مطالب دوستان paragone

با سلام، ابتدا از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب کرده‌اید، تشکر می‌کنم.همین که متوجه اشتباه خود شدید و نسبت به این مسأله احساس تعهد می‌کنید، قابل ستایش است ولی توجه داشته باشید که رد کردن فردی که به او علاقه‌ای ندارید، گناه نیست؛ چون بدون علاقه، زندگی به هم می‌خورد و اگر گناهی باشد این گناهش بیشتر است. پس به صورت عاقلانه تصمیم گرفتید.ولی در مورد اینکه رد کردن ایشان باعث شود که زندگی شما تخت تاثیر قرار بگیرد، اینگونه نیست؛ زیرا هر کسی قسمت و سرنوشتی دارد و نمی‌توان برای زندگی، تصمیماتی گرفت که حاکی از احساسات زودگذر، دل رحمی است.با آرزوی موفقیت

با سلام، ابتدا از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب کرده‌اید، تشکر می‌کنم.به نظر می‌آید با توجه به مشکلاتی که در اوایل نامزدیتان با همسر و خانواده‌اشان داشته‌اید، رفته رفته سبب شده تا همسرتان از شما دور شود و در کنار آن به دلیل داشتن زمینه برای انحراف، باعث شده که همسرتان بارها دست به ارتباط با جنس مخالف بزند و گاه بیگاه شما از نحوه ارتباط او آگاه شوید و او هم بیشتر اوقات انکار کند تا اینکه این اواخر با زن مطلقه در ارتباط است و بارها شما از نحوه ارتباط او آگاه شده‌اید.امّا اینکه هر بار که شما متوجه ارتباط او می‌شوید، او سعی می‌کند با قسم و... رضایت شما را کسب کند، می‌تواند نشان دهنده این موضوع باشد که او می‌خواهد زندگی خود را حفظ کند ولی از آنجایی که اسیر هوی و هوس خود شده است، نمی‌تواند دست از این رفتار غلط و گناه آلود خود بردارد.از طرفی از آنجایی که شما صاحب فرزند هستید، طلاق و جدایی از او، نه تنها باعث ضربه برای شما خواهد بود؛ بلکه باعث ضربه شدید به فرزندشما در آینده نیز خواهد شد، لذا توصیه به طلاق، امری مشکل است.ولی از آنجایی که شما بارها به او فرصت دوباره داده‌اید که دست از رفتار غلط خود بردارد، این بار هم به او فرصت بدهید؛ زیرا با فرصت دادن شما، چیزی از دست نخواهید داد. امّا اگر باز هم رفتار غلط خود را تکرار کرد، شما می‌توانید از باب اینکه او را بترسانید و تا حدودی تحت فشار قرار بگیرد، برای مدتی نزد خانواده خود بروید، تا او تحت فشار خانواده خود و برای حفظ زندگی خود، اقدام لازم را انجام دهد. البته باید مراقب بود که این قهر شما، منجر به لج و لجبازی نشود که در اینصورت اثر عکس خواهد داد.امّا اگر در هر صورتی و با هر تلاشی، ایشان دست از رفتار غلط خود برنداشت، شما دو راه دارید؛ 1. طلاق و جدایی که به همراه خود آسیبهایی، هم برای شما و هم برای فرزندتان دارد(یکی از آسیبهای طلاق برای شما، این است که امکان دارد تا آخر عمر مجرد بمانید و تجرد زندگی کردن هم توأم با مشکلات عدیده‌ای؛ از جمله اقتصادی، روحی، اجتماعی و... است. 2. با وجود مشکلات و معایب همسرتان، زندگی خود را حفظ کنید و ناامید نشوید، که در این صورت، با گذر زمان و کسب تجربه و بالا رفتن سن، همسر شما هم دست از رفتار غلط و گناه آلود خود بر می‌دارد و چه بسا بعدها یک عمر پشیمانی و شرمندگی را برای او به همراه داشته باشد.نکته: مطمئنا در طول تاریخ نیز زنان قابل توجه‌ای بودند که همسران گناه آلودی داشته‌اند ولی در هر صورتی، زندگی خود را حفظ کرده و تبدیل به انسانهای رستگاری شده‌اند؛ نمونه‌اش آسیه همسر فرعون بود که در شرایط سخت با همسر خود زندگی کرد و با صبر و تحمل وبردباری به جایگاه والایی رسید.بنابراین بهتر است با سبک و سنگین کردن و عاقلانه فکر کردن و مشاوره گرفتن به صورت حضوری از یک مشاور مجرب، در مورد زندگی خود تصمیم گیری کنید.در آخر نیز امیدوارم هر چه زودتر مشکلتان حل شود.

منظور شما از اصلیت ایشون چیه؟ مگر اصلیت شما کجاست که خانواده شمابا خواستگارتان مخالفت می‌کنند؟به نظر نمی‌آید که دلیل قانع کننده‌ای برای مخالفت وجود داشته است. اصلیت به خودی خود نمی‌تواند ملاک باشد. چه بسا افرادی باشند که اصلیت خوبی داشته باشند ولی شایسته ازدواج با شما نباشند و چه بسا افرادی باشند که اصلیت آنچنانی ندارند ولی با توجه به تناسب و شرایطی که دارند، شایستگی ازدواج با شما را دارند.اگر خواستگارتان، شرائط لازم و مورد نظر را واجد بوده و شما پاسخ منفى داده‌اید، خود شما زيان مى‏‌بينيد همان گونه كه اگر خواستگارتان، شرائط لازم را نداشته باشد و شما پاسخ مثبت بدهيد نيز مسئول هستيد و زيان آن نصيب خود شما مى‌‏شود.پس همچنانکه با پاسخ مثبت دادن مسئول هستید با پاسخ منفی دادن نیز مسئول هستید. بنابراین اگر دلیل قانع کننده‌ای برای پاسخ منفی‌تان ندارید، درحالیکه خواستگارتان همه جوره شرایط و ملاکهای ازدواج با شما را دارند، در درجه اول شما مسئول هستید و بعد خانواده شما.بهتر بود بعد از مخالفت والدین، با آنها گفتگو می‌کردید و آنها را قانع می‌کردید که حداقل دلیل قانع کننده‌ای برای مخالفتشان داشته باشند.شما بهتر است یکبار دیگر با والدین خود صحبت کنید و آنها را مجاب و رضایت آنان را بدست بیاورید. اگر توانستید رضایت آنها را بدست بیاورید که در آن صورت با تلاش و تحقیق می‌توانید پیگیر خواستگارتان شوید ولی اگر با هرتلاش و کوششی نتوانستید رضایت والدین خود را بدست بیاورید، در اینصورت دیگر پافشاری نکنید و ادامه ندهید، که دراینصورت تنها والدین شما نسبت به این مسأله مسئول خواهند بود و شما عذاب وجدانی نخواهید داشت؛ زیرا شما به اندازه کافی تلاش خود را برای جلب نظر والدینتان انجام داده‌اید.با آرزوی موفقیت

بهتر است در مورد مشکلی که دارید کمی بیشتر توضیح بدهید تا بتوان بهتر مشکل را تحلیل کرد. اینکه علت مخالفت خانواده شما چیست؟ زیرا اگر خواستگار مناسبی داشته باشید،دلیلی برای مخالفت وجود ندارد.