گناه غیبت را کامل برای من مشخص کنید

سلام خدمت شما کاربر گرامی:

بحث غیبت دامنه وسیعی دارد که در اینجا امکان ارائه کامل آن نیست. اجمالا مطلبی عرض می شود اگر باز هم نیاز بود به طور موردی بفرمایید چه مساله ذهن شما رو در مورد غیبت درگیر کرده.

غیبت تعریفی داره که مشتمل بر چند قید هست . اگر در موردی یکی از این قیودات موجود نباشد غیبت نیست.

تعریف غیبت: "ذکر و یاد کردن" "عیب" "مخفی" مومن ، در حال "عدم حضور شخص"، به نحوی که اگر بر فرض متوجه این گفتگو شد (اگر مثلا در جلسه حضور داشت) از این بازگویی "ناراحت" می شد.

1- ذکر و یاد کردن: چه با لفظ باشد چه با ایما و اشاره.

2- عیب باشد . حالا این عیب مربوط به رفتار یا  گفتار شخص باشد. مربوط به خود یا اهل و عیال او باشد و..
با این قید، سوال می شود که آیا گفتن محسنات مخفی شخص (مثلا نماز شب خوندن) غیبت است ؟

جواب: از باب غیبت نیست چون عیب محسوب نمی شود . بله ممکن است از باب دیگر گناه باشد (مثل بر ملا کردن راز که به آن افشاء سرّ می گویند)

3- مخفی باشد: برای صدق غیبت لازم است که عیب مذکور مخفی باشد.اگر آشکار باشد غیبت نیست (مثل کچلی یا بد حجابی). بله ممکن است همین عیب ظاهری در قالب دیگری گناه باشد . مثل استهزاء شخص بخاطر لکنت زبان

4- عدم حضور شخص: اگر شخص، حاضر در جلسه باشد غیبت نیست. بله ممکن است در قالب گناه دیگری نظیر مسخره کردن یا آبرو ریزی قرار بگیرد

5- ناراحت شود: به طور استثناء اگر شخص راضی به غیبت بود باز هم جایز نیست پشت سر او غیبت شود. چون غیبت هم حق الناس است و هم حق الله. شخص مومن نزد خداوند احترام و آبرو دارد. لذا حتی اگر شخص راضی باشد غیبت او جایز نیست.

نکته:  تمامی این موارد در صدق غیبت در صورتی است که آن عیب و ایراد، در واقع وجود داشته باشد (چنانچه از بعضی شنیده می شود که «ما داریم راستشو میگیم» ). و الا اگر آن عیب وجود نداشته باشد به گناه بالاتری بنام تهمت هم دچار شده است.

این جواب اجمالی از بحث گسترده غیبت بود. اگر باز هم سوالی بود در خدمتیم.

موفق باشید