمازهای ما بی فایده است، بلکه به این معناست تا رسیدن به درجه مطلب فاصله دارد. از این رو اگر نمازگزار خواهان دست یابی به آثار و برکات نماز در زندگی است و دوست دارد که نماز او هم به آیه شریف قرآن نزدیک باشد آیه ۴۵ سوره مبارکه عنکبوت که می‌فرماید؛ «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر؛ همانا نماز(انسان را) از فحشا و منکر باز می‌دارد» می بایست هم در حین نماز و هم در بعد و قبل از نماز متوجه حضور خدا در زندگی باشد بیان چند نکته: 1. تقوی و ترک گناه: یکی از امور مهمی که بیش از هر چیز رعایتش برای نمازگزار واقعی ضروری است، محافظت بر نفس، اعمال و رفتار خویش است، یعنی دوری گزیدن از هر آنچه را که خداوند متعال از انجام آن ناخشنود است و گناه و معصیت الهی بشمار می رود، چرا که حقیقت گناه و معصیت چیزی جز آلودگی و نجاست و تیرگی نفس و جان آدمی نیست و برای نمازگزاری که مدعی رسیدن به معراج و قرب پروردگار و هم آوا و هم سخن با ملائکه و حضرت حق تعالی است، اصلاً میسور نیست با این کدورتها و کثافات روحی و سنگینی گناه به ملکوت اعلی راه یابد و با قلبی که در تصرف شیطان است آنرا متوجه خدا شود و با زبانی که در اثر گناه لال شده با حضرت دوست سخن بگوید. از همین روی در قرآن بر آن تأکید شده و آنرا به همراه اقامة نماز توصیه کرده و استعینوا بالصبر و الصلاة و انها لکبیرة الا علی الخاشعین(1) 3. محافظت نماز از تصرف و سرقت شیطان: قرآن در وصف مؤمنین می فرماید: الذین هم علی صَلَواتِهم یحافظون(2) مؤمنین کسانی هستند که بر نمازهایشان محافظت و مراقبت دارند و این محافظت در تمامی حالات و مسائل و مراتب نماز است که یکی از مهمترین مراتب، حفظ آن از تصرف غاصبانة شیطان است. چنانکه می دانیم شیطان دشمن قسم خوردة انسان است فبعزتک لاُغوینکم اجمعین(3) پس به عزت تو قسم همة آنها را گمراه می کنم (مگر بندگان مخلَص. ..). از این روی همواره، در همه جا و همة اوقات این سارق و راه زن، در کمین مؤمنین و کالاهای ناب آنان است لذا می بایست تلاش و مواظبت کامل بر نماز و عبادات داشت. پی نوشت: 1. بقره: 45. 2. معارج: 44، مؤمنون: 9. 3.ص: 82 و 83.

پرسشگر: سلام استاد بزرگوار، ازدواج من حدود سی ودوسال میگذرد. پسر اولم هفت ساله ازدواج کرده و پسر دوم عقد کرده است.ایشان آن زمان پاسدار بوداهل جبهه وجنگ، با وجود این من تنها خواسته ام را از ایشان اخلاق و ایمان قرار داده بودم، البته از وضع فامیل هاشون اطلاعی نداشتم و ازدواج ما به صورت سنتی برگزار میشد کم کم طی زندگی یکسری مسائل رو فهمیدم.البته  اگر اون زمان من اطلاعات بیشتری راجع به برخورد با این مسائل را داشتم کارم به اینجا نمی‌کشید و بچه هایش رو بهتر تربیت میکردم ولی من فقط ناراحت میشدم و حتی گاهی عصبانی وتا حد خودکشی هم پیش میرفتم ولی خوشبختانه خیلی زود به خودم می‌آمدم و پشیمان از رفتارم. نمی گویم آدم بدیست خیلی از صفات خوب راداردولی خیلی عصبی مزاج است و اصلاً حوصله شنیدن هیچ حرفی را ندارد همه حرفهایم را به مسخره میگیرد وتا بحال بصورت جدی نتونستم حرفهای دلم را بهش بفهمانم. ان شاء الله خداوند متعال توفیقات شما را روزافزون کند که مسیر زندگی را برای جوانان هموار میکنید. اجرکم عندالله

