سوال اخلاقی: با توجه به شرابط موجود میشه به افراد خوش بین بود؟

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن تشکر از ارتباط شما با مجموعه، امیدواریم بتونیم شما رو در این چالش ذهنی یاری گر باشیم.

سوال شما در مورد خوشبینی در عصر کنونی است.
در جواب این سوال باید عرض کنم که بحث خوشبینی و بدبینی بسته به اینکه در چه جایگاهی قراره اتفاق بیفته متفاوت هست.
گاهی این بحث در مواجهه با خداوند است که باید به خدا خوش بین بود و به خود بد بین. به این روایت دقت بفرمایید:
اَحسِنِ الظَّنَّ بِاللّه‏ِ  فَاِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ يَقولُ: اَنا عِندَ ظَنِّ عَبدىَ المُؤمِنِ بى، اِن خَيرا فَخَيرا وَ اِن شَرّا فَشَرّا.[1]
به خداوند خوش گمان باش، زيرا خداى عزوجل مى‏ فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويش هستم، اگر به من خوش گمان باشد، به خوبى با او رفتار مى‏ كنم و اگر به من بدگمان باشد، به بدى با او رفتار مى‏ كنم.
بدرفتاری خدا هم اینگونه نیست که خدا از روی انتقام با بنده خودش بدرفتاری کنه، خداوند نیازی به انتقام جویی نداره، بلکه این تبعات و عوارض ذهنیت منفی بنده با خدا و روزگاره. اساسا ذهنیت منفی، انرژی منفی جذب می کنه و باعث ناامیدی می شود و انرژی منفی باعث رکود و رفتار بد خواهد شد.

گاهی بحث قضاوت در مورد آدمهای جامعه است که خود دو قسم می شود:

1- صرفا بحث اخلاقی است. یعنی صرفا می خواهید در فضای ذهنی خود، دیگران رو قضاوت کنید بدون اینکه عملا ترتیب اثری بدید، که در اینجا باید خوشبین بود مگر اینکه خلافش ثابت بشه.
امام علی(علیه السلام) می‌فرماید:"گمان و انگاره‌ات از گفتار و کردار برادر مومن‌ات، نیکوترین گونه آن باشد مگر آن که دریابی که وی از سر علم و آگاهی آن کار بد را انجام داده است."

همه آدمها خوب هستند مگر اینکه به یقین خلافش ثابت بشه. البته عاقبت امر بر هیچ کس معلوم نیست. و معلوم نیست چه کسی عاقبت به خیر می شود و چه کسی عاقبت به شر، حتی کسی که فعلا می دانیم اهل معاصی است، کلّاش است و.... در مورد الان می توان او را قضاوت کرد و نه آینده او.

پس گاهی بحث صرفا اخلاقی است و فراتر از قضاوت ذهنی نیست، یعنی قرار نیست با او تعاملی داشته باشید. در این صورت باید خوش بین بود حتی اگر جامعه ای باشد که فساد رایج باشد جایز نیست بدون علم و یقین به دیگران وصله ناجور زد بلکه حسن ظن باید داشت، اگر حسن ظن مشکل باشد نهایتا قضاوتی در مورد دیگران نباید داشت. نه مثبت و نه منفی!

به این روایت دقت کنید:

سئِلَ الاْمامُ الْحُسَینُ علیه السلام عَنِ الاْدَبِ، فَقالَ: هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَیتِک، فَلا تُلْقِی اَحَداً اِلاّ رَأَیتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَیک.
از امام حسین علیه السلام معنای ادب را پرسیدند؟ امام علیه السلام فرمود: ادب عبارت است از اینکه وقتی که از خانه خارج می شوی به هرکسی برخورد می کنی او را برتر از خود بینی.(یعنی همیشه دیگران را از خود بهتر بینی و احترام آنها را نگهداری).

2- صورت دوم این است که شما فراتر از قضاوت میخواهید با دیگران وارد تعامل بشید، معامله کنید، ازدواج و شراکت و ...
در این صورت قضیه فرق می کند.
که در ادامه می تونید به لینک زیر مراجعه بفرمایید. و اگر سوالی یا ابهامی در این قضیه داشتید در ادامه همین مساله بفرمایید

http://btid.org/node/248939

موفق و پیروز باشید