مطالب دوستان سوره بانو

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی از توجه و دقت شما در مراقبت و تربیت فرزندتان تقدیر و تشکر می‌کنیم. بسیار پسندیده است که والدین نسبت به رفتارهایی که ممکن است برای فرزندانشان آسیب داشته باشد، حساس شده و برای حل شدنش اقدامات لازم را در قالب مهارت آموزی انجام دهند. افراد بر حسب عوامل ژنتیکی و یا برخوردهای اجتماعی اطرافیان و نوع تربیت‌هایی که والدین و مربیان در دستور کار قرار می‌دهند ممکن است به برون گرا و درون گرا تبدیل شوند که البته در ابتدا قصد نداریم فرزند شما را داخل در این تقسیم بندی کرده و بر مبنای آن صحبت کنیم. در نوع و تیپ شخصیتی افرادی مثل فرزند شما ممکن است بی میلی و یا همان غیر اجتماعی بودن مشاهده شود. نداشتن دوست، عدم توانایی در شروع و یا ادامهٔ صحبت و گفتگو، نداشتن مهارت‌های همراهی کردن و همدلی نیز از دیگر نشانه‌های چنین افراد است. کم رو بودن و در صورت ادامهٔ این وضعیت، منزوی شدن و مورد سو استفاده قرار گرفتن یکی از خطراتی است که به خوبی شما آن را احساس کرده‌اید. حالا باید ببینید که ریشهٔ این مسئله کجاست تا از همان جا شروع به حل کردن کنید. به‌عنوان‌مثال محدودیت‌ها و قوانین بیش از حد که در نهایت به سرزنش برسد، فرد را افسرده و ناامید می‌کند. پس بازنگری و ارزیابی رفتار والدین و اطرافیان، می‌تواند شروعی برای بهتر شدن اوضاع فعلی باشد. رفتار داخل خانواده و برخورد اطرافیان خصوصاً پدر و مادر با یکدیگر تأثیرات بسیار زیادی در فرزندان داشته که در این مورد اگر نیاز به راهنمایی دارید طی یک یادداشتی بفرمایید تا کارشناسان ما مطالب مفید و لازم را خدمتتان تقدیم کنند. دادن روحیه و تقویت اعتماد به نفس کار بعدی و در شاید بگوییم اصلی‌ترین اقدامی است که لازم است در راستای اجتماعی کردن فرزندتان انجام دهید. در بعضی موارد خود والدین نه تنها برای تقویت اعتماد به نفس و رشد شخصیت فرزندان تلاشی نکرده بلکه در ضعیف کردن و از بین بردن آن مهارت خاصی دارند. البته این برخورد ناخودآگاه انجام شده و گاهی از روی دلسوزی و شاید هم راهکار درست انجام می‌شود. برچسب زدن‌های منفی در این قسمت ممنوع بوده و اگر تابه‌حال احیاناً از آن استفاده می‌کردید، حذف شود. تو نمی‌توانی، تو ضعیفی... از نمونه جملاتی است که به‌کاربردن آنها بسیار خطرناک است. اصلاً لازم نیست در تعاملات فامیلی و اجتماعی که به همراه او هستید کمک کرده و به جای فرزندتان پاسخ بدهید. حتی در احوال پرسی و سؤالاتی که دیگران از او می‌پرسند دخالت نکرده و بگذارید خوب یا بد، ناقص یا کامل خودش مستقلاً پاسخگو باشد. بر این که حتماً پاسخ بدهد یا بعداً برای عدم توانایی در برقرار کردن ارتباط و پاسخ دادن او را سرزنش کنید، اصرار نداشته باشید. ترتیب دادن گفتگوهای دو نفره بسیار مؤثر