مطالب دوستان سوره بانو

 با سلام و عرض ادب خدمت شما فرهیختهٔ گرامی نمونهٔ یک انسان موفقی که برای جامعه می‌تواند یک الگو باشد را در شما مشاهده می‌کنیم. این تلاش‌های شما در عین اینکه وظیفهٔ اصلی و مهم خود یعنی همسرداری و مادر بودنتان را انجام داده‌اید، قابل تقدیر بوده و امیدواریم در این نقطهٔ حساس نیز بتوانید؛ مانند قبل بدرخشید. اینکه بیان کردید شما بودید چه‌کار می‌کردید، پاسخش کاملاً واضح است: درست است همدلی و درک کردن شرایط طرف مقابل، یک مهارت بوده و با توجه به در نظر گرفتن همهٔ جوانب می‌توان کمک کرد؛ اما اینکه کسی بخواهد به جای کسی، یک تصمیمی را گرفته و القا کند کمی سخت تا حد محال به نظر می‌رسد. هر شخصی توانمندی‌هایی دارد که مقداری از آن بالقوه و قسمتی از آن نیز به فعلیت رسیده است. پس نمی‌شود به این راحتی نسخه داد که اگر من بودم حتماً مدرک دکتری را هم اخذ و مشغول تدریس می‌شدم و یا اینکه همین الان درس را رها کرده و سعی می‌کردم به کارهای دیگری که بر عهده دارم بپردازم. طبیعتاً اگر بشود همهٔ کارها را باهم پیش برد که بهترین گزینه و شاید بگوییم اولین گزینه همین است. یعنی شما بتوانید در عین اینکه فرزند دیگری داشته باشید و به همسر و فرزندان و کارهای خانه می‌پردازید، در مرحلهٔ دکتری هم فعالیت و به پایان برسانید و مشغول تدریس و هدف‌هایی را که دارید را به دست بیاورید. این مرحله نیاز به تلاش مضاعف داشته و کمی الان نیز با شرایط کارشناسی و ارشد متفاوت است. به هر حال گرفتن مدرک دکتری نیاز به هزینه‌های زیادی داشته که خودتان بهتر در جریان هستید. ساعت‌ها مطالعه و پژوهش و درگیری با موضوعات مختلف کمترین این هزینه‌ها است. از طرفی نیرو و انرژی که به عنوان  مثال در سن 25 تا 30 و 30 تا 35 داشتید را نباید الان توقع داشته و حتماً دوران میان‌سالی با جوانی از نظر جسمی و روانی و کشش اعصاب متفاوت است. همهٔ موارد بالا را نیز حل شده و یا نادیده بگیریم، نکته‌ای ذهن را مشغول کرده و آن هم نشانه‌هایی از تمام شدن صبر و ظرفیت همسرتان است که بسیار مهم است. جمله‌ای که از زبان همسرتان بیان کردید (... همسرم میگه حضورت کم رنگ شده...) می‌تواند در جایگاه یک هشدار و اخطار تلقی شده و شاید همسرتان به عنوان یک تذکری محترمانه از شما خواسته که به فعالیت‌های جنبی خاتمه داده و بیشتر به مسائل مهم‌تری مثل وظایف مادرانه و همسرانه بپردازید. درست است شما مراقب بوده‌اید که با توجه به پر انرژی بودن و فعال بودنتان، کم نگذاشته و در تمام مراحل بهترین باشید؛ اما ارزیابی و قضاوت در این زمینه با اطرافیان نیز بوده که باید به آن توجه داشت. شاید این جملهٔ همسرتان یک نوع نتیجه از ارزیابی‌های ایشان باشد. پس این سکهٔ دورو باید خوب زیر و رو شده و به همهٔ آن توجه داشت. از طرفی درست است که حضور نیروهای ارزشی و متعهد در مراکز علمی و آموزشی ضروری و لازم است، اما اینکه آیا شما بعد از اخذ مدرک دکتری فرصت حضور را خواهید داشت یا خیر؟ ممکن است شرایط مثل الانی که در آن هستید نبوده و کاملاً متفاوت باشد و اصلاً چیزی را که در ذهن دارید را نتوانید عملی کنید. این در حالی است که ممکن است شما هزینه‌های زیادی را داده باشید و نتوانید نتیجهٔ مطلوب را به دست بیاورید. لذا در این قسمت توجه کنید چه چیزی را می‌دهید و چه به دست می‌آورید؟ برای پاسخ به این سؤال کافی است در یک اولویت بندی، اهداف و کارهایتان را دسته بندی کرده و به آنها بپردازید. مطمئناً با تعهد و اعتقاد و باوری که از شما سراغ داریم، ابتدا فرزندآوری را در دستور کار خواهید داشت سپس تربیت فرزند و همسرداری و در انتها به تحصیل خواهید پرداخت. گاهی افراد برای اینکه نسبت به دیگران دلسوز و نگران هستند خود و عزیزانشان را فراموش می‌کنند و یا کمتر به بودن آنها فکر می‌کنند. باز این مطلب را می‌دانید که چه از نظر عقلی و چه از منظر دینی، ابتدا خود و افراد خانواده سپس جامعه مد نظر قرار دارد. شما اگر خودتان به مدارج عالیه دستیابی پیدا کرده و بر فرض موفق شدن به هدف‌هایتان برسید، یک نفر هستید؛ اما اگر فرزندانتان را در این راه به خوبی تربیت و رشد دهید به تعدادشان نیرو برای این هدف تربیت کرده‌اید. البته باز به فرض اینکه فرزندانتان با مشغول شدن شما درست و خوب رشد کرده و در نقطهٔ مقابل شما قرار نگیرند. همهٔ مطالب بالا حاکی از چند نکته است: اول: اگر بتوانید همهٔ کارها را اعم از تحصیل، فرزندآوری، همسرداری و ... هم‌زمان و بدون نقص پیش ببرید، بهترین گزینه است. دوم: شناخت وظیفه و انجام آن به نحو احسن با در نظر گرفتن اولویت‌ها سوم: ایجاد و تربیت نسلی که بتواند اهداف شما را به صورت چند برابری و مضاعف به دست بیاورد. امیدواریم بتوانید با چیدمانی که خواهید داشت بهترین تصمیم را برای ادامهٔ کسب موفقیت‌هایتان بگیرید. موفق باشید.‌