با سلام و عرض ادب خدمت شما پرسشگر گرامی در خصوص سوالی که مطرح کردید توجه به چند نکته لازم وضرروی است: 1-رزق لزوما در معنای مادی به کار نمی رود به عبارتی رزق و روزی صرفا نعمت های مادی و دنیوی نیست، کما اینکه در معنای رزق محققین این چنین بیان داشته اند: «"رزق" در لغت به معنی عطا و بخشش مستمر است. و از آن تعبیر به روزی می‌شود.»و در اصطلاح به هر چیزی که مایه دوام حیات مخلوقات زنده است، رزق گویند.» همان طور که در معنای اصطلاحی نیز بیان شد رزق عبارت است از موهبت و بخشش الهی که مایه دوام حیات انسان است، خوب باید به این نکته توجه داشته باشید که انسان علاوه بر حیات مادی دارای یک حیات معنوی و روحانی نیز هست، به عبارت دیگر کسی که ارتباطی با خدای متعال ندارد، اهل نماز شب نیست و یا موسیقی گوش می کنند به همان اندازه روح و جان و یا به عبارتی نفس خود را از رزق و روزی معنوی که موجب حیات و بقای روح می شود محرم می سازد، و این رزق معنوی به مراتب با اهمیت تر از رزق مادی است چرا که رزق مادی بیشتر اثر آن بر حیات دنیوی و کوتا مدت اثر بخشش است. 2-در واقع نماز روزه و اذکار وارد شده از ناحیه اهل بیت تأثیر مثبت خود را بر روی رزق و روزی مادی و معنوی دارد، ولی در بسیاری از موارد با موانعی از طرف خود انسان مواجه می شود به عبارتی انسان با سوء تدبیر، عدم برنامه ریزی و در مواردی با ارتکاب برخی گناهان راه رسیدن به تأثیرات مثبت اثر بخشی را می بنند. 3-در قسمتی از سوال فرمودید افرادی که با موسیقی سرکار دارند افراد متمکن و ثروتمندی هستند، در جواب شما خواهیم گفت این ادعا کلیت ندارد و همیشه صادق نیست، در ثانی همان طور که درابتدا هم عرض شد این دسته افراد خود را از رزق معنوی محروم می سازند و این امر بر اهل معرفت و معنا پنهان نیست. ولی اگر در مواردی این دسته افراد از لحاظ مادی هم پیشرفت می کنند به خاطر این است که این دست افراد با کار و تلاش و تدبیر مادی خود را مستحق رسیدن به رزق مادی کرده اند ولی این رزق مادی چیزی است که در اثر کار و تلاش به دست آمده همان کار و تلاشی که خدای متعال وعده رسیدن به موفقیت را بیان کرده است« مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ؛[اسراء/18] هر كس خواهان [دنياى‌] زودگذر است، به زودى هر كه را خواهيم [نصيبى‌] از آن مى‌دهيم،» و یا در آیات دیگر داریم: «وَ أَنْ لَیْسَ لِْلإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی وَ أَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُری. (النّجم: 39 و 40)و نیست از برای انسان مگر کوشش و تلاشی که انجام داده است و قطعاً ثمره کوشش و تلاش خود را خواهد دید.» 4-جوادی آملی در تفسیر تسنیم، تعریف جامع رزق را این چنین معرفی می‌کند:  «از نظر لغت و عرف، هر چيز سودمند و قابل استفاده انسان باشد رزق شمرده مي‏شود و به رزق مادي اختصاصي ندارد،».  « در نگاه ایشان رزق، چیزی است که حيات موجود زنده يا اصل هستي چيزي را تأمين كند. رزق گيرنده، مرتزق يا مادي است يا معنوي، بدين جهت رزق نيز يا مادي است يا معنوي»(جوادی آملی، تسنيم، ج 13، ص599. ) جواب نهایی: رزق و روزی داراي معني عام (مادي و معنوي ) است. مانند مال و ثروت، جاه و مقام، علم و كمّال، عزّت در انظار، فرزند، سلامت روح و جسم و موارد ديگر. به همين جهت است كه در منابع روایی از خدای متعال چنین طلب رزق می‌کنیم: «وَ تَرْزُقَنِي مَالاً كَثِيراً وَاسِعاً سَائِغاً هَنِيئاً نَامِياً وَافِياً وَ عِزّاً بَاقِياً كَافِياً وَ جَاهاً عَرِيضاً مَنِيعاً وَ نِعْمَةً سَابِغَةً عَامَّةً وَ تُغْنِيَنِي بِذَلِكَ عَنِ الْمَطَالِبِ الْمُنَكَّدَةِ وَ الْمَوَارِدِ الصَّعْبَةِ؛(محمد‌باقر المجلسي، بحار الأنوار، ج‏99، ص170. )  و مال بسيار با وسعت نصيبم فرما كه صاف و پاك و گوارا و با افزايش وافى و كامل باشد و عزّتى به من عطا كن كه باقى ماند، و جاه و منزلتى مرحمت فرما كه پهناور و با مناعت و جلال باشد و نعمتى وسيع و شامل و به آن نعمت مرا از طلب و اكتساب پر مشقت دور و در كارهاى مشكل و پر زحمت بى ‏نياز گردانى». و همچنین در روایت و ادعیه دیگر این چنین طلب دعا می نماییم: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي عَقْلاً كَامِلاً وَ لُبّاً رَاجِحاً وَ عِزّاً بَاقِياً وَ قَلْباً زَكِيّاً وَ عَمَلاً كَثِيراً وَ أَدَباً بَارِعاً وَ اجْعَلْ ذَلِكَ كُلَّهُ لِي وَ لا تَجْعَلْهُ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ؛(همان، ص172. )  خدايا نصيبم كن عقلى كامل، و خردى ممتاز، و عزّتى پايدار، و دلى پاك، و عملى بسيار، و ادبى برتر، و همه را به سود من قرار ده نه به زيان من، به مهربانى ات اى مهربان ترين مهربانان..».  

عرض سلام و ادب خدمت شما پرسشگر گرامی در خصوص سوالی که مطرح کردید به یک نکته اشاره می کنم این روایت در منابع شیعی تنها در کتاب جامع الأخبار، شعيري، محمد بن محمد، نقل شده است از آنجایی که جناب شعیری این روایت را به صورت «مرسل» نقل کرده به عبارتی سند روایت ذکر نشده است و از طرفی هیچ کتاب دیگر شیعی این روایت را مورد توجه و نقل قرار نداده فقهای اسلامی آن را منبع حکم فقهی خود قرار نداده از این رو دلیلی که در این روایت دال بر حرمت باشد برای مجتهدین به اثبات نرسیده است.  به طور خلاصه این روایت به علت ضعف در سند دلیلی برای حکم دادن به حرمت نیست.