بوده و نباید از آن غافل شد، ممکن است این اقدام در قالب یک بازی باشد، طراحی و ابتکار بازی‌های مربوط به این قسمت را حتماً فرا بگیرید و در صورت لزوم بفرمایید تا در جلسهٔ بعدی به نمونه‌هایی از آن اشاره کنیم. نمونه کار دیگری که می‌توانید به راحتی و بدون هیچ زحمتی انجام دهید به حرف گرفتن فرزند است،  اینکه به صورت روزانه با تدوین سؤالات و خواسته‌هایی در قالب گزارش خواهی انجام شود. سؤال کنید در مدرسه چه اتفاقاتی افتاده و چه درس‌های را به او آموزش داده‌اند نیز خالی از لطف نخواهد بود. اینکه با فرد صحبت شود و دقت او را نسبت به پیرامون و اطرافیان با دقت و توجه کند، کشش وی را به اطراف خود روزبه‌روز بیشتر خواهد کرد.  او می‌داند که امروز به محض رسیدن به منزل و در طول روز سؤالاتی را باید پاسخ دهد؛ لذا سعی خواهد کرد اطلاعاتی جمع آوری کرده تا دستش از کلمات و جملات خالی نباشد. ممکن است در ابتدای این کار کوتاه و مختصر مثل: هیچی، نمی‌دانم، دقت نکردم، حواسم نبود... مواجه شوید اما شما توجه نکرده و با سؤالات ریزتر و جزئی‌تر، توضیحات بیشتری را بخواهید. البته نکته‌ای را که نباید فراموش کنید این است که در راستای خواستن توضیح و پاسخ اصرار و زیاده روی نکرده و سخت گیر نباشید. در کارهایی که حتی شخصی خودتان است از فرزندتان مشورت گرفته و کمی سن او باعث نشود دخالت داده نشده و از فکر او استفاده نکنید. به همراه بردن برای خرید و نظر خواهی برای رفتن مهمانی آخر هفته نمونه‌هایی است که تعامل گفتاری را تقویت خواهد کرد. مشارکت دادن بچه‌ها در کارهای خانواده، آنها را برای داشتن و تقویت مهارت حل مسئله آماده خواهد کرد. پس در قدم‌های اولیه بهتر است شما خودتان نقش یک دوست و همراه را برای فرزندتان ایفا کرده و لذت داشتن یک دوست را به او بچشانید. مطالب بالا که اکثر آن به اقدام و تلاش شما نیاز دارد را نکته برداری و در دستور کار قرار داده و سؤالات و ابهامات احتمالی را در قالب یادداشت، به کارشناسان ما ارجاع داده تا ضمن ارسال مطالبی که ممکن است نیاز داشته باشید، برای شما توضیح داده و تبیین گردد. موفق باشید.      

سلام مجدد دارم خدمت شما همراه گرامی مطمئناً سعی و تلاش شما در این زمینه مفید بوده و کمترین آن تغییر سبک‌ها و روش‌های رفتاری بوده که شاهد هستید. تأکید ما که در قالب یک نکته خدمت شما بیان شد؛ واکنش‌های مثبتی بود که شما در قبال عوض شدن همسرتان باید انجام می‌دادید. در بعضی موارد یکی از زوجین بعد از اینکه تلاش می‌کنند طرف مقابلشان را به اشتباهش متوجه کنند، از برخورد مناسبِ بعد از پذیرش توسط طرف مقابل غافل می‌شوند. یکی از این غفلت‌ها زمانی است که مثلاً همسر شما متوجه کوتاهی‌هایش شده و الان سعی بر جبران دارد اما شما به هر دلیلی راه را باز نکرده و از این رفتار استقبال نمی‌کنید. یکی