سوال اخلاقی: عذاب وجدان درونی....

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن تشکر از اعتماد شما و اینکه این مساله رو با ما در جریان گذاشتید امیدواریم بتونیم جوابگوی اعتماد شما باشیم.

نکته: تمامی عرائض بنده خطاب به این خانم هست لذا توجه به این نکته داشته باشید. و شما می تونید این جواب رو به ایشون ارسال کنید.
سوال فرمودید که در گذشته در عروسی خودتون مجبور به رقصیدن شدید، و این قضیه بعد از سالها مثل خوره به جان شما افتاده و فکر می کنید که این کار شما موجبات دلخوری امام زمان عج رو رقم زده. از خودتون بیزار بودید.

ببینید خیلی خوبه که شما مراعات حال امام زمان عج رو دارید، خیلی خوبه که قاضی درونتون بیدار هست و خودتون رو در درون توبیخ می کنید که خیلی ها از این نکته محروم اند و به قول معروف ککشون هم نمی گزه. اما دقت داشته باشید که هر چیزی حد و حدود خودش رو داره، و نباید ذهن خودتون رو آماج افکار منفی قرار بدید.  نباید در گذشته توقف کنید، باید از گذشته عبرت بگیرید نه اینکه متوقف بشید. عبرت گرفتن از «عبر، عبور» گرفته شده، یعنی باید از گذشته خود عبور سازنده داشته باشید نه اینکه در گذشته خود فریز بشید. که در این صورت جلوی پیشرفت شما رو خواهد گرفت. جلوی کارهای سازنده ای که می تونه دل امام زمان عج رو دست بیاره و خوشحال کنه، خواهد گرفت. چون روح و روان در اسارت گذشته به سر می بره. و نه خدا و نه خود امام زمان عج چنین روحیه ای رو نمی خواد. یعنی همانطور که در شریعت هست که باید بین خوف و رجا تعادل برقرار کرد، باید در این زمینه هم تعادل برقرار کرد. یه نیم نگاه به گذشته و یه نیم نگاه به آینده داشته باشید. نگاه شما به گذشته صرفا برای توبیخ گذشته و جبران آینده باشه. نه اینکه مدام با افکار منفی و سرزنش بیش از حد جلوی حرکت رو به جلوی خودتون رو بگیرید.

شما با توصیفاتی که بعد از گذشت این همه سال بیان کردید گذشته رو محکوم کردید.
همه این مواردی که عرض شد در صورتی بود که شما گناهی مرتکب شده باشید، که در اصل اون هم مشکوک هستش. و ممکنه خطا و گناهی مرتکب نشده باشید و سرزنش در این صورت هم اصلا جایگاهی نداره.
چون به فرموده شما اولا مجبور شدید و دوما رقص خانم برای خانم در بعضی صور بلا مانع هستش. البته این قضیه اختلافی هستش که می تونید نظر مراجع رو از اینجا ملاحظه بفرمایید.
بر فرض هم که گناهی مرتکب شده باشید راه هیچ وقت بن بست نیست، مگر اینکه خود شما با افکار منفی راه رو بر خودتون بن بست کنید. بیش از اینکه خود گناه بزرگ باشه خود شما با افکار منفی و غیر متعارف اون رو بزرگ می کنید و چه بسا این موجبات ناامیدی شما رو فراهم بیاره. نظر ما این هست که این افکار منفی بیشتر وسوسه های شیطان هست که قصد اذیت کردن مومنین رو داره و آدمها رو به ناامیدی بکشه. پس افکار مثبت رو جایگزین افکار منفی کنید، و با شیطان مقابله کنید. خدا خیلی بزرگتر از گناهان بندگانش هست و قدرت مطلق داره که اثر گناهان رو نه تنها محو کنه بلکه به حسنات مبدل کنه، پس دلنگرانی شما تا این اندازه جایگاهی نداره. وقتی معتقدید که امام زمان عج با این کار دلخور شدن و توجه به شخص نمی کنن آیا واقعا نمی شه کار پسندیده ای کرد که از اون طرف امام زمان رو از خودتون راضی کرد؟ با این همه کار خیر، جواب طبعا معلوم است.

راهکار:

توبه کننده از گناه، مثل این هستش که هیچ گناهی مرتکب نشده . شما نه معصوم هستید و نه گناهی بزرگتر از حر انجام دادید.
بله درسته در اون زمان ممکنه قلب شما دچار زنگار شده باشه و از امام زمان خودتون دور شده باشید اما شما با درد دل کردن با امام زمان عج، عذر خواهی از ایشون نسبت به هر گناه و کوتاهی، اشک ریختن و شکایت بردن از شرور نفس نزد ایشون ، دعای عهد هر روز و ندبه هر هفته به طور مستمر می تونید فاصله خودتون رو با امام عج نزدیک تر کنید.

درددل کردن ضمن اینکه غرور و زنگار ناشی از گناه  رو ذوب می کنه باعث نرمی و رقت قلب میشه . مناجاه خمسه عشر، به عنوان نمونه ای از یک مناجاه و درد دل عالی می تونه بسیار به شما کمک کنه.

بهترین ها رو برای شما آرزومندیم