سلام
وقت بخیر
دخترم ۲سال و ۹ماهشه. الان چند وقتیه که ناخن‌هاشو می‌خوره؛ البته بیشتر مواقعی که خودش اشتباهی ازش سر میزنه. کلا استرسی شده و از یک صدای کوچیکم می‌ترسه. چطور میتونم کمک کنم این علائمش برطرف بشه؟
ممنونم.
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
سپاس از ارتباط و اعتماد شما با مجموعه اندیشه برتر
بله، همانطور که متوجه شدید ناخن جویدن از یک استرس درونی ناشی میشه که به این شکل بروز میکنه. این استرس و اضطراب هم ممکنه خودش عوامل مختلفی داشته باشه
اینکه شما در راستای تربیت کودکتون زیاد سختگیر باشید، کودک خودتون رو زیاد تحت کنترل بگیرید، نوع واکنش شما در صورت خطا و اشتباه ایشون حتی در قبال همین ناخن جویدن، ترس از دست دادن والدین ، تقلید از همسالان، عدم اعتماد به نفس در انجام کارهای روزمره و عوامل دیگری از این قبیل می تواند باشد.
نکته ای در پرانتز: ناخن جویدن چون ممکن است با بهداشت دهان و دندان، بخاطر ورود میکروب به بدن در ارتباط باشه لذا سعی کنید به طور منظم ناخن کودکتون رو کوتاه کنید.
تعدادی از عوامل ناخن جویدن خدمت شما عرض شد. که همینک باید تشخیص بدید که کدوم یک از این عوامل ممکنه عامل اصلی رفتار کودک شما باشه تا بشه در قبالش راهکار داد
ما به عنوان مثال موردی رو عرض می کنیم.
یکی از عوامل استرس، عدم اعتماد به نفس هست به همین خاطر ضریب اشتباهات او بخاطر همین ضعف در اعتماد به نفس بالا میره. نحوه مواجهه شما با اشتباه کودک خیلی مهم است. به هیچ وجه نباید سرکوفت بزنید، تکانشی عمل کنید و سرش داد بکشید. نحوه عملکرد منفی شما در این موقعیت، به شدت در مسیر رشد کودک شما مؤثر خواهد بود. پدر و مادری که در اثر کنترل شدید ، یا توبیخات پیاپی مجالی برای تجربه و شکست برای کودک خود ندهند، باعث میشه که فرزند خود رو در مواجهه با چالشهای زندگی ناکارآمد کنند.
در بطن هر اشتباهی یک تجربه هست و این رو باید به فال نیک بگیرید. و نه تنها باید سرکوفت نزنید بلکه تشویق کنید که کودک شما وارد عمل بشه تا اشتباه کنه. بعضی از کشفیاتی که کودک در زندگی خودش پیدا می کنه در قبال همین تجربیات و شکستها اتفاق می افته. کودک خود رو بعد از هر اشتباه، تشویق کنید که مجددا تلاش خودش رو بکنه.
برای تقویت اعتماد به نفس، کارهای ساده بهش بدید، و در صورت انجام تشویقش کنید. لزومی نداره که کار رو صد در صد انجام بده تا شما تشویقش کنید. بلکه اگر در صورت تلاش، تونست بخشی از کار رو انجام بده، بازم تشویقش کنید. کف بزنید و لبخند بزنید و بوسش کنید تا کف زدن و لبخند شما رو ببینه تا حس رضایتمندی به خودش پیدا کنه.
مثلا در بحث گفتاری اگر کلمه ای رو میگید که کودکتون تکرار کنه، یا شعری بخونه، اگر دست و پا شکسته هم تکرار کرد براش کف بزنید، و کلمه رو تو دهانش بزارید. وقتی اسباب بازی خودش رو نصف و نیمه می چینه، در این حدش تشویقش کنید و منتظر تکمیل کار نباشید.
وقتی ازش می خواهید سفره غذا بیاره، کنترل تلویزیون بیاره، بازم تشویقش کنید. این کارهایی ک انجام میده رو عادی و حقیر نشمرید. اگر هم اشتباهی در کارها انجام میده نباید طوری برخورد کنید که احساس امنیت روانی ایشون در انجام کارهای بعدی از ایشون سلب بشه.
موفق و پاینده باشد