از این علت‌ها می‌تواند مقابله به مثل یا به قول ساده‌تر، رو کم کنی باشد. عذرخواهی، جبران، دادن هدیه و هر کاری را که نشانهٔ ندامت و پشیمانی هست را باید بپذیرید و تلاش همسرتان را به بار نشسته نشان دهید. که خود این مطلب نیز می‌تواند به شکل‌های مختلف صورت بگیرد که یک نمونه تقدیر و تأیید زحمات و تلاش‌ها در راستای تغییر است. مطلب بعدی که در طول جلسات اشاره کردیم و در این جلسه به صورت مفصل به آن می‌پردازیم، داشتن عزت نفس و منش کریمانه‌ای است که شما می‌توانید در گفتارها و رفتارهایتان از آن استفاده کرده و عکس‌العمل‌های اطرافیانتان را کنترل و مدیریت کنید. حتی اگر قرار است به قول خودتان شما را با حرف‌ها و برخوردهایشان اذیت کنند، ناخودآگاه به این نتیجه برسند که نمی‌توانند به شما آسیبی رسانده و اذیتتان کنند. یکی از کارهایی که باید انجام بدهید، خودشناسی و یا اگر بخواهیم در قالب مهارت آموزی و کسب و افزایش مهارت‌ها بیاوریم، خودآگاهی را سفارش و تأکید می‌کنیم. بله دقیقاً کارها و اقداماتی که انجام دادید را این بار به صورت تخصصی، مستقل و جداگانه انجام داده و در این زمینه حرفه‌ای شوید. نقاط قوت و مثبت به جای خود باید شناخته و در جای خود از آن استفاده شود؛ اما موردی را که در اینجا بسیار حایز اهمیت دانسته و واقعاً نتیجهٔ آن را طی یادداشتی به ما انتقال بدهید این است که نقطه ضعف‌هایتان را بشناسید و روی آن‌ها تمرکز کرده و برای مدیریت آنها همت کنید. همان چیزی که دیگران ممکن است از آن باخبر بوده از همان جا شما را اذیت کنند ولی شما از آن بی خبر هستید. با تمرکز و تسلط در این قسمت، کار را برای کسانی که به هر نوعی بدخواه هستند سخت کرده و عملاً هر اقدامی را خنثی خواهید کرد. یعنی همان مطلبی که در سطرهای بالاتر خدمتتان تقدیم شد: نگذارید به راحتی بتوانند در مورد شما و نوع رفتار با شما تصمیم و عمل کنند. نشان دادن ضعف و سستی فضایی را ایجاد خواهد کرد که رفتارهای قبلی خانوادهٔ همسرتان را مجدد شاهد باشید. بهتر است دیگر به این حساسیت‌هایی که دارید نسبت به آنها خاتمه داده و تنها کاری را انجام بدهید که درست بوده صلاح است. البته نباید کسی فکر کند که شما به لجبازی و تکه تازی روی آورده، گوش شنوا و چشم بینا برای حرف و دیدن بقیه ندارید. ضمن حفظ حرمت و احترام همه، خودتان را محکم و قوی نشان بدهید. این سطر هم هدیهٔ ما در انتهای جلسه: به اینکه چگونه رفتار کردند، پیام‌هایشان را چگونه به شما انتقال دادند، ممکن است و شاید فلان فکر و رفتار را داشته باشند، به شما نه تنها کمکی نکرده بلکه به همان سستی و ضعفی که اشاره کردیم و باید از آن دوری کنید، اضافه خواهد کرد. ذهن و فکرتان را از موضوعات دارای اهمیت پایین و کم خالی کرده و آرامش داشتن یک ذهن و فکر آرام را به خودتان هدیه بدهید. موفق باشید.

