چطوری میتونیم یک عبادت خالصانه داشته باشیم

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی:

از اینکه دغدغه دارید با عمل خالصانه، کوله بارتون رو از این دنیا پر کنید جای بسی تحسین دارد. مخاطب شما شاید از این وادی بیگانه باشد اما آنچه در ذهن دارد و هنوز به دل نسپرده ،در قالب چند نکته تقدیم شما می کند

1- شناخت شما از خداوند و اوصافی که دارد شما را وادار به کار خالصانه می کند. خدایی که همه خوبیها از اوست م شنوای راز و نیاز بنده خود هست، خدایی که از هر موجودی به بنده نزدیکتر است. مخلوقش را دوست دارد و هر لحظه منتظر برگشت بنده اش هست.خدایی که ماه و خورشید و فلک و همه هستی را برای او و هدایتش خلق کرد تا با غفلت زندگی نکند و با ترک زندگی حیوانی، به حیات طیبه برسد. خدایی که همه هستی از اوست و بجای اینکه معشوق باشد می تواند عاشق باشد. خدایی که پاداشش جاودانه است و بنده ، با جان و دل از اینکه رنگ خدایی به خود گرفته لذت می برد. خدایی که با کم شما، عطای زیاد می دهد و با یک قدم شما ، صد قدم به سمت شما می آید.

2- شناخت شما از خود و سایر بندگان، کار خالصانه شما را شدت می بخشد. خودی که مجسمه فقریم و هر لحظه به او و نظر او محتاجیم. برای هر دم  و بازدم خود، برای حفظ و ثبات قدم خود، برای فعالیت تک تک سلولهای بدن خود، به خواست و نظر او محتاجیم. و همه ما انسانها به همین منوال نیازمند اوییم.

3- با این دو شناختی که گفته شد، کدام کار معقولانه است؟ کار و عبادت برای خلق یا برای خالق؟ برای کسی که مدح و ثنایش موقتی و چه بسا به همراه چاپلوسی است و از حد زبان او ، و نوازش گوشهای شما فراتر نمیرود؟ یا کسی که با پاداشش، تو را به خود نزدیک می کند و تو را قرین خوبانش می کند و  بهشت برین جایگاهت می کند و  مقامت را بالاتر میبرد و از اعماق دل خرسند و راضی ات می کند؟

4- برای تمرین اخلاص، گاهی لازم است عبادتتان (مستحبات) مخفیانه باشد. نیمه های شب، وقتی خودت هستی و خدات! در این فضای دوتایی تا میتوانی ریا کن که این ریا، عین اخلاص است. خداوند متعال به موسی (علیه السلام) می فرماید: ای پسر عمران، دروغ می گوید کسی که گمان می کند مرا دوست دارد ولی هنگام شب، تا صبح می خوابد.

5- شناخت شما از بزرگی خدا و ثروت او، بهمراه شناخت شما از فقر و نداری خود و دیگران، بهمراه شناخت شما به کوتاه بودن عمر دنیا دراین کره خاکی دور افتاده، آیا شما را وادار نمی کند که اتلاف عمر نکنیم و عملی که انجام می دهیم فقط از خدا، توقع پاداشش را داشته باشیم؟ قطعا که همین است.

6- حضور قلب در نماز و توجه به معانی آن، ذهن شما را از حواس پرتی و توجه به دیگران حفظ، و قلب شما را با همصحبتی با خدا آشنا و مذاق شما را با لذت  معنوی عجین می کند. و به مرور لذتی به شما خواهند چشاند که هیچ پادشاه و ثروتمندی آن لذت را نه به چشم دیده و نه به قلب چشیده. و آنقدر ارزش وجودی شما را بالا می برند که از کار ریایی متنفر میشوید.

هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص گرداند، چشمه های حکمت از قلب و درونش می جوشد و بر زبانش جاری می شود.[1]

موفق باشید

پی‌نوشت:

1- میزان الحکمه/ج3/ص66