با سلام به شما کاربر محترم ابتدا بابت اعتمادی که به مجموعه ما کردید و سؤال خود را با ما به اشتراک گذاشتید، تشکر می‌کنیم. احساس مادرانه شما را نسبت به شرایط روحی دخترتان را درک می‌کنیم و همان‌طور که خودتان هم اشاره کردید، دختران تازه به سن 17 سالگی رسیده است و هنوز فرصت‌های زیادی برای ازدواج در ادامه دارد، اما چگونه این موضوع را باید با دخترتان مطرح کرد تا دغدغه‌ای که در این زمینه پیدا کرده به حداقل ممکن برسد؟ از آنجایی که اعتماد به نفس دخترتان پایین است، طبعاً یک سربندِ اعتماد به نفس دخترتان به موضوع ازدواج و آینده‌اش مربوط است، احتمالاً با دیدن موقعیت ازدواج همسن و سالان و هم‌کلاسی‌های خود، احساس کم ارزشی و خود تحقیری می‌کند و همین عامل موجب می‌شود که ارزیابی نادرست و احساس بدی نسبت به ویژگی‌ها و توانمندی‌های خودش داشته باشد. از این رو لازم است از یک طرف، هرازگاهی بازخوردهای مثبتی نسبت به ویژگی‌ها و توانمندی‌های دخترتان به او بدهید؛ از جمله تعریف و تمجیدهای دیگران از دخترتان را می‌توانید به او منتقل کنید تا آن حس بی‌ارزشی که نسبت به خودش دارد کم‌رنگ شود. از طرف دیگر ارتباط دونفره مادر و دختری خود را با او بیشتر کنید. هرچقدر میزان ارتباطتان را با او بیشتر کنید، طبعاً بیشتر با دغدغه‌ها و نگرانی‌هایش آشنا می‌شوید و بهتر می‌توانید او را راهنمایی کنید. راهنمایی‌هایی که به او می‌کنید، کم کم شاکلة ذهنی او نسبت به مسئله ازدواج و مسائل دیگر را شکل می‌دهد؛ به ویژه اگر راهنمایی‌های شما به جا، درست و هوشمندانه باشد. اما در هنگام راهنمایی، باید به چه چیزهایی توجه کنید تا تأثیر مثبتی داشته باشد؟ سعی کنید در راهنمایی‌هایی که به دخترتان می‌کنید، همواره نسبت به همه مسائل، نیمه پر لیوان را ببینید و این دید را به دخترتان هم منتقل کنید. مثلاً اینکه هم‌کلاسی‌های دخترتان ازدواج کردند، معنی‌اش این نیست که آن‌ها خوشبخت هستند و چون دخترتان هنوز ازدواج نکرده است، باید احساس بدبختی کند، بلکه شما این نکته را به او یادآور شوید که احساس خوشبختی، یک حس درونی است که ناشی از نوع نگاه ما به زندگی برمی‌گردد. ممکن است کسی ازدواج هم کرده باشد، ولی احساس خوشبختی و رضایتمندی نکند یا برعکس فرد مجردی باشد که احساس خوشبختی می‌کند. (البته نه به‌خاطر مجردی، بلکه فارغ از این امور، احساس رضایتمندی می‌کند)  این حس خوشبختی و رضایتمندی بیشتر از اینکه تحت تأثیر موقعیت بیرونی باشد، بیشتر یک امر درونی است. کافی است ما در این زمینه بیشتر تأمل کنیم تا به این مهارت دست پیدا کنیم که احساس خوشبختی خود را فارغ از موقعیت بیرونی کسب کنیم، آن‌گاه بیشترین رضایتمندی و احساس آرامش را در زندگی خواهیم داشت. به ویژه اگر این حس خوشبختی را با ارتباط با خدا گره بزنیم و ایمان داشته باشیم که اگر امور خود را به خدای متعال واگذار کنیم، بهترین سرنوشت‌ها را رقم خواهد زد، دیگر نگران و مضطرب از تغییر و تحول رخدادهای دور و اطراف خود نخواهیم شد، بلکه آن‌ها را فرصتی برای تجربه جدید توأم با رشد خواهیم دید. چه زیبا خدای متعال، این اطمینان بخشی را به ما انسان‌ها در کتابش می‌دهد، آنجا که می‌فرماید: «مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ؛  کسی که بر خدا توکل کند، خدا برایش کافی است.» [طلاق، 3] در ادامه به او گوشزد کنید که بهتر است از این فرصت مجردی که در حال حاضر پیشروی او هست، بهترین استفاده را بکند؛ لذا می‌توانید به او پیشنهاد بدهید که در این دوران مجردی به جای خودخوری و افکار منفی، علاقه‌مندی‌های خود را دنبال کند؛ ازجمله ثبت‌نام در کلاس‌های مهارت محور که علاوه بر ارتقای مهارت‌هایش، می‌تواند اعتماد به نفسش را هم افزایش دهد و احساس بهتری نسبت به خودش پیدا کند. لطفاً این نکاتی را که عرض کردم، به کار ببندید و در ادامه بازخوردش را به ما منتقل کنید. همچنین اگر نیاز به راهنمایی بیشتری در این زمینه داشتید، حتماً با ما در میان بگذارید. موفق باشید.

سلام، عرض ادب و احترام خدمت شما کاربر گرامی از اینکه برای انتخاب بهترین راه و تصمیم درست، دنبال مشورت و همفکری هستید جای تقدیر و تشکر دارد. امیدواریم بتوانید بعد از طی شدن مسیر مشاوره به یک نتیجهٔ مطلوب و مفیدی برسید. البته در مورد مطالبی که بیان کردید، صحبت زیاد است. اینکه چرا باید مسئلهٔ بیماری‌تان را در زمان و شرایطی بگویید که اثر منفی داشته و فرصت‌ها را هم از خودتان و هم از طرف مقابلتان بگیرید، جای تأمل است. در کنار این موضوع، خود اختلاف سن باید بیشتر توضیح داده شود. اما چون شما ممکن است در این زمینه‌ها با خانواده به تفاهم رسیده و برایتان حل شده است، فقط درمورد دغدغه‌ای که ذکر کردید صحبت می‌کنیم. اگر حس کردید در موارد یاد شده و یا مورد دیگری نیاز به همراهی دارید، در جلسهٔ بعدی یادداشت بگذارید تا بررسی بشود. ابتدا عشق، دوستی، علاقه و میزان تاثر داشتن هر کدام در زندگی مشترک را باید بدانیم. سوال اول این است: آیا اگر حتی ازدواجی صورت گرفته و هیچ علاقه و دوستی وجود نداشته باشد، این زندگی دوام و استحکام نخواهد داشت؟ آیا علاقه و عشق توانسته از هم پاشیده شدن یک زندگی مشترک جلوگیری کرده و اثر مثبت خودش را داشته باشد؟ عشق و علاقه و دوستی تنها عامل نگه دارندهٔ زوجین در کنار همدیگر است؟ پس لازم است ابتدا به این سؤال‌ها پاسخ بدهید و به این نتیجه برسید که چقدر اهمیت داشته و از نظر جایگاه در کجاست؟ ضرورت دارد؟ لازم است؟ واجب بوده و حتماً باید باشد؟ مثلاً بعضی از افراد قائل هستند که علاقه مهم است؛ ولی ضرورتی ندارد. یا خیلی‌ها اصلاً اعتقادی به علاقهٔ اولیه نداشته و منتظر ایجاد عشق و محبت هستند. دلیلشان نیز این است که ما چگونه به کسی که اصلاً هیچ شناختی از خصوصیات اخلاقی او نداریم، علاقه‌مند شده و دوستش داشته باشیم؟ دوستی و علاقه و یا همان حس خوب داشتن نسبت به طرف مقابل نباید دلیل داشته باشد؟ ناگفته نماند که در این مورد نیز آسیب‌ها و خطرات خاص خود وجود داشته که باید به آن دقت داشته باشند. عواقب ازدواج بدون عشق و علاقه مبحث مفصلی است که در صورت تصمیم مثبت در این مورد، مستقل به آن خواهیم پرداخت. چرا این مطلب را خدمتتان تقدیم کردم؟ دلیلش این است که با دادن فرصت به طرف مقابل و خودتان، سعی کنید بدون دلیل حس بد را در وجودتان راه نداده و کمی منطقی‌تر نسبت به این حس فکر کرده و بتوانید آن را مدیریت کنید. خوبی‌ها و صفات خوبی که بیان کردید را در نظر داشته و دلیل حس بد داشتن را نیز برای خودتان واضح و شفاف کنید. آیا طرف مقابلتان زشت است؟ تعریف شما از زشتی و زیبایی چیست؟ چاق یا لاغر؟ رنگ پوست یا از نظر قد و قیافه دلخواه شما نیست؟ بله دقیقاً همان مطلبی را که متوجه شدید منظور ما است: شما نباید به اجبار و اکراه یا به خاطر بیماری و شرایطی که دارید، پاسخ مثبت بدهید. بلکه باید برای خودتان یک توجیه مناسب و دلیلی که دلتان را آرام کند باشید. هم برای حس بد داشتن دنبال دلیل باشید و هم اینکه برای داشتن و ایجاد یک حس خوب تلاش کنید. موفق باشید.